เหมยฮวาพลัดถิ่นมาร่ำรวย

เหมย

" เหมยถ้าออกไปข้างนอกน้าฝากซื้อของที่ตลาดด้วยนะจ๊ะ " นุชจิราเห็นหลานสาวกำลังจะออกไปซื้อของเลยฝากซื้อด้วย เธอเป็นสาวโสดที่ใช้ชีวิตอยู่กับหลานสาวสองคน เพราะพี่สาวกับพี่เขยเสียไปหลายปีแล้ว

" ได้ค่ะน้านุช..น้าจะเอาอะไรบ้างคะ " เหมยเดินไปเอากระดาษที่น้าสาวยื่นให้ก่อนจะหยิบหมวกกันน็อกมาใส่และสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ขับออกไป

เหมยเป็นลูกสาวคนเดียวไม่มีพี่น้อง พ่อแม่เธอเสียไปเมื่อหลายปีก่อนเธอย้ายมาเรียนอยู่ที่ต่างจังหวัดกับน้าสาวที่มีอาชีพเป็นแพทย์แผนไทย บ่อยครั้งที่เหมยต้องช่วงน้าสาวคัดแยก ตาก และจัดเก็บสมุนไพรนานวันเข้าความรู้เรื่องสมุนไพรต่างๆ ก็เริ่มซึมซับเข้าสมองเธอโดยอัตโนมัติ

ทั้งเวลาว่างน้าสาวยังให้เงินเธอไปลงเรียนป้องกันตัวหลายคอร์ส ทั้งยูโด เทควันโด มวยไทย แต่เป็นแค่คอร์สสั้นๆ เพราะเห็นว่าที่บ้านมีแต่ผู้หญิงน้าของเธอจึงใส่ใจเรื่องความปลอดภัยเป็นพิเศษ

เอี๊ยดดดดดด โครมมมมมม

ขณะที่เหมยกำลังขับมอเตอร์ไซค์ไปเรื่อยๆ รถกระบะที่กำลังสวนทางมาด้วยความเร็วสูงเกิดเสียหลังพุ่งตรงเข้ามาประสานงากับรถของเธออย่างจัง ร่างของเหมยลอยขึ้นสูงจากแรงปะทะกระเด็นไปตกห่างจากรถเกือบ 10 เมตร เหมยยังพอมีสติแต่ไม่สามารถขยับตัวได้เธอได้กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มเลือนลางและวูบดับไป วิญญาณของเหมยล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมายเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอต้องอยู่แบบนั้นมานานแค่ไหน

" ฮื้ออ น้านุชช่วยเหมยด้วย " เสียงร้องไห้สะอื้นล่องลอยไปตามสายลมด้วยความเศร้าโศก

" พ่อ แม่ มารับเหมยไปอยู่ด้วยอย่าปล่อยเหมยไว้แบบนี้ ฮื้ออ เหมยกลัว "

อยู่ๆ ก็เหมือนมีแรงดึงดูดมหาศาลกระชากเอาวิญญาณของเหมยให้ลอยละล่องไปอย่างรวดเร็วก่อนที่สติของเธอก็พร่าเลือนเเละดับไป

ในห้องเล็กเท่ารูหนูมีหญิงชรากับเด็กผู้ชายอายุ 7 ขวบ กำลังนั่งเช็ดตัวให้หญิงสาววันแรกแย้มที่เป็นหลานสาวของตน

" เหมยฮวาหลานอย่าเป็นอะไรนะย่าจะไปตามหมอมาดูหลานเองอาเจินหลานดูพี่สาวดีๆนะ อย่าให้คนอื่นเข้ามาในห้องเดี๋ยวย่าจะรีบกลับมา "

"ขอรับท่านย่า " มู่เจินรีบรับคำท่านย่าเฉินอย่างรวดเร็ว

ท่านย่าเฉินเป็นย่าของเด็กๆ ทั้งสอง เดิมทีจวนหลังใหญ่นี้เป็นผู้เฒ่าเฉินสามีของนางและบุตรชายคนโต(ซึ่งเป็นพ่อของเหมยฮวาและมู่เจิน)ช่วยกันค้าขายหาเงินมาได้ก็มาสร้างจวนหลังนี้ให้ครอบครัวอยู่

แต่เมื่อปีก่อนขบวนสินค้าถูกโจรป่าดักปล้นระหว่างทางทุกคนในขบวนถูกฆ่าทิ้งทั้งหมด เมื่อครอบครัวขาดผู้นำ ย่าเฉินก็จำเป็นต้องให้บุตรชายคนเล็กขึ้นมาดูแลทรัพย์สินที่เหลืออยู่

แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดบุตรชายไม่รักดีค้าขายได้เท่าไหร่ก็เอาเงินไปเล่นการพนันหมด ซ้ำยังเอาหญิงโคมเขียวเข้ามาในจวน จากจวนที่เคยมีความสงบสุขก็ร้อนเป็นไฟ

คนงานในจวนถูกขายออกไปทั้งหมดนางกับหลานทั้งสองถูกไล่ให้มาอยู่ที่ห้องคนรับใช้และให้ทำงานทุกอย่างในจวน หากทำอะไรไม่ถูกตาต้องใจสตรีพวกนั้นก็จะหาเรื่องทุบตีเหมือนที่เหมยฮวาเป็นอยู่ตอนนี้

" ท่านหมอเชิญทางนี้เลยเจ้าค่ะ เหมยฮวาท่านหมอมาแล้วหลานอย่าเป็นอะไรไปนะ " ย่าเฉินรีบเดินนำทางหมอเข้าไปทางเรือนคนใช้

" ท่านย่าเมื่อกี้คนพวกนั้นมาอีกแล้วขอรับแต่หลานไม่ได้เปิดประตูให้ " มู่เจินที่กำลังน้ำตาคลอรีบเดินมาหาย่าด้วยความหวาดกลัว

" ไม่เป็นไรแล้วย่ามาแล้วไปดูพี่สาวของหลานกันนะ " ย่าเฉินรีบกอดปลอบหลานชายที่กลัวจนตัวสั่น

พอมาถึงหมอก็รีบตรวจดูอาการของเหมยฮวาที่นอนซมไม่ได้สติอยู่

" ฮูหยินเฉินท่านอย่าได้กังวลเกินไป ตอนนี้อาการของคุณหนูเฉินดีขึ้นบ้างแล้วยาชุดนี้ท่านเอาไปต้มมาให้นางดื่มเถอะ ดื่มยาหมดหม้อนี้พักอีกซัก 3 วันก็หายดีแล้วขอรับ " ท่านหมอตรวจเสร็จก็ยื่นห่อยาให้ย่าเฉิน

" ขอบคุณมากท่านหมอแล้วค่ารักษาเท่าไหร่หรือเจ้าคะ " ย่าเฉินยังมีเงินก้อนสุดท้ายติดตัวอยู่จำนวนหนึ่งแต่ต้องซ่อนไว้อย่างดีไม่งั้นคงไม่พ้นมือผีพนันตนนั้นเป็นแน่

" ฮูหยินอย่าได้คิดมากเดิมทีข้าก็ได้อดีตท่านผู้นำตระกูลเฉินช่วยชีวิตไว้ทั้งยังช่วยเรื่องการค้าอีกหลายครั้ง ครั้งนี้ถือซะว่าข้าขอตอบแทนครอบครัวท่านะขอรับ " ท่านหมอคุ้นเคยกับปู่เฉินมานานเมื่อท่านย่าเฉินไปตามให้มาดูหลานสาวท่านหมอก็ไม่รอช้ารีบรุดมาทันที

" ขอบคุณท่านมาก ข้ากับหลานๆจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้ "

" ฮูหยินเฉินขอรับ อย่าหาว่าข้ายุ่งวุ่นวายเลย ข้าได้ยินมาว่าบุตรชายคนเล็กของท่านเอาจวนหลังนี้ไปจำนองที่บ่อนแล้วตอนนี้เฉินตงไม่สามารถหาเงินมาจ่ายได้อีกไม่เกิน 3 วันคนที่บ่อนจะเข้ามายึดทรัพย์สิน ข้าเกรงว่าท่านกับหลานๆจะติดร่างแหไปด้วยเลยอยากบอกให้ท่านเตรียมตัวไว้ให้ดีขอรับ " ท่านหมอพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล

" ขอบคุณท่านหมอมากความจริงตอนที่ข้าเดินไปตามท่านก็ได้ยินคนพูดไปตลอดทาง ลำพังตัวข้าเองคงไม่ต้องกังวลอะไรมากแต่หลานข้านี่สิที่น่าเป็นห่วง " ท่านย่าเฉินกำลังนั่งกลัดกลุ้มในใจ

"ท่านมีที่อื่นให้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่หรือไม่ขอรับฮูหยินเฉิน ถ้ามีข้าจะให้คนพาท่านไปส่งพร้อมกับขบวนขนยาของโรงหมอขอรับ "

" ข้ามีบ้านเดิมอยู่ห่างออกไปอีกสามเมืองข้าอยากพาหลานๆไปเริ่มต้นใหม่ที่นั่น แต่ติดตรงที่เหมยฮวายังไม่ได้สตินี่แหละท่านหมอ "

ท่านย่าเฉินตอนนี้ห่วงหน้าพะวงหลังกลัวว่าหลานจะฟื้นไม่ทันพวกที่บ่อนมายึดจวน ท่านกลัวหลานจะถูกจับไปเพราะหลานสาวของท่านเป็นคนหน้าตาดีซ้ำยังพึ่งพ้นวัยปักปิ่นอีกด้วย

" ข้าคิดว่าน่าจะทันขอรับ หากคุณหนูเฉินฟื้นเมื่อไหร่ให้ท่านไปบอกข้าได้เลย ข้าจะจัดรถม้าไว้ให้วันนี้ข้าต้องขอตัวกลับก่อน " คุยจบท่านหมอก็ขอตัวกลับออกไป

" ขอบคุณมากท่านหมอ ถ้าเหมยฮวาฟื้นข้าจะรีบไปบอกท่าน " ท่านย่าเฉินเดินออกมาส่งท่าหมอเสร็จแล้วก็รีบกลับไปต้มยาต่อ