บทที่ 16 มายินดีกับรักครั้งใหม่
สิบวันต่อมา....
การใช้ชีวิตในแต่ละวันให้ผ่านไปมันช่างยากเย็น แทบจะไม่มีแรงทำอะไรเลย ได้แต่นอนโง่ๆในหอพักของน้องสาว นอนซึมร้องไห้เช้าเย็น
โทรศัพท์พี่สาวก็ยึดไปแล้วเพราะกลัวว่าจะเปิดเจออะไรที่ทำให้จิตใจไม่สงบในโลกโซเชียล พี่สาวเลยเอากลับไป
สภาพของฉันมันดูไม่ได้เลย กินอะไรไม่ลง สภาพเหมือนอีเพิ้ง ผมเผ้ารุงรังแทบจะไม่ถูกหวีเลย ขอบตาก็ดำ ใบหน้าโทรมสุดๆ น้องสาวกับพี่สาวมาเห็นถึงกับถอนหายใจกับสภาพที่เห็น
ฉันได้แต่นั่งมองท้องฟ้าทุกวันคืน มองอย่างคนเลื่อนลอย มองอย่างไร้จุดหมาย มองไปไกลสุดลูกหูลูกตาแล้วปล่อยให้น้ำตาอาบแก้ม ร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ร้องจนเจ็บหัว บางวันก็หลับไปทั้งที่ยังร้องไห้
มันรู้สึกไม่ยินดียินร้ายกับชีวิตที่เหลืออยู่เลย ข้าวของที่ใกล้ตัวก็มีอะไรไม่เยอะ น้องสาวกลัวฉันจะทำร้ายตัวเองก็เลยเก็บของมีคมไว้หมดแล้ว
ส่วนพี่สาวจะมาหาทุกวันจะ
