กระถิน 2/2
1158 คำ
ในระหว่างที่ป้าพาฉันเดินมาที่ลานจอดรถฉันก็เห็นว่าป้าเอาแต่มองหน้าฉันเหมือนคิดอะไรอยู่ไม่ก็เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ยอมพูดออกมาสักที แบบนี้ถินสงสัยนะ!
“ ป้ามีอะไรจะพูดกับถินป่าว ”
ฉัขมวดคิ้วถามก่อนจะหันไปมองหน้าป้าที่ขึ้นมาประจำที่คนขับเรียบร้อยแล้ว
“ ตอนนี้กระถินอยู่ปีสามแล้วถูกมั้ย ”
ป้าหันมาพูดกับฉัน
“ ใช่ค่ะ ”
“ ต่อไปพี่ไม่ได้อยู่ดูแลกระถินแล้วนะเรื่องนี้รู้ใช่มั้ย ”
อ๋อ…ก็คิดว่าป้าเป็นอะไรที่ไหนได้ก็เรื่องนี้นี่เอง แหงล่ะก็ป้าเรียนจบแล้วนี่นาถึงฉันจะเป็นสายรหัสที่กำพร้าไม่เหลือใครในสายเลยสักคนเพราะทุกคนต่างก็ซิ่วหนีกันหมดไม่ก็ลาออกไปกันหมดแล้วแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นปัญหาต่อการใช้ชีวิตในมหาลัยของอิกระถินคนนี้หรอก
“ รู้ค่ะ ป้าหนาวไม่ต้องห่วงถินนะถินโตแล้วถินดูแลตัวเองได้ ”
ฉันหันไปตอบป้าพร้อมกับส่งยิ้มโชว์ฟันขาวๆให้ป้าเหมือนกับทุกครั้ง
“ กระถินจะว่าอะไรมั้ยถ้าพี่จะฝากกระถินให้ไปทำงานที่ผับญาติพี่ กระถินจะได้มีรายได้ที่เยอะกว่านี้ แค่ขายขนมช่วยยายพี่รู้ว่าไม่พอใช้หรอก แต่ถ้ากระถินไม่โอเคพี่ก็ไม่บังคับนะแต่พี่ไม่อยากให้กระถินต้องมาเดินส่งขนมดึกๆดื่นๆแบบนี้แถมยังต้องตื่นแต่เช้าไปขายขนมก่อนเข้าเรียนอีก ”
พอป้าพูดมาแบบนั้นฉันก็ดีใจนะที่จะได้ทำงานที่มีค่าแรงเยอะๆแต่ยายฉันน่ะสิจะยอมหรอถ้าบอกยายว่าฉันไปทำงานในผับอะมีหวังหัวแตกแน่ๆ
“ กระถินทำแค่ล้างแก้วหลังบาร์ก็พอไม่ต้องไปรับลูกค้าแล้วก็เลิกงานก่อนผับปิดด้วยจะได้ไม่ต้องกลับดึก ถ้ากระถินโอเคเดี๋ยวพี่ไปคุยกับยายให้เอง ”
ประโยคถัดมาของป้าเหมือนป้าจะรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่เลยแฮะ เอาน่าลองก็ได้แค่ล้างแก้วเหล้าเองแถมยังได้ตังเยอะด้วยที่สำคัญยายคงไม่กล้าปฎิเสธป้าหนาวหรอกเพราะยายเกรงใจป้าหนาวอยู่แล้ว อีกอย่างยายจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเพราะตื่นมาทำขนมตอนเช้าแล้วก็ออกไปขายขนมไหนจะกลับมาทำขนมตอนเย็นแล้วเอาไปส่งให้ลูกค้าอีก
“ ตกลงค่ะป้า ”
“ งั้นเราไปขอยายกันวันนี้เลยนะ ”
ป้าถามฉันต่อ
“ แล้วป้าไม่ต้องไปคุยกับญาติป้าก่อนหรอคะ ”
“ ที่จริงพี่คุยมาแล้วแหละ แล้วก็ตั้งใจมาหาเรานั่นแหละแต่จำทางเข้าบ้านเราไม่ได้เพราะถนนตรงนั้นเขาสร้างใหม่พี่เลยเดินไปถามทางคนแถวนั้นแต่ก็โชคดีที่เจอเราซะก่อน ”
คิดอยู่แล้วต้องเป็นแบบนี้
“ ป้านี่นะเป็นแบบนี้ตลอดเลยแต่ถินก็ขอบคุณป้ามากๆนะคะ แล้วถินจะตั้งใจเรียนแล้วก็ตั้งใจทำงานนะป้า สักวันหนึ่งถินจะเป็นคนเลี้ยงข้าวป้าให้เลย จะพาไปกินของแพงๆเหมือนที่ป้าพาถินไปกินด้วย ”
ฉันหันไปบอกป้าที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำไมนะผู้หญิงคนนี้ถึงได้ดีกับฉันนักทั้งๆที่เป็นแค่ป้ารหัสกับหลานรหัสเอง ตาลุงคนนั้นโชคดีจริงๆเลยที่ได้ป้ารหัสของฉันเป็นแฟน
ไม่นานนักป้าหนาวกับฉันเราก็เดินทางมาถึงบ้านของฉันเอง คนที่ดีใจที่สุดที่เห็นหน้าป้าก็คงเป็นยายฉันนี่แหละไม่รู้มีเรื่องอะไรมาเล่ามาฟ้องป้านักหนา เผาฉันจนเป็นกระถินไหม้หมดแล้วเนี่ย
หลังจากที่ป้าคุยกับยายเรื่องงานใหม่ของฉันยายก็อนุญาตโดยไม่แย้งอะไรเลยสักคำแน่นอนล่ะก็ยายฉันน่ะไว้ใจป้าหนาวมากๆเลยแหละถึงขนาดกับเคยเอ่ยปากว่าถ้าวันหนึ่งยายเป็นอะไรไปยายจะขอฝากฉันไว้ให้เป็นคนใช้ป้าหนาวนู่นแหละดูยายพูดเข้า
งานใหม่ขอฉันเริ่มขึ้นพรุ่งนี้ตอนหกโมงเย็น ป้าบอกว่าไปจัดร้านเตรียมของช่วยคนอื่นๆและเลิกงานไม่เกินสี่ทุ่มหรือห้าทุ่มเท่านั้นป้าหนาวขีดเส้นตายไว้ให้แค่นี้ ไม่ให้เลิกดึกกว่านี้แล้ว กลายเป็นว่าฉันทำงานแค่แป๊บเดียวแต่ได้ค่าเกือบเท่าคนอื่นแต่เรื่องนี้ฉันจะไม่บอกใครหรอกฉันจะเก็บไว้เป็นความลับจะได้ไม่มีปัญหา
“ งั้นหนาวกลับแล้วนะคะยาย สวัสดีค่ะ ”
ป้าส่งยิ้มให้ยายก่อนจะยกมือสวัสดีแล้วหันมามองหน้าฉันที่ทำหน้าเป็นหมาหงอยอยู่
“ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะ เริ่มงานพรุ่งนี้แหละดีแล้วจะได้ไม่ต้องไปประกวดร้องเพลงในงานวัด มันอันตรายเกิดมีคนทะเลาะกันแล้วโดนลูกหลงขึ้นมาจะทำยังไง ”
ป้าพูดกับฉันเสียงดุก่อนจะโยกหัวฉันไปมาขณะที่ฉันเดินออกมาส่งป้าข้างนอก ที่ต้องเดินมาส่งก็เพราะว่ารถยนต์เข้าไปในซอยบ้านฉันไม่ได้น่ะซอยมันแคบมากๆ
“ ถินอุตส่าห์ซ้อมนะป้า ”
ฉันพูดเสียงอ่อยเชิงเสียดาย อีกอย่างงานวัดก็เลื่อนวันประกวดเป็นพรุ่งนี้แล้วด้วยทั้งๆที่ก่อนหน้านี้จะจัดงานก่อนหนึ่งวันแล้วประกวดร้องเพลงในวันถัดไปแท้ๆเสียงดายแชมป์เหรียญทองกับซองเงินรางวัลจริงๆเล้ย…
“ ไม่รู้แหละยังไงก็ไปเริ่มงานพรุ่งนี้ด้วย อย่าสายนะรู้มั้ยแล้วก็ตั้งใจทำงาน ”
ป้าพูดแค่นั้นก่อนจะก้าวขาขึ้นรถไปเมื่อเราเดินมาถึงรถป้ากันแล้ว
“ ขับรถดีๆนะป้า ขอบคุณนะคะสำหรับวันนี้ ”
“ อ้อกระถิน เดี๋ยวพรุ่งนี้ญาติพี่จะแวะไปรับกระถินที่มหาลัยนะ พี่ลืมว่าพรุ่งนี้พี่ไม่ว่างไปส่งกระถินทำงานวันแรกน่ะ ”
ป้าลดระดับกระจกรถงก่อนจะชะโงกหน้ามาพูดกับฉัน ทำไมอะทำไมต้องมารับ?
“ เดี๋ยวถินไปเองก็ได้นะป้าแค่นี้ถินก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว ”
“ แล้วรู้หรือไงว่าผับไปทางไหน ”
ก็จริงของป้านะ
“ โอเคค่ะป้างั้นถินจะรอญาติป้าที่หน้ามหาลัยนะคะ แต่ให้เขามารับแค่วันเดียวพอนะป้า ”
“ โอเค ”
- ผู้เขียน
