ข้าวกลับมาทำงานเหมือนปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ตอนแรกคิดว่าจะต้องง้อคนรักนานเสียอีก อยู่กันนานไปรู้ใจกันและกันความเชื่อใจก็มีเพิ่มมากขึ้น แสดงว่าคงโกรธที่ไม่บอกความจริงแต่ไม่ได้ระแวงไม่เชื่อใจกัน
“ข้าวไปไหนมาฉันตามหาแกซะทั่วเลย”
“ว่าไงไปทำธุระมาน่ะ ตามหาเรามีอะไรเหรอ..”
ข้าวมองโชอย่างสงสัย เธอชี้นิ้วไปยังห้องรับรองที่มีดาริกากับผู้จัดการนั่งอยู่
“แม่ดารานั่นอยากให้แกไปดูแลอ่ะ ไม่รู้ว่าทำไมต้องเจาะจงเป็นแกด้วยแต่ถ้าไม่อยากทำก็บอกผู้จัดการสาขาเลยนะ”
“ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวเราทำเอง ไม่อยากมีปัญหา”
ข้าวยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปในห้องรับรองทันที ผู้จัดการสาขากำลังนั่งคุยกับดาริกาและผู้จัดการอยู่ พอหล่อนเห็นเธอก็ยิ้มมุมปากออกมาทันที
“เดี๋ยวดาจะซ้อมเดินนะคะ วานให้ผู้หญิงคนนี้ช่วยดูแลดาด้วยจะได้รึเปล่า”
ผู้จัดการหันมามองหน้าข้าวด้วยแววตาที่อ้อนวอน เขาไม่สามารถออกคำสั่งเธอได้เ
