วุ่นนัก รักจากดวงดาว

Ep.1 : พรจากดาว

@อยุธยา

“ไอ้ตัวซวยมันร้องไห้อีกแล้ว ต้องมีเรื่องไม่ดีแน่ๆ” ประโยคจากชาวบ้าน ที่ไล่ตะเพิดเด็กน้อยและครอบครัว จนต้องหนีหัวซุกหัวซุน ข้าวของมากมายถูกปาใส่เด็กน้อยและครอบครัวอย่างไม่ใช่คน

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เด็กน้อยและครอบครัวโดนกระทำแบบนี้ ทุกอย่างมันดูเลวร้ายทุกครั้งที่เด็กน้อยเอ่ยปากพูด เพราะทุกครั้งที่เด็กน้อยเดินผ่านบ้านหลังไหน เด็กน้อยจะพูดสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น แล้ววันนี้เด็กน้อยกับครอบครัวก็เดินผ่านบ้านของคุณยายที่ให้ขนมเธอทุกวัน

“ยายจะตาย ฮึก ฮึก~ ฮื้อออออ คุณยายแดงเค้าจะตาย” เด็กน้อยร้องไห้โฮเสียงดัง จนญาติของยายแดงได้ยิน เกิดเป็นโทสะที่เด็กน้อยแช่งญาติผู้ใหญ่ผู้ชราของตนที่อาการไม่สู้ดีนัก

“นังริ แกไปแช่งเค้าทำไม”

“ยายจะตายยยนะแม่ ฉันเสียใจ”

“อีริเงียบ ถ้าปากแกมันพูดสิ่งที่ดีไม่ได้ ก็เงียบไป!!!!!” เสียงตะคอกของคนเป็นพ่อดังลั่น เพราะโกรธที่ลูกสาวตนพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น

การถูกไล่ปาข้าวของแบบนี้ มันไม่ได้แย่เท่ากับว่า ในวันถัดมายายแดงตายจริงๆ สิ่งที่เด็กน้อยวัยเพียงแค่ 6 ขวบมี ทำให้คนรอบข้างต่างหวาดกลัวและเกลียดเธอ ไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่ผู้ให้กำเนิด เด็กหญิงตัวน้อยถูกเอามาทิ้งไว้ที่วัดในกลางดึก ไม่มีแม้แต่เสียงร้องไห้ ไม่มีแม้แต่คำบอกลา ดาริกายืนมองแผ่นหลังของแม่และพ่อของตนเดินจากไปเท่านั้น เด็กน้อยเดินไปทุบประตูอุโบสถหลังเก่าอยู่หลายครั้ง จนมีพระอาจารย์ผู้ชราเดินออกมาเปิดประตูให้ด้วยความฉงน

“พ่อแม่ไปไหนเล่าหนู”

“ไปแล้วค่ะ จะไม่กลับมาแล้ว”

“พ่อแม่ทิ้ง ทำไม่ดูไม่เสียใจเลยล่ะ ไม่เศร้าหรือหนู” พระอาจารย์ถามเด็กตัวน้อยด้วยความสงสัย ที่เด็น้อยไม่มีเสียงร้องไห้

“เพราะหนูรู้อยู่แล้ว ว่ามันจะเกิดขึ้น เหมือนที่หนูรู้ ว่าถ้าเดินมาเคาะที่นี่ หลวงตาจะมาเปิด” แม้จะพูดแบบนั้น แต่สีหน้าของเด็กน้อยกลับเต็มไปด้วยความเศร้า ที่ตนถูกทิ้ง แต่ที่ไม่ร้องไห้ เพราะมันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีกแล้ว

“ไหว้พระสวดมนต์นั่งสมาธิเป็นไหม ลองดูมันจะทำให้หนู....ดีขึ้น”

หลายวันต่อมา........

เจติยา หญิงสาวที่มาทำบุญที่นี่อยู่เป็นประจำ พร้อมกับชัดเจนลูกชายวัย 8 ขวบของเธอ เจติยาเป็นหมอดูชื่อดังที่ไม่มีใคร ไม่รู้จักเธอ เมื่อเธอเปิดไพ่ทำนาย คำทำนายของเธอมันแม่นเหมือนตาเห็น

“โยมเจ อาตมาของฝากนังหนูนี่หน่อยได้ไหม พ่อแม่มันเอามาทิ้ง เด็กมันมีความพิเศษ ถ้าอยู่กับโยม น่าจะเข้าใจและขัดเกลาความทุกข์ในใจให้นังหนูมันได้ นังหนูเนี่ยเป็นเด็กผู้หญิง อยู่วัดคงจะไม่เหมาะ” เจติยามองเด็กสาวริริ อย่างพิจารณา ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน ดวงตากลมใส ถ้าจะเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนเล่นกับชันเจนลูกชายก็คงจะไม่เสียหาย เพราะฐานะทางบ้านของเจติยาก็ไม่ได้ยากจนอะไร จะรับเลี้ยงเด็กคนหนึ่งคงไม่ลำบาก

เจติยามองเด็กสาวที่นั่งทำหน้านิ่งๆ แล้วส่งสายตาให้คนเป็นลูกชายเข้าไปผูกมิตร

“ชื่ออะไรอะ เราอะ” เด็กชายชัดเจนเดินเข้าไปทักทายด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรนัก จนทำให้เด็กสาวตอบออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ริ...ริ”

“ริริงั้นหรอ ชื่อน่ารักจังเลย เราชื่อชัดเจนนะ ส่วนสาวแก่คนนั้นชื่อเจติยา แม่เราเอง ขี้บ่นมากๆ”

“ริเดีียว ดาริกา เลยชื่อริ ไม่ใช่ริริ”

“ริริ น่ารักกว่า เนอะแม่”

“แต่เล็กแต่น้อยเลยนะแกเนี่ย ดาริกา แปลว่าดวงดาว เพราะจังเลย ริริ ก็น่ารักดี แล้วหนูอยากไปอยู่กับฉันไหม ฉันเนี่ยดังมากเลยนะ เป็นหมอดูที่ดังที่สุดในตอนนี้เลย” เจติยาส่งยิ้มให้กับริริ แต่เด็กน้อยกลับมีสีหน้าเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับไม่อยากไป เหมือนกับยังรอพ่อและแม่มารับอยู่

“พ่อกับแม่หนูอาจจะมา.......”

“ไม่มาหรอก ฉันก็ถูกพ่อทิ้ง ทิ้งมา 5 ปี ไม่เห็นนะกลับมาเลย รอไปก็เท่านั้นแหละ” ชัดเจนดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี เพราะตัวเค้าเองก็โดนทิ้งไม่ต่างกัน แค่ของเค้ายังคงมีแม่ดูแลก็เพียงเท่านั้น

ไร้เสียงการตอบรับใดๆจากเด็กสาวตัวน้อย มีหน้านิ่งๆของเด็กสาวเท่านั้นที่เป็นคำตอบ เพราะเธอคิดว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่ต่างกัน เพราะยังไงไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน สิ่งที่ติดตัวเธอ มันก็จะติดไปทุกที่อยู่ดี

ริริ Say ::

วัยประถม

ฉันไม่ค่อยเป็นที่นิยมในหมู่เพื่อนๆเท่าไหร่ ไม่สิ..ใช้คำว่าไม่มีเพื่อน...คบ ก็แล้วกัน เพราะฉันมักจะเห็นภาพที่คนอื่นเค้าไม่เห็น เพราะฉันเห็นภาพอนาคตที่มันกำลังจะเกิดขึ้น เพื่อนๆชอบหาว่าฉันเป็นบ้า แล้วครั้งนี้ก็เช่นกัน

“นี่ นี่ ส้ม วันนี้เธออย่าไปเล่นใกล้สระบัวเลยนะ”

“ทำไมอ่าาาาา เราจะไปดูปลาคราฟตัวใหญ่กับพวกเชอรี่อะ”

“เพราะเธอจะตาย ฉันเห็นภาพเธอตกน้ำตาย ตะกายน้ำอย่างทรมาน”

และประโยคนี้ เพียงประโยคเดียว ก็ทำโลกใบใหม่ของฉันพังลงไม่เป็นท่า เพราะในวันนั้นส้มพลัดตกลงไปในน้ำ แล้วคุณครูมาช่วยไว้ไม่ทัน ทำให้ส้มตายในสระบัวของโรงเรียน ความลึกของน้ำ ไม่ถึง 2 เมตรมันไม่มีใครคิดว่า เด็กประถมตัวเล็กๆจะตกลงไปตาย

แล้วสุดท้ายทุกคนก็เพ่งเล็งมาที่ฉัน กลายเป็นฉันที่เอ่ยปากพูดจนส้มตกลงไปตาย บทเรียนมากมายมันสอนฉันว่า ฉันเห็นอะไรก็ตาม ฉันควรจะหุบปาก แล้วเหยียบให้เงียบไว้ ฉันมีสิทธิ์ได้เห็นแต่ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะพูด

พอเข้ามัธยม

พอเข้ามัธยม โลกใบใหม่ของฉันเริ่มขึ้นอีกครั้ง ฉันถูกย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่ชัดเจน แต่ฉันไม่เหลือใจที่จะผูกมิตรกับใครอีกแล้ว ฉันเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียว แต่การที่ฉันอยู่คนเดียวมันมักจะทำให้ฉันถูกแกล้งเป็นประจำ แต่ความงี่เง่าของฉัน คือ ฉันรู้อยู่แล้วว่าพรุ่งนี้ฉันจะถูกแกล้งอะไร แต่ก็ยอมให้เค้าแกล้งเสมอ

“ริริ มาเข้าแก๊งกับพี่ สัญญาจะไม่ให้แกล้งเธอเลย” เสียงผู้ชายที่คุ้นเคย ไม่คุ้นได้ไงเค้าอยู่บ้านเดียวกับฉันนิ พี่ชัดเจนเป็นหัวโจกของเด็กเกเรที่โรงเรียน

ใช่...เพราะฉันมาเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่ชัดเจนนิ แต่จะให้ฉันไปอยู่แก๊งกับเค้าทำไม เราไม่ได้เรียนห้องเดียวกันสักหน่อย ถึงลับหลังพี่ฉันก็โดนแกล้งอยู่ดี ไม่มีอะไรดีขึ้น

“ฉันขอปฏิเสธ”

“โธ่...ริริ ทำไมอะ พี่อยากดูแลเธอไง”

“เพราะมันไร้สาระ แลไร้ประโยชน์ เพราะยังไงฉันก็ถูกแกล้งอยู่ดี แล้วฉันโอเคนะ ฉันรับมือได้ เฮ้อออ พี่ทำให้ฉันต้องพูดยาวจังเลย”

ชีวิตของฉันมันเหมือนคนที่ได้พรจากพระเจ้า ให้ฉันได้เห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นก่อน แต่มันจะถูกสาปทันทีเมื่อฉันพูดมันออกมา ฉันสอบได้ที่1 ทุกปีและทุกเทอม เพราะฉันเห็นข้อสอบก่อนใคร ขี้โกงดีใช่ไหมล่ะ แต่มันก็ไม่แปลว่าฉันโง่นะ ออกจะเรียนดีด้วยซ้ำ แค่เป็นคนที่เรียนดีที่มีตัวช่วย ฉันพยายามเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับไอ้สิ่งที่ฉันมี โดยใช้มันให้มันเป็นประโยชน์ที่สุด

การเรียนดีของฉันทำให้ฉันมีโอกาสมากมาย เป็นนักเรียนดีเด่น ได้ทุนมากมาย และเริ่มมีเพื่อน โปรไฟล์ของฉันดูดีใช่ไหม แต่มันกลับไม่ใช่เลย เพราะประวัติที่ดีงาม แล้วการเข้าสังคมที่ต่ำเตี้ยเลี่ยดินของฉัน มันทำให้ฉันนั้นยิ่งโดดเดี่ยว

=================

ปัจจุบัน........

ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดดๆๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกในยามเช้า แสดงแดดอุ่นที่ส่องกระทบสายตามันทำให้ เปลือกตาที่หนักอึ้งต้องค่อยๆลืมขึ้นช้าๆ ความงัวเงียจากดวงตา มันทำให้เธอต้องฝืนตัวเอง แม้จะอยากหลับต่อ

ความคิดแรกที่แว็บเข้ามาในหัว ตอนที่ชำเลืองไปเห็นวงกลมสีแดงที่ปฏิทิน รับปริญญาพี่ชัดเจน!!!! ต้องรีบไปปลุกป้าเจ ฉันอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เสร็จแล้ว ถึงรีบวิ่งไปปลุกป้าเจที่ห้อง ที่ตอนนี้เหมือนจะยังนอนไม่ตื่นเลย

โอ้ยยยย ป้าขาาาา วันนี้วันรับปริญญาลูกชายป้าน้าาาา ป้าจะนอนไม่ตื่นแบบนี้ไม่ได้

“ป้าเจ วันนี้พี่ชัดเจนรับปริญญา!!!!” เพียงแค่สิ้นเสียงของฉัน ดวงตาเฉี่ยวก็ลืมพรึบขึ้นมา คนที่เซาสปริงตัวลุกขึ้น เพื่อเดินวนไปวนมาเพราะความอึนๆ ของคนที่เพิ่งตื่น ความอลหม่านจากการแต่งตัวก็เริ่มขึ้น

“แต่งหน้า แต่งด้ว ไม่ได้ ต้องอาบน้ำ ป้าต้องอาบน้ำก่อน”

ฉันใช้เวลาที่ป้าเจอาบน้ำ เพื่อไปแต่งตัวของตัวเองบ้าง เพื่อจะได้ไม่เสียเวลา ฉันไปยันฉันกลับมา ป้าเจก็ยังแต่งตัวไม่เสร็จ

“มันเรียนมาตั้งนาน ริริเรียนที่หลังมัน หนูยังจบก่อนมันอีก มันเรียนจนฉันลืมไปเลยว่ามันต้องจบ ตายๆ ป่านนี้มันงอนเป็นตุ๊ดแล้วมั้งเนี่ย ริริ หนูแต่งตัวเสร็จรึยังลูก เร็วหน่อยนะ พี่เค้าคงชะเง้อรอเราแย่แล้ว” ป้าเจเร่งฉันไปพลาง ปัดเมกอัพบนโหนกแก้มไปพลาง ป้าไม่หันมาดูหนูเลย

“หนูเสร็จตั้งแต่ก่อนป้าเจจะแต่งหน้าแล้วค่ะ รอป้า แค่...คนเดียว”

Rrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr [ P’เจน Calling..... ] สายโทรเข้าที่โทรมาตามเรา ทำให้ป้าเจต้องหยุดแต่งหน้า แล้วหยิบกุญแจรถทันที ฉันถูกห้ามรับโทรศัพท์ เพราะป้าเจไม่อยากโดนพี่ชัดเจนบ่น เรื่องที่ตัวเองช้า ผู้หญิงจะเป็นแบบนี้ทุกคนไม่ได้นะ

.

.

การขับรถไปมหาวิทยาลัยที่แสนจะเร่งรีบของป้าเจ ทำเอาฉันต้องเกาะที่จับเอาไว้แน่น ป้า...ป้า ป้าใจเย็นๆ เดี๋ยวจะไม่มีชีวิตไปเจอลูกชาย ฉันไม่กลัวเรื่องอุบัติเหตุนะ แต่ที่ฉันกลัวคือรถที่ถูกปาดหน้า จะมาหาเรื่องเรา เพราะป้าเจอของฉัน ขับรถได้กวนบาทามาก ณ ตรงนี้ แล้วความสดวี๊ดว้าย ประหนึ่งหลุดออกมาจาก Fast and Furious นั้น ทำให้เราถูกมอเตอร์ไซค์ของเจ้าหน้าที่ตำรวจขับตามอย่างไม่ลดละ ยิ่งตามป้าเจก็ยิ่งหนี ยิ่งหนีตำรวจก็ยิ่งตาม จนเรามาสุดทางที่การจราจรติดขัด จนไม่ขยับ ทำให้ป้าเจ ต้องยอมไปเจรจากับคุณตำรวจแต่โดยดี

“โธ่...เว้ยยย จะอะไรนักหนาาาา ริริ ไปหาพี่เค้าก่อนนะลูก ป้าจะเคลียร์กับตำรวจก่อน บอกให้พี่เค้ารอป้าก่อน ป้าจะรีบไป”

แล้วฉันก็ถูกเท ให้ลงต่งกลางทาง ให้ตายเถอะ ไม่ได้ใกล้เลย แล้วฉันต้องทำยังไงอะ การเทไม่น่ากลัว แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ เทแล้วไม่ให้เงินเนี่ยสิ ฉันต้องแบกสังขารผ่านแดดร้อนเหมือนเตาอบ เดินแหวกผู้คนจนไปถึงหน้ามหาวิทยาลัย

.

.

บรรยากาศของหน้ามหาวิทยาลัยชื่อดังตอนนี้ มีร้านค้ามามายเรียงรายขายกันเต็มข้างทาง มีดอกไม้ ตุ๊กตา รัดเกล้า มงกุฎดอกไม้ ให้เลือกหลากหลายแบบ ทามกลางแสงแดดร้อนระอุ ของกรุงเทพในยามหน้าร้อน คนก็ยังมุงซื้อกันอย่างไม่ลดละ

[ P’เจน Calling....... ] ตู๊ดดดด เพียงแค่ตู๊ดเดียว ปลายสายก็รับทันที เหมือนกับรอการโทรมาของฉันอยู่อย่างงั้นแหละ

สายสนทนา

[ อยู่ไหน!!!!!!! รับเสร็จมา 3 ชาติแล้ว ไม่เห็นหัวใครสักคน มีแต่ยัยไลลา ที่มายินดี ตอนนี้หายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้เนี่ย ]

“อยู่หน้า ม. มาถึงแล้ว”

[ รอหน้า ม. นั่นแหละ กำลังออกไป มีที่ไหนให้คนรับปริญญามารับ คิดว่ารับก่อนแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ ]

“แค่นี้แหละ บ่นเก่งจริง เป็นตุ๊ดรึไง”

จบการสนทนา

.

ไม่นานนักพี่ชัดเจนก็วิ่งออกมาในชุดครุยของคณะนิเทศ นิสิตมากมายเดินกันขวักไขว่เต็มไปหมด พี่ชัดเจนที่วิ่งมาถึง พยายามองหาผู้หญิงอีกคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้

“แม่อะ”

“ตำรวจซิวเพราะขับรถเร็ว ป้าเจบอกให้พี่รอก่อน เธอจะมาแน่ๆ แล้วนี่ก็...ยินดีด้วยนะคะ ที่เรียนจบสักที นึกว่าพี่จะเรียนไม่จบอีกแล้วในชีวิตนี้” ฉันยิ้มให้คนที่กำลังมองหาของแสดงความยินดี

“อะไรแค่นี้หรอ ดอกไม้ล่ะ หรือตุ๊กตา”

“No Money พี่อยากได้ พี่ต้องซื้อให้ตัวเองแล้วล่ะ”

“ยาจกจริงเลย อะๆ เข้าไปข้างในเถอะ ยัยไลลาตอนนี้ไม่รู้ไปตะแลดแต๊ดแต๋ที่ไหน ให้ตายเถอะมาแสดงความยินดี ตอนนี้ยินดีกับทุกคนไปหมด”

ฉันถูกลากไปตามถนนของมหาวิทยาลัย ที่มีคนมากมายมาร่วมแสดงความยินดีกับนิสิตที่จบใหม่ พี่ชัดเจนวิ่งกลับมาเอากล้องถ่ายรูป แล้วยัดใส่มือของฉัน เพื่อให้ฉันเป็นตากล้องจำเป็นให้เค้า ถือว่าแลกกันก็ได้ก็วันที่ฉันรับปริญญา เค้าเป็นตากล้องให้ฉันนิ น้องๆมากมายเข้ามาขอถ่ายรูปกับรุ่นพี่ ที่ใช้เวลาเรียนนานที่สุด

“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย หึงเก๊าหรอตัว”

“หื้ออออ พี่นี่นับวันยิ่งขี้มโนนะเนี่ย อยากกินแป๊ปซี่เลี้ยงหน่อยดิ ไม่มีตังค์”

“อะๆ ถือว่าเป็นค่าจ้างที่ถ่ายรูปให้”

เมื่อมาถึงโรงอาหาร โทรทัศน์ของโรงอาหารกำลังออกอากาศข่าวของฝนดาวตกลีโอนิดส์ ที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้ เพียงแค่ได้ยินข่าว ภาพนิมิตบางอย่างก็ไหลเข้ามาในหัว ภาพของผู้ชายที่ฉันไม่รู้จักกับพี่ชัดเจน ภาพของคนที่กำลังขอพรจากดาวตกที่กำลังจะตกลงสู่พื้นแล้วสว่างวาบจนเกิดแสงไปทั่วท้องฟ้า เพียงแค่ได้สติฉันก็อยู่ในอ้อมกอดของพี่ชัดเจนแล้ว

“เห็นอะไรริริ”

“ผู้ชายและพี่”

“ผู้ชายคนไหนวะ!!!!” พี่ชัดเจนตะคอกถามฉัน จนฉันต้องหรี่ตามองเพราะมันไม่ใช่เรื่องเค้าสักหน่อย

“ไม่รู้จัก รู้จักแค่พี่คนเดียว ฝันถึงคนที่กำลังขอพรจากดาวตก ช่างเถอะ ปล่อยฉันได้แล้ว กอดแบบนี้เดี๋ยวฉันโดนสาวของพี่ตบเอา”

ดวงตาดุ ยังมองฉันอย่างคาดคั้นไม่เลิก จะเอาอะไรกับฉันอีกเนี่ย ทำไมพี่ถึงชอบทำให้ฉันพูดมากนัก

“คนที่เธอเห็นเป็นใครอยู่ที่นี่รึเปล่า จะได้ช่วยหา”

“ไม่...คนหนึ่งมีอายุหน่อย อีกคนก็ดูเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่รู้จักสักคน พี่จะถามเอาอะไรเมื่อไหร่จะเลิกกอดฉันคนมองแล้วนะเนี่ย ปล่อยๆ”

“ไม่ได้อยากกอดสักหน่อย” แต่ทำไมสายตาของพี่มันโคตรสวนทางเลย

อารมณ์ไหนของพี่เนี่ย แล้วมองฉันแบบนี้หมายความว่ายังไง คนมองกันใหญ่แล้วนะ

“ไอ้...ชัดเจนนนน!!!! แกล้งน้องหรอ!!!! หนอยยยย เผลอไม่ได้เลย!!!!” เสียงจากหญิงสาวที่คุ้นเคย ทำให้พี่ชัดเจนต้องรีบปล่อยฉัน แล้วหันไปหาหญิงสาวที่เพิ่งมา

“ทำไมแม่เพิ่งจะมา น้องแค่เห็นนิมิต ผมก็แค่ประคองเอาไว้ แม่จะมาทำหน้าดุใส่ผมทำไม วันนี้ลูกชายรับปริญญานะ หัดทำตัวให้เป็นแม่ที่น่ารักหน่อยได้ไหม มายินดีในตอนที่เค้าแทบจะกลับกันหมดแล้ว”

“แม่ขอโทษน้าาาา แต่แม่ก็มาแล้วนิไง ยินดีด้วยน้าาาลูกรักกกก โอ๋....งอนเป็นตุ๊ดเลยยย รัก รัก ลูกแม่เก่งที่สุด เรียบจบช้าไปแค่ 2 ปี ยังไงก็เก่งที่สุดสำหรับแม่” ป้าเจเดินเข้ามากอดคนเป็นลูกชายอย่างแนบแน่น แล้วก็ยื่นมือมาดึงฉันเข้าไปกอดด้วย ป้าเจเนี่ยน้าาา อายคนอื่นเป็นไหมเนี่ย

“น้องเห็นนิมิต ถึงผู้ชาย ในนั้นมีผมด้วย แม่ดูดวงให้หน่อยดิ”

“อี้...หลงตัวเอง”

“จริงค่ะป้าเจ มีพี่เจนด้วย”

“ ถึงบ้านก่อนแล้วกัน ตอนนี้ให้แม่ชื่นชมกับความสำเร็จของลูกชายของแม่หน่อยน้าาาาา เก่งมากเลยลูกชายของแม่ ขอหอมหน่อยยยยยยย ฟอดดดด ฟอดดดดด ฟอดดดด” ป้าเจหอมคนเป็นลูกชายหลายครั้ง เพราะเธอตื่นเต้นกับความสำเร็จของลูกชายเหลือเกิน

“แม่...จะหอมขนาดนี้ ผมอายยยยเค้าาาาา กลับบ้านกันดีกว่า ถ้ากลับช้ากว่านี้รถคงจะติดมากแน่ๆ”

“อะไรแม่เพิ่งจะมาถึงเองน้าาาา”

“ใครใช้ให้แม่คุยกับตำรวจนานเล่าาาาาา รีบแทบตายสุดท้ายช้ากว่าเดิม ไปครับ กลับบ้าน”

“พี่เจนแล้วไลลาล่ะ”

“ปล่อยไว้ที่นี่แหละ ใครสั่งให้ไปไหนไม่ยอมบอกล่ะ ไปอยากกลับบ้านละ”

.

.

@บ้านของเจติยา

“ไหนบอกป้ามาซิ นิมิตเป็นยังไง”

“ผู้ชาย 3 คน ที่กำลังขอพรจากดาวตก แล้วดาวดวงนั้นก็สว่างวาบไปทั่วท้องฟ้า เป็นพี่เจนแน่ๆ 1 คน อีก 2 คนหนูไม่รู้จัก แล้วไม่เคยพบเค้ามาก่อนด้วย”

ป้าเจล้างไพ่ยิปซีลงบนโต๊ะ แล้วรูดไพ่ให้แผ่เรียงกันจนเป็นครึ่งวงกลม แล้วขอให้ฉันเลือกไพ่จากกองขึ้นมา 3 ใบ ฉันก็เลือกด้วยความตั้งใจขึ้นมา 3 ใบ อย่างที่ป้าเจบอก

“The Star : ความสัมพันธ์ที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่ ความรักครั้งใหม่ ความสัมพันธ์ที่สดใสเหมือนดวงดาว”

ไพ่ใบแรกถูกเปิดขึ้น พูดถึงความสัมพันธ์ครั้งใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นงั้นหรอ

“THE HIGH PRIESTESS” เพียงแค่เปิดไพ่ใบนี้ขึ้นมา ป้าเจก็มองหน้าฉันขึ้นมาทันที

“รักที่ซับซ้อนใช่ไหมคะ”

“ใช่ THE HIGH PRIESTESS เป็นราชินีแห่งพระจันทร์ เทพธิดาที่ติดต่อกับโลกแห่งจิตวิญญาณ ความซับซ้อน ไม่ชัดเจนในความสัมพันธ์ หรือประมาณได้ว่า ความสัมพันธ์ที่ยากจะเข้าใจ ประมาณนี้ก็ได้”

“THE LOVERS : ไพ่แห่งพรหมลิขิต ถ้าดูจากไพ่ THE HIGH PRIESTESS มันจะแปลว่าเนื้อคู่ของหนู อยู่ใน 3 คนนี้ ถ้ามันรวมกับนิมิตของหนู มันจะบอกได้ว่า 1 ใน 3 คนที่ขอพรจากดาวตกดวงที่หนูเห็น เค้าจะเป็นเนื้อคู่ของหนู”

“ป้าเคยพูดว่าาาาา เนื้อคู่ของเรามีหลายลำดับใช่ไหม เค้าจะมาและอยู่ในช่วยเวลาที่ถูกต้อง แล้วถ้า 3 ลำดับมาพร้อมกันแบบนี้จะเป็นยังไง”

“ก็คนที่เป็นเนื้อคู่อันดับแรกๆ มันจะเป็นความรู้สึกที่รุนแรง เกิดขึ้นรวดเร็ว และหาเหตุผลกับความรู้สึกไม่ค่อยได้ มันเป็นเพราะจิตที่ผูกพันกันมาหลายๆชาติหนุนนำ ถ้าถามว่ามาพร้อมกันจะเป็นยังไง อันดับต้นสุดจะเข้าวินเสมอ แต่จะตัดอันดับได้ก็ต่อเมื่อหนูเลือกตัดสินใจแต่งงาน แล้วเนื้อคู่อันดับต้นๆของหนูไปมีคู่ อันนี้ก็อีกเรื่อง”

“แสดงว่าพี่เจนตัวแถมจริงๆด้วย หนูไม่เคยมีความรู้สึกอะไรกับพี่เจนเลย”

“มากไป มากไปริริ ดูหนังหน้าฉันด้วย หล่อขนาดนี้ ไม่ชายตามมองคนขี้เหร่แบบเธอหรอก หึ่ยยยยย ขี้เหร่!!!!!...สรุปดวงเนื้อคู่ของยัยเตี้ยนี้เกิดขึ้นมาแล้วใช่ไหมแม่”

“ใช่...ใครรออะไรอยู่ ต้องรอแล้วน้าาาา”

“ใครรออะไรคะป้า”

“เปล๊าาาาาา...วันนี้มีฝนดาวตกนิหน่า ตั้งนาฬิกาปลุก แล้วตื่นขึ้นมามาดูกันดีม่าาา ไหนๆป้าก็หยุดงานแล้ว เรามาใช้เวลาว่างด้วยกันเถอะ” ป้าเจกอดคอฉันและพี่ชัดเจนให้เดินออกจากห้องดูด้วยไปพร้อมๆ

“แม่ก็ดูคนเดียวสิ”

“งั้นป้าเจตื่นขึ้นมาดูกับหนูนะคะ ปล่อยคนขี้เซานอนไป ไม่มีใครสนใจสักหน่อย เนอะป้าเนอะๆๆ”

“ใช่ ไอ้ลูกชายหมาหัวเน่า!!!!”

แล้วคืนนั้นเอง...........

01:37 น.

“ดวงนั้นไงคะปิา ดาวดวงที่หนูเห็นในนิมิต ป้าเจดูนะ ถ้ามันตกมันจะสว่างวาบไปทั่วท้องฟ้าเลย ขอพรก่อน”

ชัดเจน ที่แอบดูอยู่ห่างๆชะเง้อมองดาวดวงที่ ริริชี้ให้คนเป็นแม่ของเค้าดู

“ขอเถอะครับ ขอเถอะ ขอให้ริริหันมาสนใจผม เกินพี่ชายบ้าง” เพียงแค่ดาวตกร่วงจากฟ้า แสงสว่างวาบไปทั่วท้องฟ้าก็เกิดขึ้นอย่างที่เสียงเล็กๆพูด

อีกด้าน........

01:37 น.

“คริส ตื่นสักที เมื่อไหร่แกจะตื่นขึ้นมาคุยกับฉัน ถ้าปฏิหาริย์มีจริง ช่วยชี้ทางหรือทำให้แกตื่นขึ้นมาที” เพียงแค่สิ้นเสียง แสงก็สว่างวาบไปทั่วท้องฟ้า เหมือนกับตอบรับคำขอของเค้า

ในขณะเดียวกัน.......

01:37 น.

“ฝนดาวตกงั้นหรอ ขอพรจะสมหวังไหมนะ ล่องลอยไปมาแบบนี้อยู่นานแล้วนะ เบื่อหน้าของไอ้คินแล้วด้วย ขอใครก็ได้สักคนที่จะเห็น และช่วยฉันให้หลุดจากที่เป็นอยู่ตอนนี้ที เบื่อที่จะอยู่คนเดียวแล้วนะ” แสงสว่างวาบไปทั่วท้องฟ้า มันมาพร้อมกับหลุมดำอะไรสักอย่างที่ดูดเค้าเข้าไป เดี๋ยว!!!!! ฉันยังไม่ตาย จะส่งฉันไปเกิดแบบนี้เลยหรออออออ!!!!!

=====================