ซ่งเหว่ยหนานถูกตรวจอาการอยู่พักใหญ่ก่อนจะได้รับการวินิจฉัยว่าเครียดมากไปและพักผ่อนไม่เพียงพอ เขาได้รับยาแก้ไข้จำนวนหนึ่ง คนป่วยนอนหลับตานิ่งบนเตียงขณะที่หลิวรุ่ยหลินนั้นทำหน้าที่ดูแลเขาเป็นอย่างดีเพราะอย่างไรเสียเขาก็ยังถือว่าเป็นนายจ้างเป็นคู่สัญญาที่เธอต้องทำตามสัญญาต่อไปจนกว่าจะครบกำหนด
หญิงสาวประคองถ้วยซุปในมือขึ้นหลังจากเธอลงไปทำมันมาด้วยตนเองเพื่อให้เขาได้ทานก่อนจะกินยาหลังอาหาร หลิวรุ่ยหลินเลือกที่จะทำซุปฟักทองเพราะเห็นว่ามันย่อยง่ายและคล่องคอ แต่คนป่วยอย่างซ่งเหว่ยหนานกลับเบ้หน้าและไม่ยอมกิน
“ฉันเกลียดฟักทอง” เขาเอ่ยขึ้นพลางทำสีหน้าพะอืดพะอมงอแงไม่ต่างจากเด็กเล็ก ๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไป
“กินหน่อยเถอะค่ะ คุณจะได้กินยานี่ก็เลยเวลามามากแล้ว” หลิวรุ่ยหลินพยายามตื้อเขาเพราะคิดว่าหากต้องไปทำอาหารอย่างอื่นให้จะเสียเวลามากกว่านี้ อย่างน้อยหากกินลงไปสักเล็กน้อยเพื่อรองท้องก่อนจะได้กินยาเ
