ไม่กี่วันต่อมาเสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้นจากจวนอนุเซียวเพราะนางเพิ่งจะทราบว่าบ่าวในเรือนของนางได้ไปรับใช้นายท่านเมื่อคืนที่ผ่านมา ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้นอีกครา แต่ทว่าครานี้หวงจิงอวี่กลับมาทันได้พบเจอเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นพอดี อนุเซียวนั้นเกรงว่าพวกบ่าวอุ่นเตียงจะดึงตัวสามีให้ไปอยู่กับพวกนางเพราะยังอยู่ในวัยสาว มิใช่วัยยี่สิบห้าเช่นนาง
“มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น เหตุใดต้องตบนางจนหน้าตาชอกช้ำเสียขนาดนั้นด้วย”
หวงจิงอวี่ที่รีบสาวเท้าเข้ามามองสำรวจใบหน้างามของบ่าวที่เขาอุ่นเตียงกับนางเมื่อคืนที่ผ่านมาก็ถึงกับรู้สึกขุ่นเคือง แม้นางจะไร้เดียงสาแต่ทว่าเขายังมิได้รู้สึกเบื่อหน่ายนาง แต่ถ้าหากหน้าตาของนางไร้ความงดงามเช่นนี้เขาก็หมดอารมณ์ที่จะเก็บนางไว้
“นายท่านช่วยบ่าวด้วยเจ้าค่ะ”
บ่าวนางนั้นรีบคลานเข่าไปหานายท่านทันทีเพราะยังคิดว่าเขาเอ็นดูนาง หวงจิงอวี่ยกขาหลบแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้พลางมองหน้า
