บทที่ 9.2อารมณ์แปรปรวน

1693 คำ

เมื่อมาถึงห้องเจ๋งก็ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาเหมือนเหนื่อยล้าเต็มทน เมื่อเช้ายังเห็นกระปรี้กระเปร่ากับสาวอยู่เลยไอ้เจ๋ง! อยากจะแหมให้ยาวไปถึงดาวอังคาร “ไป ทุ่มนึง” “มีเงินใช้ไหม ถ้าไม่มีก็เอาไปก่อน” ฉันไม่เคยสนใจเขากับเรื่องนี้เลย เพราะเจ๋งก็ไม่เคยพูดเรื่องเงินทองกับฉันสักครั้ง ไม่เคยได้ยินเขาบ่นว่าไม่มีเงินใช้แถมบางครั้งยังเลี้ยงข้าวฉันอีก “ก็พอมีอยู่” เจ๋งพูดอู้อี้ทั้งที่ยังไม่ลืมตา พอเห็นแบบนั้นแล้วฉันก็ไม่อยากรบกวนปล่อยให้เจ๋งได้พักผ่อนเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนกันก็เกือบเช้า แล้วเขาก็ตื่นก่อนเพราะออกไปคุยกับสาวริมชายหาด สมควรแล้วล่ะที่ง่วง ฉันปลีกตัวไปจัดการเก็บกวาดห้อง เอาผ้าไปซัก และเห็นแก่ความดีของเจ๋งก็ใจดีหยิบตะกร้าของเขาไปด้วย ใช้เวลาสามชั่วโมงกว่าจะจัดการทุกอย่างเสร็จ เจ๋งก็ตื่นพอดี เวลาก็ปาไปห้าโมงกว่าแล้ว “ไปด้วยกันไหม” เจ๋งเดินผ่านก็ถามฉันตอนที่กำลังไล่อ่านไลน์กลุ่มที่ทำงานเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม