ตอนที่ 12 เมียบำเรอเหมาจ่าย
ปัง!
เจคอปยิงปืนขึ้นฟ้าหนึ่งนัด ดุจเสียงประกาศก้องแสดงความเป็นเจ้าของอาณาเขต หรือแม้แต่ตัวหญิงสาวคนนั้น ที่กำลังยืนพรอดรักกับตำรวจหนุ่มทั้งที่เมื่อกลางวันหล่อนนอนทอดกายให้เขาอย่างเร่าร้อน
แกร๊ก!
โมรีอ้าปากตะลึงค้าง เมื่อเจ้าของไร่ยกปืนขึ้นจ่อศีรษะผู้หมวดชาติชาย
ทั้งสองยืนนิ่งจ้องกันเขม็งอย่างไม่มีใครยอมใคร
“อย่านะคะคุณเจคอป!”
อารมณ์โกรธปะทุขึ้นหนักกว่าเก่าเมื่อเห็นโมรีถลาตัวมายืนบังไอ้ตำรวจนั่นไว้
“ถอยไป”
เสียงทุ้มใหญ่เปล่งออกรอดไรฟัน สันกรามขบกันแน่น ดวงตาดุวาวโรจน์เพ่งมองโมรีอย่างคาดโทษ ใจอยากกระโจนเข้าใส่แล้วฉีกเนื้อพวกมันทั้งสองออกให้เป็นชิ้นๆอย่างสัตว์ป่าที่บ้าคลั่ง
แต่ความจริงทำได้แค่เก็บอารมณ์ทางสีหน้าเอาไว้ แค่นหัวเราะเบาๆข่มใจให้เย็นลงราวลำธารน้ำใสที่ไหลเอื่อยและกลายเป็นเสียงที่ดังสุดในตอนนี้
ทั้งสามคนต่างเงียบกริบ ท่ามกลางสถานการณ์ที่น่าหวา
