“อ๊ะ ทำอะไรของนาย ปล่อยฉันนะ”
สาวน้อยใจหล่นวูบ ไม่กล้าโวยวายเสียงดังเพราะกลัวใครจะมาเห็นคงได้อายคนทั่ว ชาดกก้มหน้ามาใกล้ ตาคมดุคู่นั้นจ้องสบตาอย่างเอาเรื่อง
“เธอเป็นของฉัน ไม่มีสิทธิ์ไปข้องแวะวุ่นวายกับผู้ชายคนไหน”
“ไม่ ฉันไม่ได้เป็น”
“เหรอ งั้นคงต้องทบทวนความจำกันหน่อยแล้วว่าหรือเปล่า”
กี่วันแล้วหนอที่เขาข่มใจหลบลี้หนีหน้าเพราะต้องการให้เมขลาพักฟื้นร่างกายจากการบอบช้ำ เขาทรมานจะตายอยู่แล้ว ไม่เคยรู้สึกต้องการผู้หญิงคนไหนมากแบบนี้ ขนาดว่าไปหาหญิงอื่นมันก็ไม่สาสมใจเหมือนมีอะไรกับเมขลา
โมโหนะรู้ไหม ของของใครใครก็หวง
ใครริแส่มาควง คาดว่าดวงมันถึงฆาต...
ความโกรธกรุ่นในใจ การท้าทาย การต่อต้านของเมขลาเป็นเหมือนเชื้อไฟกระตุ้นชาดกให้ทำตามความต้องการโดยไม่คำนึงถึงอะไรอีก ชายหนุ่มลากร่างบางผ่านออกไปด้านหลัง ลัดเลาะไปบนเส้นทางเล็กๆ ที่มีต้นไม้สูง ด้านหลังโรงเรียนเป็นป่าและม
