ยังดีที่เขาแค่หยอกเล่น ไม่ได้ทำตามที่พูด การเดินทางเริ่มต้นเมื่อล้อรถหมุนออกจากโรงพยาบาล มีอาหารเช้าพวกน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ หมูปิ้ง แซนวิส แล้วก็อีกหลายอย่างวางอยู่ตรงเบาะหลัง และเพราะเขาก็ยังไม่ได้กินอะไรมามาเหมือนกัน จึงเป็นดลยาที่ต้องทำหน้าที่บริการ ‘ป้อน’ ให้ถึงปากคนขับอย่างช่วยไม่ได้
ผ่านเชียงดาว ขับไปตามเส้นทางหมายเลขหนึ่งสามสองสอง เส้นทางไม่ยากแต่ก็ไม่ถึงกับขับง่าย มีโค้งบ้าง ขึ้นลงเขาชันพอสมควร ให้ความรู้สึกเหมือนขับรถไปปายเพราะเป็นเทือกเขาสูงลูกเดียวกัน รถขับสวนผ่านไปมาน้อยมากบรรยากาศสองข้างทางเต็มไปด้วยภูเขาต้นไม้ธรรมชาติงดงามเขียวฉ่ำชวนให้ชุ่มปอด คดเคี้ยวไปตามสันดอย ใช้เวลาร่วมสามชั่วโมงเศษ เราก็เดินทางมาถึงจุดหมาย อำเภอเล็กๆ ที่ได้ชื่อว่าเป็นลับแลของเชียงใหม่
ที่เรียกว่าอย่างนั้น เพราะเวียงแหงเป็นอำเภอที่ซ่อนตัวอยู่กลางหุบเขาสุดเขตชายแดนไทย-พม่า เราสองคนแวะรวมพลกับคนอื่นๆ ที่
