“ก็เมื่อกี้คุณนอนทับฉัน ปะ...ปล่อยฉันได้หรือยัง ฉันหายใจไม่ออก” กรธิดาบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “อีกอย่างฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องหรือวุ่นวายกับร่างกายของฉัน” พร้อมทั้งพยายามแกะมือใหญ่ที่กอดรัดช่วงเอวเธออยู่
“เธออย่าลืมสิว่าที่รักว่าเราสองคนเป็นอะไรกับฉัน” กฤษดาบอกเสียงแข็ง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มจะขัดคำสั่งเขาอีกแล้ว “ถ้าฉันจะทำอะไรเธอมากกว่านี้ก็ได้ จริงไหม” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเริ่มจะหงุดหงิด ทำไมเธอถึงไม่ยอมพูดดีๆ กับเขาสักที เขามันน่าเกลียดขนาดนั้นเลยหรือ...
“คุณ” กรธิดาถึงกับอึ้ง นิ่งเงียบจ้องมองกฤษดาด้วยความเกลียดชัง “ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ต้องการให้คุณเข้ามาวุ่นวายในชีวิตฉัน ฉันว่าคุณปล่อยฉันไปดีกว่า ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เราต่างคนต่างไปไม่ดีกว่าหรือไง” กรธิดาเสนอความคิดที่น่าจะเป็นประโยชน์กับตัวเธอเองมากที่สุด โดยไม่ได้สนใจอาการไม่พอใจของอีกฝ่าย
กฤษดาไม
