“ไอ้คิน คนที่ชื่อริริเค้าเป็นใครวะ แล้วแกรู้จักกับเด็กที่ชื่อไลลาได้ยังไง นั่นน้องแก เป็นสิบปีเลยนะ” ผมหันไปถามพี่ชายที่อยู่เตียงข้างๆ ที่ตอนนี้วุ่นอยู่กับการจัดข้าวของให้เป็นระเบียบ
“จะพูดให้ถูกก็ห่าง 12 ปี ตอนที่แกนอนเป็นผัก ฉันก็ต้องหาความช่วยเหลือ แล้วดันไปเจอกับริริเข้า ถ้าฉันไม่เจอเธอฉันอาจจะถอดใจ ไม่เอาแกไว้แล้วก็ได้ เธอบอกว่าแกยังไม่ตาย” คนที่พูด พูดไปจัดไป จัดมันทั้งของเยี่ยม จัดมันทั้งเหยือกน้ำ แก้วน้ำ
เมื่อไหร่แกจะเลิกจัด!!!! เห็นแล้วหงุดหงิดตาจริงๆ
“แค่นี้หรอ”
“พูดไปแกก็หาว่าฉันบ้า ไม่พูดดีกว่า แต่วันที่แกหายไป คนที่เสียใจที่สุดคือริริินะ เธอชื่อแกอยู่ตลอดเวลา ฉันไม่รู้ว่าระหว่างแกกับเธอเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็พวกแกเห็นกันอยู่ 2 คน แต่ที่แน่ๆ แกไปหาเธอทุกวัน นอนด้วยกัน อยู่ด้วยกัน เป็นฉันคงจ้างหมอผีมาเอาแกลงหม้อไปแล้ว ตามติดขนาดนี้”
“ไอ้นี่ท่าจะบ้า ไปไกลแล้วสมอง”
“นั่นไง ไม่เ
