“ช่างมันเอาเงินที่ร้านก่อนก็ได้แม่ แค่ค่าพยาบาลฉันจ่ายเอง”
“ร้านแกเพิ่งทำมาไม่นานไม่ใช่หรอ”
ความจริงมักโหดร้ายเสมอ เพราะป้าเจไม่เคยเก็บเงินไว้เลย มีเท่าไหร่โปะค่าจนหมด ทำให้เราทุกคนต้องมานั่งสุมหัวกันอยู่ในตอนนี้ เพราะเที่ยงนี้หมดก็ให้ออกแล้ว แล้วนัดมาอีกทีคือวันที่ทำบายพาส แม้ป้าเจจะดื้อไม่ยอมทำเพราะค่าใช้จ่ายมันสูงก็ตาม
“หนูควรรับงานท่านปราโมทย์ไหม ชีวิตป้าสำคัญมากกว่าความสุขหนูนะ”
“อย่า/อย่า/อย่า” ทุกคนในห้องต่างพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทำไมต้องประสานเสียงกันด้วยล่ะ
“ทำงานกับฉัน ฉันจะจ้างเธอเอง เดือนละ 5 แสน ทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน เธอโอเคไหมถ้าโอเค ฉันจะโอนกเงินให้เธอตอนนี้เลย แล้วพับไอ้ความคิดจะไปทำงานกับเ*******ูนั่นทิ้งไปซะ”
“เดี๋ยวคุณคริส นี่มันเรื่องในครอบครัว ดิฉันว่าไม่เหมาะ ฉันไม่ได้ขายหลานกิน” ป้าเจหันไปพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ซึ่งข้อนี้ฉันก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
“ทำไมมองผมในแ
