ตอนที่ 7
1023 คำ
ขับรถไปส่งหล่อนด้วยตัวเอง
“ทำไม… เธอไม่อยากให้ฉันไปส่งหรอกรึ”
คนที่กำลังยืนกลัดกระดุมเสื้ออยู่หน้ากระจกหันมามองหน้าหญิงสาว หล่อนกำลังนั่งรออยู่ที่โซฟา
“เปล่าค่ะ… หนูเกรงว่าจะรบกวนเวลาทำงานของท่านค่ะ… ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง… วันนี้เป็นวันหยุด อันที่จริงฉันก็อยากหยุดบ้าง ที่ผ่านๆ มาฉันทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง กำลังอยากพักผ่อนเหมือนกัน ฉันอยากไปเที่ยวทะเล อยากฟังเสียงคลื่นลมทะเล เธออยากไปกับฉันไหม… ”
ยาดาตกใจกับคำชวนของท่านประธาน
“ท่านอยากให้หนูไปด้วยจริงๆ หรือคะ… ”
“ใช่… แล้วเธออยากไปกับฉันไหมล่ะ”
“อยากค่ะ… ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้หล่อนตอบออกมาโดยไม่ต้องคิด ยาดานึกตำหนิตัวเองที่ทำตัวเหมือนผู้หญิงใจง่าย
“งั้นเราไปเที่ยวกันนะ… ”
“ค่ะ… เดี๋ยวหนูขอโทรบอกแม่ก่อนนะคะ”
“ได้… แล้วแม่เธอจะว่าอะไรไหมถ้าเธอไปกับฉัน… ”
“ไม่ว่าหรอกค่ะ… ”
หญิงสาวคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหามารดาของหล่อน
“ดา… หนูอยู่ไหนนี่… ”
‘วลัย’ มารดาของยาดา กรอกเสียงกลับมายังต้นสาย โดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้ลูกสาวของหล่อนกำลังอยู่ในห้องของท่านประธานบนตึกสูงของโรงแรมสุดหรูใจกลางเมืองหลวง
“หนูอยู่บ้านเพื่อนค่ะแม่… ”
“อ้าว… เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านใช่ไหม”
“ค่ะ… แล้วแม่ล่ะ… ”
“เมื่อคืนแม่ออกมาเที่ยวกับเพื่อน… เห็นว่าดึกแล้วก็เลยมาค้างที่คอนโดของเพื่อนจ้ะ… ”
วลัยกล่าวพลางเหลือบตามองไปยังร่างกำยำของผู้ชายที่ยังนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง
“ค่ะ… เอ่อ… แม่คะเดี๋ยวหนูจะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนนะคะ… เดี๋ยวหนูกลับเย็นๆ วันอาทิตย์”
“จ้ะ… ดูแลตัวเองด้วยนะ… ”
วลัยกรอกเสียงกลับมา พูดคุยกันอีกสองสามคำก็กดวางสาย
“เป็นไง… แม่อนุญาตไหม”
ท่านประธานถาม
“ค่ะ… ”
หญิงสาวตอบ
“เธออยู่กับแม่สองคนหรือ… ”
เขาถือโอกาสถามเรื่องครอบครัวของหล่อน
“ค่ะ… อยู่กับแม่สองคน”
“แล้วพ่อล่ะ”
“พ่อหนูเสียแล้วค่ะหลังจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อห้าปีก่อน… ”
“ฉันเสียใจด้วยนะเรื่องพ่อของเธอ… แล้วแม่เธอแต่งงานใหม่หรือเปล่าหลังจากพ่อเธอเสีย… ”
“เปล่าค่ะ… แม่ยังไม่มีสามีใหม่ค่ะ”
ยาดาตอบไปตามความจริง
กวินท์กับยาดาพูดคุยกับต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ก็พากันลงลิฟต์มาที่ลานจอดรถอยู่ชั้นใต้ดิน
“สวัสดีครับนาย… ”
ลุงชัย ชายวัยห้าสิบซึ่งเป็นคนขับรถประจำตัวของท่านประธาน ยกมือไหว้นอบน้อม เมื่อเห็นกวินท์กำลังก้าวเดินตรงมาที่รถ ลุงชัยมีหน้าที่ขับรถของผู้บริหารจึงเข้ามาทำงานแต่เช้า
“วันนี้ลุงไม่ต้องขับรถให้ผม… เดี๋ยวผมขับเอง เสาร์อาทิตย์นี้ผมอนุญาตให้ลุงพักผ่อนได้ตามสบาย”
กวินท์กล่าว
“ขอบคุณครับนาย… ”
ลุงชัยยกมือไหว้พร้อมกับยื่นกุญแจรถให้กับกวินท์ รู้สึกแปลกใจที่เห็นว่าท่านประธานไม่ได้มาคนเดียว แต่มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินตามหลังมาด้วย
ลุงชัยยืนมองส่งจนรถเบนส์คันหรูของท่านประธานแล่นออกไปจากช่องจอดรถประจำตำแหน่ง
รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากับหญิงสาวที่นั่งเคียงข้างไปกับท่านประธาน แต่ยังนึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน
แต่ลุงชัยก็นึกในใจว่าดีเหมือนกันที่ได้เห็นท่านประธานไปเที่ยวเสียบ้าง เพราะว่าที่ผ่านๆ มานั้นกวินท์บ้างานมาก
‘ผู้หญิงคนนี้ไปปิ๊งกันได้ยังไงนะ… ’
ลุงชัยยังนึกสงสัยไม่หาย…
เพราะว่าแกเป็นคนที่เรียกได้ว่าอยู่ใกล้ชิดท่านประธานกวินท์ที่สุดก็ว่าได้เพราะเป็นคนขับรถประจำตัว ต้อง คอยขับรถไปรับไปส่งอยู่ตลอดเวลาจึงรู้ว่าแต่ละวันนั้นท่านประธานเดินทางไปไหนมาบ้าง
และที่ผ่านๆ มาลุงชัยก็ไม่เห็นว่าท่านประธานคนนี้จะสนใจผู้หญิงคนไหน
กวินท์เป็นคนบ้างานสุดๆ ทั้งที่มีผู้หญิงมากมายจ้องจะจับเขา แต่ลุงชัยก็ยังไม่เห็นว่าท่านประธานสุดหล่อคนนี้จะสนใจผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจังถึงขั้นขับรถพาไปเที่ยวด้วยตัวเองเหมือนครั้งนี้
ในเวลาต่อมา
กวินท์ขับรถอย่างไม่รีบร้อน ระหว่างทางก็ถือโอกาสได้พูดคุยทำความรู้จักกันกับยาดา
ใช้เวลาสามชั่วโมงก็พากันมาถึงรีสอร์ตสุดหรูในปากน้ำปราณบุรีซึ่งเป็นรีสอร์ตของเพื่อนกวินท์
หลังเช็คอินเข้าพักได้ไม่นาน เจ้าของรีสอร์ตก็เดินออกมาทักทายกวินท์
“ไอ้วิน… พาสาวที่ไหนมาวะ นี่มึงคิดจะสละโสดแล้วใช่ไหม… ”
‘พิศาล’ หนุ่มใหญ่ผอมสูง ตาตี่ ผิวขาวเชื้อสายจีนวัยเดียวกับกวินท์และเป็นเจ้าของรีสอร์ต เดินเข้ามาตบไหล่ทักทายเพื่อนรักอย่างสนิทสนมเมื่อได้โอกาสคุยกับกวินท์สองต่อสอง หลังจากยาดาแยกตัวออกไปร้านกาแฟหน้ารีสอร์ต
“ก็เด็กที่โรงแรมกูนี่แหละ… ”
กวินท์บอกกับเพื่อนไปตามตรง
“เฮ้ย… ถ้าแบบนี้เขาเรียกว่าสมภารกินไก่วัดนี่หว่า… ”
“เออ… ก็ไก่มันน่ากิน”
กวินท์ตอบไม่อ้อม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยกันเมื่อเห็นยาดาเดินกลับมา
“งั้นเดี๋ยวกูขอตัวก่อน… ตามสบายนะเพื่อน มีอะไรโทรเรียกพนักงานได้เลย กูสั่งให้ดูแลมึงเป็นพิเศษ”
“เออ… ขอบใจมากเพื่อน”
กวินท์เอื้อมมือมาตบไหล่เจ้าของรีสอร์ต ก่อนจะพายาดาเดินออกมาเที่ยวชมความงดงามของทะเลที่แลเห็นชายหาดอยู่ห่างเพียงไม่กี่ก้าว
“ว้าว… หาดทรายสวยมากค่ะท่าน”
หญิงสาวเดินย่ำไปตามพื้นทรายสีขาวละเอียดนุ่มเท้า หล่อนถอดรองเท้าเอามาถือไว้ในมือ ปล่อยให้เท้าได้สัมผัสกับความอุ่นของเม็ดทรายที่อาบแดดมาตลอดช่วงบ่าย
“อยากลงเล่นน้ำไหม… ”
กวินท์ชวน
“อยากค่ะ… ”
- ผู้เขียน
