ตอนที่ 20 “..เพราะหวั่นไหว หรือ ติดใจเสียงคราง..”
เธอชะงักใบหน้ามองเขาตาค้าง ไม่นานเสียงทุ้มก็หัวเราะออกมาเบาๆ มือซ้ายของเขายื่นมาวางแหมะบนศีรษะของเธอ
“พูดเล่นน่ะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรถึงได้โดนฝ่ายบุคคลเรียกไปตักเตือนกัน”
เขาเลิกคิ้วขึ้นถาม เหลือบมองใบหน้าเศร้าเหม่อลอยแล้วยิ่งเป็นห่วง
“คือ เอ่อ ฉันทำเงินหายค่ะ”
“เท่าไหร่ล่ะ?” ถามเสียงเข้ม แม้ดวงตาเพ่งมองทางข้างหน้าแต่ยังรอฟังเธออยู่
“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่..”
“เท่าไหร่”
เขาถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจังจนเธอยอมบอก
“สี่แสนกว่าค่ะ เอ่อ ที่จริงเงินก้อนนั้นก็เป็นของคุณที่โอนมาให้นั่นแหละค่ะ” เธอยิ้มแห้ง
“แล้วไปถอนเงินสดมาเยอะขนาดนั้นเพื่ออะไร?”
“อุ๊ย นั่นงูนี่คะ”
เธอพยายามชี้นิ้วไปเรื่อยเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุย
“โมรี เธอถอนเงินมาทำอะไร?”
“อ้อ ว่าแต่คุณจะพาฉันไปไหนกันแน่คะ?”
“โมรี!”
คราวนี้เธอเกาหัวแกร็ก ค่อยๆตอบเสียงเบา
“เอาไปคืนผู
