หลังจากที่ทานข้าวเรียบร้อย นาวาก็ตัวติดกับข้าวไม่ยอมห่าง เด็กน้อยงอแงจะเล่นกับเธออย่างเดียวใครก็พาออกไปที่ไหนไม่ได้
“น้าข้าวนาวาง่วง”
“น้ากล่อมนอนมั้ยคะ”
เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับลูบผมเด็กน้อยอย่างเอ็นดู รู้จักกันวันเดียวแต่เด็กน้อยตัวติดเธอแจไม่ยอมห่าง น้ำมนต์เห็นว่าลูกชายรบกวนว่าที่พี่สะใภ้นานแล้วก็จะพาแยกออกมาเธอจะได้พักผ่อนด้วย
“นาวาครับน้าข้าวจะไปพักผ่อนแล้วครับ ลูกไปนอนกับแม่ที่ห้องดีกว่า”
“ไม่เอาครับนาวาจะนอนกับน้าข้าว”
ทุกคนมองหน้ากันอย่างตกใจ ใครจะคิดว่าแค่ไม่กี่ชั่วโมงเธอจะทำให้เด็กน้อยหลงได้มากขนาดนี้ ปกตินาวาจะไม่ยอมไปนอนกับคนอื่นเลยแต่กับข้าวเรียกร้องอยากไปนอนด้วย
“แม่ฟังไม่ผิดใช่มั้ยเราเนี่ยนะจะไปนอนกับน้าข้าว”
“น้าข้าวนาวาอยากนอนด้วย”
“ไปสิคะ น้องน้ำมนต์คะเดี๋ยวพี่ดูแลให้เองค่ะไม่ต้องห่วง ถ้าดึกๆอยากจะมาตามกลับก็มาได้ค่ะ”
“จะดีเหรอคะรบกวนพี่เปล่าๆ”
น้ำมนต์รู้สึกเกรงใจเ
