กฤษดาจ้องมองคนตรงหน้าอย่างหัวเสีย ยิ่งเห็นอาการเฉยชาไม่สนใจต่อคำสั่งของเขาแล้วก็ยิ่งพาลหงุดหงิด ผู้หญิงคนนี้ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนอยู่ในห้องอีกต่างหาก ดูสิ ขนาดเขายืนอยู่ตรงนี้ เจ้าหล่อนยังทำเหมือนเขาเป็นอะไรสักอย่างที่เธอไม่เคยสนใจหรือมองเห็น
“ตกลงไม่ไปใช่ไหม กรธิดา”
“ใช่ ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” น้ำเสียงหวานปนเขียวตะโกนบอก โดยหญิงสาวไม่ได้เห็นเลยว่าตอนนี้มีสายตาวาวโรจน์จ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง ในเมื่อเธอรู้ว่าหนีไปยังไงก็ถูกผู้ชายคนนี้จับเธอกลับมาอยู่ดี งั้นก็อยู่มันเสียที่นี่แหละ
“ก็ได้ กรธิดา ไม่ไปก็ไม่ต้องไป แต่ถ้าตอนเย็นฉันกลับมาจากทำงานแล้วไม่เจอเธออยู่ที่นี่ ฉันจะไล่ทุกคนออกให้หมด โทษฐานที่ดูแลเธอไม่ดี ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นหรอกน่ะ”
ชายหนุ่มพูดจบก็ตัดสินใจเดินออกมาจากห้องนอนของกรธิดาทันที กฤษดารู้สึกเจ็บใจไม่น้อย ที่เขาไม่สามารถจัดการเรื่องของหญิงสาวที
