“ทานยาค่ะ เดี๋ยววาดจะเอาอาหารเย็นมาให้คุณทาน แป้นบอกว่าคุณมีแรงยกช้อน และกินข้าวเองได้ เห็นมั้ยคะ วาดบอกแล้ว หากมีแรง คุณก็ไม่ต้องพึ่งพาคนอื่น...”
หญิงสาวยิ้ม เธอยื่นถ้วยยาในมือให้ชายหนุ่ม มองสบนัยน์ตาเขา และลุ้นในใจ
หึ!! เขากระแทกลมหายใจดังๆ แต่มือสั่นๆ นั่นก็ยื่นมารับ และหยิบยาในถ้วย ด้วยมือที่ยังสั่นเล็กๆ ก่อนจะโยนใส่ปาก กลืนเม็ดยาสามเม็ดนั่นโดยไม่แตะน้ำสะอาดที่วันวาดยื่นให้
“ดีค่ะ... วาดไม่ได้ยอ คุณดูดีกว่าเมื่อวาน แต่...หากกำจัด ‘ไอ้นั่น’ ออกเสีย คุณน่าจะดูดีกว่านี้”
วันวาดปลายตามองหนวดเครา รกๆ บนใบหน้าโจนาธาน เธออยากกำจัดมันทิ้ง แต่เหมือนเจ้าของจะหวง
“น้ำสักนิดมั้ยคะ?”
“ไม่!!”
เธอถามเพราะหวังดี กลัวว่ายาจะฝืดคอ แต่เมื่อเขาไม่ต้องการ...ก็สุดแต่ใจ
แป้นเปิดประตูเข้ามา ในมือหล่อนประคองถาดอาหารมาด้วย ในนั้นมีโถใหญ่กับจาน2 ใบพร้อมกับน้ำ1 เหยือก
“วันนี้วาดขอให้ครัวเขาทำอาหารมาให้คุ
