ตอนที่ 15 โมรีหึงพระรอง?!
ร่างบางนั่งซึมบนโขดหินริมลำธารในยามโพล้เพล้ เสียงนกกาบินขวักไขว่ทยอยกลับรังดังจ้าละหวั่นเริ่มซาลง สายน้ำไหลแรงเชี่ยวกรากขึ้น สายลมพัดโบกต้นไม้รุนแรงกว่าปกติจนใบไม้แห้งปลิวคว้างบ้างก็ลอยละล่องไปตามสายน้ำ มวลเมฆก้อนใหญ่คล้อยต่ำกำลังตั้งเค้าว่าฝนกำลังจะตกตามที่พยากรณ์อากาศแจ้งในมือถือ
“เริ่มเข้าสู่ฤดูฝนแล้วสินะ”
ใบหน้าหวานบึ้งตึงมองมือถือที่มีแต่ประวัติการโทรออก
ทั้งเจตภพ และ หมวดชาติชาย ไม่มีใครรับสายเธอสักคน ราวกับนัดกันไว้
เธอมาดหมายเอาไว้ว่าจะลาออกจากที่นี่หลังจากใช้หนี้ให้ผู้หมวดเรียบร้อย หลังจากนั้นเธอจะขอระเห็จตัวเองออกไปหางานทำในเมืองกรุง
แต่ตอนนี้ ผู้หมวดไม่ยอมรับสายเธอเลย
“เห้อ”
โมรีพ่นลมหายใจได้ไม่ทันไรก็มีข้อความใหม่จากอดีตสาวร้านคาราโอเกะริมทางส่งข่าวมาหา
-ผู้หมวดที่คบกับแกน่ะเที่ยวร้านคาราโอเกะแถวชานเมืองแทบทุกคืนเลยนะโมรี ไม่เชื่อก็มาดูเองกั
