กระถิน...
ดึกดื่นค่ำคืนที่ควรจะเป็นเวลาหลับนอนของคนปกติแต่ในผับแห่งนี้กลับมีเหล่านักท่องราตรีจำนวนมากกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาตามจังหวะดนตรีอยู่ในผับ ส่วนฉันน่ะหรอก็เป็นเด็กล้างแก้วอยู่หลังผับนี่ไงในใจก็อยากออกไปเดินดูข้างนอกนะว่าคนที่เขามาเที่ยวที่นี่เขาทำอะไรกันบ้าง มากินเหล้าเอาบรรยากาศ นั่งฟังเพลงเนี่ยมันเป็นยังไงแต่ฉันก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปด้านนอกเพราะลุงกำชับพวกพี่ๆเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่ได้แค่หลังผับ จะได้ออกไปจริงๆก็ก่อนผับเปิดกับหลังผับปิดโน่นแต่มันจะได้เห็นบรรยากาศอะไรเล่า
" ลุงนะลุงแค่เดินออกไปดูนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้จะให้คุยกับซิ้งค์ล้างจานจนเลิกงานเลยหรือไงคนนะไม่ใช่น้ำประชา "
ฉันบ่นพรึมพรำคนเดียวขณะที่ยืนล้างแก้วอยู่ แผนกของฉันตอนนี้ก็มีแค่ฉันกับพี่พนักงานที่ประจำอยู่ด้วยกันนี่แหละสองคนเพราะโบ๊ทหายไปเลยตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น ถ้าเป็นฉันก็คงไม่กล้ามาหรอก
ทุกๆวันจะมีพวกพี่การ์ด
