อาชาวายุจึงเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสด ๆ ร้อน ๆ ของตนเองให้กลุ่มมนุษย์ตรงหน้าฟัง ตัวมันเป็นสัตว์อสูรรักสงบและค่อนข้างมีใจโอบอ้อมอารี หากไม่ใช่ศัตรูทางธรรมชาติมันล้วนดีด้วยอยู่แล้ว
พอเจอมนุษย์ที่ได้รับบาดเจ็บเข้าสองคน มันสงสารจึงเข้าไปช่วยบอกว่ามีสมุนไพรที่รักษาบาดแผลได้นะ โดยลืมไปว่าพวกมนุษย์มีโอสถอยู่แล้ว ไม่เหมือนพวกมันยามเจ็บไข้ได้ป่วยต้องกินเพียงสมุนไพรที่มีสรรพคุณในการรักษา
มนุษย์สองคนนั้นตามมันไปยังสมุนไพรต้นดังกล่าวดี ๆ หลังเก็บเกี่ยวสมุนไพรและรักษาตัวเองจนหาย ใครจะคิดว่าความใจดีของมันจะทำให้มนุษย์ทั้งสองโลภโมโทสัน บังคับให้มันพาไปหาสมุนไพรล้ำค่า ทั้งยังคิดจะเก็บมันเข้าแหวนเก็บสัตว์อสูรอีก พอมันไม่ยอมเลยมีการต่อสู้กัน ตัวมันมีพลังถึงระดับจักรพรรดิย่อมเอาชนะมาได้อยู่แล้ว แต่ที่โกรธเพราะมนุษย์สองคนนั้นเจ้าเล่ห์โปรยพิษใส่มันน่ะสิ ดีที่มันหลบมาได้จึงโดนเพียงน้อยนิด ถึงจะน่าเจ็บใจแ
