อธิษฐานรัก

อาการแปลกๆ

อาเธอร์นิ่งไปแม้จะเคยชินไปบ้างแล้วกับการออดอ้อนของวิเวียน แต่ยังไม่เคยชินกับการถูกเธอกอด เขาไม่แกะมือเธอออก และไม่ขยับไปไหนเลยแม้แต่น้อยราวกับว่ากำลังทำอะไรไม่ถูก

"ขอโทษได้ไหม ต่อไปนี้วิจะไม่ไปขอพรกับเทพคนอื่นแล้ว"

"ฮึ้ม! อืม ฉันจะเข้าไปทำสมาธิในห้องหน่อย อย่ารบกวน"

"หายโกรธแล้วเหรอ"

อาเธอร์หมุนตัวไปทางด้านหลังทั้งๆ ที่วิเวียนยังกอดรอบเอวหนาของเขาอยู่ เขาก้มหน้ามองเธอนิ่งๆ ในขณะที่วิเวียนวางปลายคางเอาไว้ที่แผงอกแกร่งของเขา

"อืม ปล่อยได้แล้ว"

"หายโกรธแล้วจริงๆ นะ"

"หายแล้ว"

"พูดเพราะๆ ก่อนวิถึงจะเชื่อ"

"หายแล้วครับ"

วิเวียนยิ้มแฉ่ง ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังกอดเขาอยู่ไม่ปล่อยทั้งๆ ที่ถ้าว่ากันตามตรงอาเธอร์ก็คือชายแปลกหน้าสำหรับเธอ อยู่ร่วมกันมาเกือบจะเดือนแต่เธอกลับสนิทใจกับเขาราวกับว่าเขาคือเซฟโซนของเธอ เธอกล้าที่จะงอแงใส่เขาหลายต่อหลายครั้งและเขาก็ไม่เคยโกรธเธอเลยสักครั้ง เพียงเรื่องเดียวที่เขาโกรธเธอคือเรื่องที่เธอชอบไปขอพร และดูดวงเรื่องเนื้อคู่ ตัวเขาเองไม่อยากจะผูกชะตาให้เธอเพราะเจตนาเดิมของเขาคือไม่ยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์

มือหนาของอาเธอร์ดันหน้าผากนูนของคนตัวเล็กให้ออกห่างมุมปากหนากระตุกยิ้มแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองอย่างสง่างาม วิเวียนมองตามแผ่นหลังกว้างของอาเธอร์พานทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงแปลกๆ ใบหน้าหวานของเธอเห่อร้อน ไม่รู้ทำไมวันนี้เขาถึงได้ดูหล่อกว่าเดิมตั้งหลายเท่าตัว

จังหวะที่เขาก้มหน้าลงจ้องมองเธอ เธอแอบเห็นมุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขามีประกายระยิบระยับ ยังไม่พอแค่นั้นเธอรับรู้ได้ว่าตอนที่เธอโอบรอบเอวของเขาร่างกายของเขานั้นร้อนรุ่มไม่ต่างจากเธอเลยแม้แต่น้อย

"ยัยวิเธอขาดผู้ชายนานไปใช่ไหมถึงได้รู้สึกว่าตาเทพนั่นหล่อขึ้นมา"

ภายในห้องของอาเธอร์เทพหนุ่มนั่งขัดสมาธิบนฟูกอยู่นานสองนาน เขารับรู้ได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาอีกทั้งร่างกายของเขามันทั้งร้อนทั้งสั่น ใบหน้าของเธอแดงระเรื่ออย่างน่ารัก ทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกว่าเธอหอมนักนะ เมื่อตอนที่ก้มหน้าจ้องมองเธอที่เกยปลายคางกับแผงอกของเขาราวกับว่าในดวงตาของเธอนั้นมีประกายไฟอะไรบางอย่าง มันระยิบระยับจนแสบตา จนหัวใจเต้นแรง จนร่างกายร้อนรุ่ม จนร่างกายสั่นเทิ้ม จนหายใจติดๆ ขัดๆ

"อาเธอร์เว้ย นั่นมนุษย์ผู้โง่เขลาและวุ่นวายอันดับต้นๆ เลยนะ"

อาเธอร์ทิ้งตัวลงนอนยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากเมื่อยามที่คิดถึงใบหน้าเนียนของเธอมันทำให้เขาอยากจะโต้ตอบเธอด้วยการจับต้นแขนของเธอเอาไว้ให้มั่นแล้วดันร่างเธอไปที่โต๊ะกินข้าว อยากจะยกเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะ แล้วก็ ...

"ไอ้เวรอาเธอร์! มึงเลิกคิดเถอะได้โปรด"

อาเธอร์สะบัดใบหน้าไปมาเพื่อสลัดความคิดฟุ้งซ่านที่เกิดขึ้น เขานอนไม่หลับ ทำอย่างไรก็นอนไม่หลับและใจก็บังเอิญอยากรู้ว่าคนที่อยู่ห้องข้างๆ นอนหลับหรือไม่

"นอนๆ ยัยวิเธอต้องนอนได้แล้วนะ" หึ คงไม่ใช่แค่เขาคนเดียวแล้วกระมังที่นอนไม่หลับ

- วันต่อมา –

วิเวียนปิดปากหาวหวอดๆ เดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองในชุดเสื้อยืดสีขาวขนาดโอเวอร์ไซซ์ ข้างในไม่ได้สวมใส่อะไรไว้เลยทั้งชิ้นบน และชิ้นล่างมีเพียงกางเกงนอนตัวจิ๋วที่ถูกเสื้อยืดสีขาวคลุมเอาไว้จนมิดเผยให้เห็นต้นขาขาวของเธอทั้งสองข้าง

วิเวียนเปิดตู้เย็นดื่มน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว แล้วเดินกลับเข้าห้องไป ด้วยความสายตาสั้น แว่นก็ไม่ได้ใส่เลยไม่ได้สังเกตว่ามีใครที่กำลังมองเธอตาค้างอยู่ที่โซฟานิ่งๆ เงียบๆ

อึก ...

เทพหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเธอลืมไปหรือไงว่าในห้องมีอีกคนอยู่ด้วยถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเทพแต่เขาก็เป็นผู้ชายนะ แม้ว่ากฎของดินแดนสวรรค์จะห้ามเทพกับมนุษย์มีสายสัมพันธ์ต่อกัน แต่เขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายนะ

"จะไปไหน"

ทำไมอาเธอร์ไม่เห็นจะพูดเพราะๆ เหมือนอย่างเทพเพื่อนซี้ของเขาพูดกับเพื่อนของเธอบ้างเลย แต่ช่างเถอะเธอชินแล้ว วิเวียนออกมาจากห้องอีกครั้งในชุดเดรสซีทรูสีดำ กระเป๋าสะพายข้างใบเล็กสีดำ วันนี้เธอเลือกมัดผมเป็นทรงหางม้าเพื่ออวดลำคอขาวระหงของเธอ

"ฉันออกไปเดตนะ"

อาเธอร์ที่สนใจไอแพดสวรรค์เพื่อตรวจดูดวงชะตาของคนอื่นที่เทพเลขาส่งมาให้ทางเมลเงยหน้าขึ้น เขาวางไอแพดลงบนโต๊ะใช้สายตาเย็นชาสำรวจเรือนร่างของวิเวียนอย่างไม่มีความเกรงใจ

"ไปออกเดต หรือไปเป็นไซด์ไลน์"

โอ้โห ... นั่นปากเหรอ นี่เป็นเทพหรือเป็นมารเนี่ยถามจริง วิเวียนทำได้แค่ยืนอ้าปากพะงาบๆ กับคำพูดที่อาเธอร์พ่นออกมาจากปาก เขาไม่เพียงแค่พูดแต่ยังเดินเข้ามาใกล้เธอก้มลงสูดดมกลิ่นน้ำหอมที่เธอฉีดเอาไว้

"ตัวเหม็นฉุนตกถังน้ำหอมมาเหรอ"

"อะไรกัน วิก็ฉีดเท่าเดิมเลยนะ"

วิเวียนสำรวจกลิ่นของตัวเองตามคำพูดของอาเธอร์เธอคิดว่าอาเธอร์น่าจะพูดจาเกินเหตุไปบ้าง เธอไม่ได้ชโลมฉีดขนาดนั้นสักหน่อย

"กระโปรงนี่ก็สั้นเสมอ ..."

"กลัวคู่เดตล้วงไม่ถนัดรึไง"

"ไอ้บ้าอาเธอร์ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ"

วิเวียนยกมือขึ้นหมายจะฟาดลงที่ใบหน้าหล่อของเทพหนุ่มปากเน่าปากหนอน แต่เขาเป็นถึงเทพเชียวนะมีเหรอจะไม่รู้ความคิดของเธอ อาเธอร์จับข้อมือของเธอเอาไว้สองสายตาประสานกันแล้วอยู่ๆ เหตุการณ์เมื่อวานก็แวบขึ้นมาในหัว ต่างกันแค่เพียงเมื่อวานเธอออดอ้อนส่วนวันนี้เธอโมโห

สองสายตาประสานกันอีกครั้งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ใบหน้าของอาเธอร์ขยับเข้าใกล้วิเวียนเรื่อยๆ ทั้งสองจ้องมองกันดวงตาเป็นประกายระยิบระยับทั้งคู่ราวกับว่ามีมวลหมู่ดาวระยิบระยับบนท้องฟ้าสีดำกับสายลมเย็นที่พัดโกรกมาอย่างโรแมนติก อาเธอร์เลื่อนสายตาลงจ้องมองริมฝีปากเรียวบางที่วันนี้เธอทาลิปสีชมพูอ่อนๆ พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างพยายามสะกดกลั้น

"จะไปที่ไหน" ถามน้ำเสียงแข็งกร้าว

"วิต้องรายงานอาเธอร์ทุกเรื่องเลยเหรอ"

"ใช่"

"อาเธอร์เป็นแค่รูมเมทนะ ไม่ใช่พ่อ!"

"ถ้าไม่พูดก็ไม่ต้องไป" แววตาของเขาเอาจริงแน่ๆ วิเวียนรับรู้ได้เธอก้มหน้างุดแล้วรายงานเสียงเบา

"จะไปดูหนังที่ห้าง แล้วก็แวะกินข้าวที่ห้าง ถ้ากลับค่ำอาจจะมีไปดื่มที่คลับแถวนี้ ไม่ต้องห่วงนะวิดูแลตัวเองได้วิมีสเปรย์พริกไทย" แม้ใจจะไม่อยากให้เธอไปออกเดตแต่อาเธอร์ก็รู้ว่าไม่ควรห้ามเธอ

"อืม รีบไป รีบกลับ ฉันโทรไปต้องรับ ส่งข้อความไปต้องตอบ"

"เกินไปไหม"

"ไม่อยากไปแล้วเหรอ"