BEBY [2] ยัยบื้อเอ้ย!
969 คำ
"เราก็นอนด้วยกันไง"ฉันยืนนิ่งทันทีที่ได้ยินประโยคของพี่โซ่เขาเป็นผู้ชายนะจะให้มานอนร่วมกับหญิงบริสุทธิ์กับฉันแล้วฉันจะไม่โดนพรากไปหรอ
"มาเร็วๆเดี๋ยวปั๊ดไล่ออก"พอได้ยินคำว่าไล่ออกเท่านั้นแหละฉันวิ่งขึ้นเตียงทันทีจร้าถ้าฉันโดนไล่ออกแล้วฉันจะไปอยู่ไหนล่ะคร้า
ฉันล้มตัวลงนอนข้างๆพี่โซ่ก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมจนถึงคอแอบม้วนชายผ้าเข้าหากันนิดๆเพื่อป้องกันตัวเอง
"พี่ไม่ทำไรหนูหรอก..ไม่ต้องทำตัวเป็นดักแด้ขนาดนั้น"
"...."ฉันไม่ตอบอะไรเขาและพยายามข่มตาหลับทันทีและไม่นานฉันก็หลับไปด้วยความเพลีย
"อึก...อื้อออ"ฉันดิ้นไปมาเมื่อรู้สึกถึงการโดนกวนในการนอนความเปียกชื้นที่ซอกคอทำเอาฉันหวูบหวาบที่ตัวไปหมดฉันพยายามหลบแล้วมันก็ตามมาอีกฉันหลับตาแน่นว่าแล้วยังไงฉันก็ต้องโดนอยู่ดีเขาเป็นผู้ชายนะและผู้ชายสมัยนี้มันหื่นจะตาย!
"อื้ออ...ยะอย่าา"ฉันพยายามหลบหลีกทั้งแต่ตาก็ยังคงปิดอยู่ไม่อยากรับรู้ความจริง
"ฮะ...ฮะ...ฮ่าาา"และฉันก็ต้องสะดุ้งลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของพี่โซ่ฉันลุกขึ้นจับผ้าห่มมาคลุมตัวแน่นโดยมีพี่โซ่ยืนมองฉันอยู่ที่มุมเตียง
"ไอ้บ้า!..ไอ้หื่นกาม!...ไอ้โรคจิต!.."ฉันลุกขึ้นไปตบตีพี่โซ่ที่ยืนหัวเราะอยู่มุมเตียงคนฉวยโอกาสพอเห็นเราหลับก็คิดจะลักหลับอย่างงั้นหรอ!
"หยุด..โอ้ยพะพอแล้วๆ"พี่โซ่รวบแขนสองข้างฉันไว้แน่นฉันรีบสะบัดออกทันทีและวิ่งมาหลบที่หัวเตียง
"พี่มันคนฉวยโอกาส!"
"พี่ไม่ได้ทำนะ"พี่โซ่ปฏิเสธแต่หน้าเขายิ้มอะ!เขามันร้ายยย
"ถ้าพี่ไม่ได้ทำแล้วแมวตัวไหนมันจะทำ!"
"ก็แมวตัวนี้ไง...บัดดี้"พี่โซ่ชี้ไปที่ผ้าห่มและไม่นานเจ้าตัวอ้วนๆขนสีขาวก็มุดออกมาจากผ้าห่ม
"บัดดี้!!"ฉันเรียกมันเสียงดังลั่น
"เหมี๊ยว!"มันคงจะตกใจเลยวิ่งหนีฉันไปเลยอย่าให้จับได้นะจะหยิกจมูกให้เบี้ยวเลย
"โอเคแล้วนะ...ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าว"ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีหน้าแตกจนหมอไม่รับเย็บเลยคะงานนี้
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเดินไปที่ครัวเห็นพี่โซ่กำลังทำกับข้าวอยู่ฉันเลยถือโอกาสเดินสำรวจบ้านเขาบ้านพี่โซ่เป็ยบ้านชั้นเดียวมีอย่างละห้องก็เหมาะนะสำหรับคนอยู่คนเดียวอะ
ฉันมองไปที่กรอบรูปกลางบ้านน่าจะเป็นครอบครัวของพี่เขานะมีพ่อแม่และก็ผู้หญิงกคนซึ่งฉันว่าน่าจะเป็นน้องสาวเพราะหน้ายังเด็กอยู่คงจะอายุประมาณฉันด้วยแหละแต่ทำไมพี่โซ่ถึงมาอยู่บ้านนี้คนเดียวล่ะ
พี่โซ่ยกกับข้าวมาเรานั่งทานกันเงียบๆจนหมดฉันอาสาล้างจานเองพอล้างเสร็จก็ว่าจะหากล่องปฐมพยาบาลแต่ฉันหาไม่เจอเลยกะจะไปถามพี่โซ่
"พี่โซ่..."ฉันเรียกพี่โซ่
"พี่อยู่หลังบ้านครับ"พี่โซ่ตะโกนกลับมาฉันจึงเดินไปหลังบ้านเห็นพี่โซ่กำลังปลูกต้นอะไรซักอย่างก็ไม่รู้
"หนูจะมาถามว่ากล่องปฐมพยาบาลอยู่ไหนหรอ"
"อ่ออยู่ชั้นใต้ทีวีอะ"ฉันพยักหน้ารับรู้และกำลังจะเดินออกไปแต่เรื่องที่ฉันสงสัยฉันยังคงไม่ได้คำตอบด้วยความอยากรู้ฉันจึงถามเขา มีความเผือกนิดๆ
"แล้วพ่อกับแม่พี่อยู่ไหนหรอคะ?"
"แม่พี่อยู่เอลเอกับน้องสาวส่วนพ่อพี่อยู่บนนู้น"พี่โซ่ชี้มือไปบนท้องฟ้าที่มีเครื่องบินขับผ่านอยู่อ๋อ!แบบนี้นี่เอง
"พ่อพี่อยู่บนเครื่องบินนี่เอง...ว่าแต่ทำงานอะไรหรอคะพนักงานหรือคนขับ"ฉันถามพี่โซ่ไปด้วยความสงสัยแต่พ่อพี่โซ่ก็น่าจะอายุเยอะแล้วนะพนักงานคงจะไม่ใช่น่าจะเป็นคนขับเครื่องบินมากกว่า
โป๊ก!
"อะ...โอ้ยย"ฉันเอามือจับหน้าผากทันทีก็พี่โซ่นะสิดีดหน้าผากฉันเสียงดังลั่นเลยอะไรอะฉันทำอะไรผิด
"พ่อพี่ตายไปแล้วท่านอยู่บนฟ้าไม่ใช่อยู่บนเครื่องบิน!ยัยเบ๊อะเอ้ย!"เอ้า!ก็ฉันไม่รู้นิหนาก็เห็นเขาชี้ไปที่เครื่องบินฉันไม่ผิดนะ!
"ก็ตอนพี่ชี้เครื่องบินมันบินผ่านมาพอดีนิหน่าหนูจ๋าก็คิดว่าพ่อพี่อยู่บนนั้น"ฉันเถียงเขาทันทีก็คนไม่รู้ย่อมไม่ผิดนิ
"เหอะ...เธอนี่มันบื้อจริงๆ"
"ไม่ได้บื้อนะ!หนูเรียนภาษาไทยได้เกรด4ทุกปี"ว่าแล้วก็อวดหน่อยฉันนะเรียนเก่งมากนะไม่ได้บื้อซะหน่อย!
"ฉันว่าโรงเรียนเธอนี่มันวิเศษมากจริงๆ"พี่โซ่ทำท่าซาบซึ้ง
"ทำไมอะ"
"สอนควายบื้ออย่างหนูให้ได้เกรด4ได้ด้วย"
"งื้อ...ไอ้พี่โซ่บ้า!"ฉันหน้างอทันทีมาหาว่าฉันเป็นควายบื้อเนี่ยนะ!ฉันไม่ได้บื้อซะหน่อยอย่ามากล่าวหาฉันสิ
"ฮ่าๆๆ"พี่โซ่หัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะโยกหัวฉันไปมานี่คอคนนะคะไม่คอคอหมีควายคิดว่ามันไม่เจ็บรึไง
"ปวดหัวแล้ว..."ฉันบอกพี่โซ่เสียงอ่อนปวดหัวจริงๆนะเนี่ยโยกเล่นไปมาอยู่ได้เดี๋ยวหัวหลุดขึ้นมาทำไง
"หึน่ารักจริงๆเลย.."
- ผู้เขียน
