INTRO

390 คำ
ขึ้นชื่อว่าความรักสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนนั่นแหละ ยกเว้นเขา... ที่ไม่เคยคิดอยากจะมีมัน ด้วยวิถีการใช้ชีวิตมันบีบบังคับให้ทุกอย่างต้องเป็นแบบนั้น กระทั่งเจอเธอ... “อย่าทำอะไรลูกฉันเลยนะ ฮึก! ฉันยอมแล้ว” “กูอยากรู้ว่าพวกมึงมีค่าพอที่มันจะมาช่วยไหม” “แม่ครับผมกลัว” เด็กชายร้องเรียกผู้เป็นแม่ด้วยความหวาดกลัว แต่มันก็เปล่าประโยชน์ที่จะทำให้คนจำพวกนั้นหยุดกระทำสิ่งเลวร้าย “อึก! ได้โปรด... ปล่อยลูกฉันไปเถอะ” “ไม่อยากให้ลูกเมียมึงตายก็เซ็นซะ!” (ปัง) “ไม่...!! ฮึก... แม่ครับ อย่าทิ้งผมสิ ตื่นมาคุยกับผมก่อน ฮือ...” เสียงร้องไห้ดังไปทั่วบริเวณคล้ายกับจะขาดใจอยู่ตรงนั้น คำกล่าวร้องอ้อนวอนไม่มีผลต่อคนตรงหน้าเลยสักนิด ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เป็นไปตามกติกา ไม่มีสัจจะในหมู่โจร มีเพียงผลประโยชน์เท่านั้นที่อยู่ร่วมกันได้ “กูอยากรู้ประวัติของผู้หญิงคนนี้” “ครับ?” “สาวน้อยคนนั้นที่กำลังร้องเพลงอยู่” “นายดูสนใจเธอนะครับ” “แล้วไง? ก็แค่สนใจไม่เห็นมีอะไรแปลก ... พวกมึงก็รู้ว่าเราเป็นใคร” “แต่เธอไม่รู้นี่ครับ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย” “ใช่... เธอไม่รู้และไม่สมควรที่จะรู้ด้วย” ความรัก ครอบครัว เป็นสิ่งเดียวที่ผมไม่อยากมี ชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายไม่เห็นจะมีความสุขตรงไหนเลย ผมเคยคิดแบบนั้นกระทั่งผมเจอผู้หญิงคนหนึ่งทุกอย่างในชีวิตก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่ไม่เคยต้องการใคร ไม่อยากมีใคร ทุกอย่างมันกลับตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นเธอด้วย ความลับนี้จะเก็บไว้ได้นานแค่ไหนกัน ... “เฮีย!! หนูบอกว่าอย่ากอด เฮียเป็นโรคจิตหรือเปล่าเนี่ย” “มึงด่ากูเหรอ?” “ก็เออดิ อยู่กันสองคนจะให้ด่าใคร” “ปากดี!” “อย่างอื่นก็ดีค่ะ” “...” ความรักที่เป็นความลับมันไม่ได้มีควาสุขเสมอไปหรอก แต่ถ้าให้เลือกระหว่างหัวใจกับหน้าที่ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน “ฮะ เฮีย...” “มึงจะกลัวกูก็ได้ แต่อย่าเกลียดกูเลยนะ”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม