the 7th hide :: เสียงเรียกเข้า
2616 คำ
H - I - D - E
ผี ซ่อน ศพ
อ .. โอ๋เหรอ? หญิงสาวตัดสินใจตะโกนกลับออกไปด้านนอกถึงแม้ว่านั่นจะเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่าก็ตาม เสียงฝักบัวภายในห้องอาบน้ำของหล่อนยังคงดังกระทบกับพื้นก้องกังวานไปทั่วจนน่าขนลุก
ไม่มีคำตอบของอีกฝ่ายที่เธอ คิด ว่าเป็นเพื่อนหลุดออกมาเลย กลับกันเสียงเปิดประตูกลับเงียบหายไปซะดื้อ ๆ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ณ ตอนนั้น ทุกอย่างเงียบกริบเหมือนว่าในห้องนั้นไม่มีใครอยู่เลยสักคนเดียว จะมีก็แต่เสียงฝักบัวของเธอเท่านั้นเอง
บรรยากาศที่เคยสุขสันต์ เสียงเพลงที่เคยฮัมอย่างสบายอารมณ์เมื่อครู่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงและแทบจะทันทีที่เสียงนั้นปรากฏขึ้นมาผ่านโสตประสาทของหญิงสาวที่อยู่เพียงลำพังในชมรม เธอพยายามที่จะเงี่ยหูฟังสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ข้างนอกอย่างลุ้นระทึก
ถ้าหากเป็นพวกถ้ำมองขึ้นมาล่ะ เธอจะจัดการกับมันยังไง ... เธอคิด
พลันสายตาเหลือบไปยังก้านฝักบัวที่ยาวออกมานอกผนัง ได้ทีเธอรีบคว้ามันมาไว้ในมือ อย่างน้อยก็ยังอุ่นใจที่ยังพอมีอาวุธติดตัวอยู่บ้าง
ในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าของใครบางคนกลับดังขึ้นมาเร่งให้ขนแขนของเมย์ตั้งชันอย่างน่าประหลาดใจ เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นจากระยะไกล และคาดว่าเจ้าสิ่งสิ่งนั้นกำลังหยุดอยู่ที่ประตูห้องน้ำรวม!
เสียงฝีเท้าเริ่มเคลื่อนที่อีกครั้งพร้อมกับการเต้นของหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ มือไม้เริ่มสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด เหงื่อกาฬไหลออกมาจากหัวผสมกับหยดน้ำที่ผุดอยู่บนใบหน้าขาวอมชมพูนั้น ไอหมอกภายในห้องกลับทำให้ทัศนวิสัยของหญิงสาวติดลบลงไปอีก
กึก!
ฝีเท้าประหลาดนั้นมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำของเธอแล้ว!
เฮือก!
น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงไปในลำคอของหญิงสาวจนดังไปทั่วทั้งห้องอาบน้ำนั้น จู่ ๆ ร่างของใครบางคนที่มองผ่านประตูกระจกห้องน้ำเริ่มปรากฏขึ้นตรงหน้า หญิงสาวตัดสินใจเปิดประตูออกไปและเงื้อมมือที่กำฝักบัวเอาไว้จู่โจมตามสัญชาติญาณการป้องกันตัว
แก!! ไอ้โรคจิต!!
ยัยเมย์!! เจ้าของเสียงฝีเท้าที่น่าขนลุกที่เธอคิดว่าเป็นพวก โรคจิต นั้นดังขึ้นจนทำให้หญิงสาวถึงกับชะงัก
โอ๋!! เมย์อุทานเสียงหลงระคนกับโล่งใจเมื่อรู้ว่าบุคคลลึกลับตรงหน้าที่เธอหวาดกลัวมานานนับสิบนาทีก็คือเพื่อนร่วมชมรมของหล่อนนั่นเอง
โอ๋ลืมมือถือไว้ในล๊อกเกอร์น่ะ ... เลยแวะมาเอา แล้วเห็นเมย์กำลังอาบน้ำอยู่เลยว่าจะเข้ามาทักซะหน่อย ไม่นึกว่าจะทำให้เมย์ตกใจ น้ำเสียงของหญิงสาวลดต่ำลงอย่างสำนึกผิด สีหน้าดูเจื่อนไปจากเดิม
ช่างมันเถอะน่า ... ไม่ใช่พวกโรคจิตก็ดีแล้ว หญิงสาวตบบ่าของเพื่อนเบา ๆ ก่อนที่จะส่งยิ้มให้เป็นคำตอบว่าเธอไม่ได้ติดใจเรื่องเมื่อครู่
เพื่อนสาวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เพื่อนไม่ได้โกรธอะไร เมย์จึงขอตัวเข้าไปอาบน้ำต่อพร้อมกับฮัมเพลงออกมาอย่างสบายใจอีกครั้งหนึ่ง ดวงตาคู่โตของเพื่อนสาวจ้องมองผู้ที่อยู่ในห้องน้ำสักครู่ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำ ตรงไปยังล๊อกเกอร์เก็บของเบอร์สิบสาม
คลิก!
เสียงของรูกุญแจที่ปลดล๊อกพันธนาการออก มือที่คล้ำจากการตากแดดเอื้อมไปเปิดประตูตู้ออก มือถือรุ่นฝาพับสีฟ้ายังคงวางนิ่งอยู่ในตู้นั้น
นึกว่าจะหายไปซะแล้ว หญิงสาวเปรยออกมาอย่างอารมณ์ดีพรางคว้าโทรศัพท์เข้ากระเป๋าใบโตนั้น
พรึ่บ!
จู่ ๆ ไฟในห้องเกิดปฏิกิริยาแปลก ๆ ขึ้นมา ไฟด้านหลังของห้องเกิดกระพริบถี่ ๆ อย่างน่ากลัว หญิงสาวผงะถอยหลังออกมาด้วยความตกใจ ในตอนนั้นเองที่สายตาของหล่อนเผลอมองออกไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่ได้ตั้งใจ
หลอดไฟที่ติด ๆ ดับ ๆ ในห้องแกว่งไปมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เสียงพัดลมภายในห้องที่พัดอย่างติดขัดเนื่องจากอายุการใช้งานที่นานพอสมควร ล๊อกเกอร์ที่ขึ้นสนิมเขรอะและพื้นสีเขียวสดที่พอจะทำให้ห้องนี้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ดู ๆ ไปแล้วห้องล๊อกเกอร์ชมรมเชียร์ลีดเดอร์ดูน่ากลัวไม่ต่างอะไรกับฉากหนังสยองขวัญเรื่องหนึ่งเลย ภาพความคิดของหญิงสาวปรากฏขึ้นมาช้า ๆ ฉากการฆาตกรรมภายในห้องชมรม ....
รีบไปดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น สองเท้าจึงเริ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังประตูทางออกของชมรม ทันทีที่มาถึง มือขวาของหล่อนเอื้อมไปจับลูกบิดเพื่อดันประตูให้ออกไปเป็นอิสระ
หากแต่ว่า ...
เอ๊ะ! หญิงสาวอุทานก่อนที่จะพยายามดันประตูออกไปด้านนอก .... จู่ ๆ ประตูก็กลับเปิดไม่ออกเอาซะดื้อ ๆ ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะกระชากประตูก็แล้ว ออกแรงดึงประตูก็แล้ว แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ประตูขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย
อะไรของมันนะ! โอ๋สบถเสียงแข็งก่อนที่จะมองไปยังห้องอาบน้ำรวมของชมรม ในเวลานี้ เมย์คือที่พึ่งเดียวของหญิงสาวได้ในตอนนี้ เธอจึงตัดสินใจที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องอาบน้ำนั้นอีกครั้ง แต่ทว่า ในช่วงจังหวะที่เธอกำลังจะตรงไปยังประตูห้องอาบน้ำรวมนั้น หางตาของหญิงสาวกลับเห็นอะไรบางอย่างผ่านการแกว่งของหลอดไฟที่กำลังขัดข้องนั้นอยู่
เธอพยายามขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เธอเห็นนั้น เธอไม่ได้ตาฝาดไปจริง ๆ !
อะไรบางอย่างกำลังแฝงกลายอยู่ภายใต้ความมืดสลัวนั้น
ขาคู่หนึ่งของใครบางคนยืนอยู่ท่ามกลางมุมมืดนั้น ขาซีดขาวของบุคคลที่ว่ายืนอยู่แน่นิ่งไม่ขยับไปไหน
จู่ ๆ ขาของหล่อนเกิดก้าวไม่ออกขึ้นมา นี่คือครั้งแรกในรอบหลายปีที่ขาของเธอเกิดอาการเกร็งอย่างไม่ทราบสาเหตุ เหงื่อเม็ดใหญ่เริ่มไหลออกมาข้างแก้มของหญิงสาวที่กำลังตะลึงงันกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ปากที่จะแผดเสียงร้องออกไปกลับไม่ขยับได้ดั่งใจนึก
นี่หรือเปล่าคืออะไรกลัวสุดขีด!
และแล้ว เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ขาปริศนาคู่นั้นเกิดขยับเขยื้อนออกมาจากมุมมืดนั้นและตรงปรี่เข้าหาร่างของเธอโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว ผมที่ปรกหน้าของเธออยู่ทำให้หล่อนไม่สามารถรู้ได้เลยว่าใบหน้าของเธอคนนี้เป็นใคร
มือข้างหนึ่งของมันทึ้งผมของเธอเอาไว้ในมือก่อนที่จะโขกกระแทกกับประตูล๊อกเกอร์อย่างแรงจนร่างของหญิงสาวเซถลาลงไปกองกับพื้น เธอพยายามตะโกนเรียกเมย์ที่อยู่ในห้องน้ำให้ออกมาช่วย หากแต่ว่าเสียงที่แหบพร่าบวกกับเสียงฝักบัวที่ดังก้องอยู่ในห้องน้ำ แทบจะทำให้เมย์ไม่ทันได้สังเกตความเคลื่อนไหวด้านนอกนั้นได้เลย
ของเหลวสีแดงข้นค่อย ๆ ซึมออกมาจากหนังศีรษะของหญิงสาวที่นอนราบอยู่กับพื้นราวกับขยับตัวไม่ขึ้น เธอรู้อย่างเดียวว่าหัวของเธอนั้นชาไปหมด ของเหลวนั้นไหลลงมาปิดตาของเธอทั้งสองข้าง หากแต่ว่ามันยังคงพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะไร้สติขึ้นมาจากพื้น มือข้างหนึ่งกำสิ่งโลหะบางอย่างที่สะท้อนเข้ากับแสงจากหลอดไฟจนเกิดประกายวาววับ
มีด!
นั้นแกจะทำอะไรของแกน่ะ!! ถึงแม้ว่าแรงของหญิงสาวจะไม่สามารถต้านทานคนที่อยู่ตรงหน้าได้ แต่เธอก็พยายามตะเกียดตะกายตัวเองให้ออกมาจากคมมีดของมัจจุราชนี้ให้ได้
หญิงสาวในชุดนอนกระโปรงยาวสีขาวนั้นทึ้งหัวของเธอไปกระแทกกับตู้อีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้เธอจับหัวของหล่อนเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน สติเริ่มพล่าเบลอลงไปทุกที ๆ
คมมีดจากมือของหญิงสาวค่อย ๆ บรรจงจ่อลงที่คอระหงส์ของหญิงสาว เลือดค่อย ๆ ออกมาตามซอกฟันจนไหลออกมาจากริมฝีปากนั้น กลับกันนั้นกลับเห็นรอยยิ้มที่แสนจะสะใจของอีกฝ่ายตรงหน้า มีดที่เคยจ่อคองามสวยของเธอนั้นค่อย ๆ กดลงไปที่ต้นคอด้านซ้ายอย่างช้า ๆ ของเหลวสีข้นนั้นไหลซึมออกมาจากรอยปริระหว่างคอนั้น ลิ้นเริ่มจุกออกมาจากปากราวกับคนไม่มีอากาศหายใจ เสื้อนักศึกษาสีขาวที่สวมใส่กลับเปื้อนหยดเลือดสีเข้มนั้นเป็นดวงน่าสยดสยองยิ่งนัก
ปลายแหลมจากคมมีดที่จ่อทะลุเข้าไปยังซอกคอของหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายนั้นค่อย ๆ ถูกกดลงไปให้ลึกลงมากกว่าเดิม แขนและขาของเธอกระตุกขึ้นมาอย่างน่าตกใจ แรงของเธอตอนนี้ได้หายไปในพริบตา แรงขัดขืนที่เหลือน้อยนั้นค่อย ๆ หายไปในที่สุด เนื้อตัวโดยเฉพาะส่วนของลำคอเริ่มชาราวกับถูกฉีดยาเข้าไปหลาย ๆ เข็ม ความเจ็บปวดที่ปรากฏเมื่อครู่พลันหายไป ตอนนี้เหมือนเธอจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว
และแล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมัจจุราช รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจและความเย็นชาในคราวเดียวกัน มือเรียวยาวที่จับอาวุธสังหารอยู่นั้นตวัดปาดลำคอของโอ๋ให้เสร็จภายในที่เดียว เสียงร้องราวกับจุกอยู่ที่ลำคอปรากฏขึ้น นัยน์ตาเหลือกลาน เส้นเลือดใหญ่ที่คอขาดวิ่นเผยให้เห็นเลือดที่ปริซึมออกมาจากลำคองามของเด็กสาว เจ้าของร่างที่กำลังจะหมดลมหายใจจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวคนนั้น พลันร่างของเธอค่อย ๆ เลือนหายไปจากสายตาของหล่อน ภาพแห่งความมืดเริ่มเข้ามากัดกินทัศนวิสัยของเธอไปจนหมด เสียงร้องของเธอดับหายไปพร้อมกับวิญญาณของเธอที่หายไปจากโลกเช่นกัน!
ร่างของมัจจุราชยืนมองดูผลงานก่อนที่จะค่อย ๆ จัดการกับร่างของโอ๋อย่างสนุกสนานราวกับว่าร่างของเธอนั้นเป็นตุ๊กตาดีดีนี่เอง ...
ทางด้านของเมย์ที่กำลังสบายใจอยู่ในห้องอาบน้ำ เธอหยิบผ้าขนหนูที่แขวนไว้ที่ประตูพันเรือนร่างก่อนที่จะก้าวออกมาจากห้องอาบน้ำ ไอน้ำเริ่มค่อย ๆ จางหายไปพอให้มองเห็นทางที่จะเดินออกไปข้างนอก พลันเสียงบางอย่างกลับดังขึ้นจนทำให้สติของเธอกระเจิงไป
ติ๊ด ... ติ๊ด .. ติ๊ด!
เสียงบางอย่างดังขึ้นอยู่ภายในห้องล๊อกเกอร์ หญิงสาวรีบสาวเท้าออกมายังห้องนั้นก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ ตัวห้องเพื่อหาที่มาของเสียงปริศนานั้น
โอ๋ ... ยังไม่เอาโทรศัพท์ไปอีกเหรอ? เด็กสาวตะโกนถามอีกฟากของห้องก่อนที่จะรีบเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าเพื่อเตรียมกลับหอพักนักศึกษาที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก เธอชอบที่จะอาบน้ำในห้องอาบน้ำรวมของชมรมมากกว่าที่จะกลับไปแย่งห้องน้ำกับรูมเมทที่เพิ่งกลับมาเอาโทรศัพท์เมื่อครู่
เสียงประหลาดนั้นยังคงดังต่อเนื่องและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่าย ๆ เสื้อยืดและกางเกงขาสั้นสบาย ๆ ถูกสวมใส่เป้นที่เรียบร้อย เด็กสาวเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนที่จะกระแทกประตูล๊อกเกอร์อย่างแรง
นี่ .. โอ๋! เธอยังอยู่ในห้องนี้ใช่ไหม? ถ้าได้ยินที่เมย์พูดก็รีบกดรับข้อความสักที เมย์รำคาญ!! หญิงสาวเริ่มอึดอัดกับเสียงทีว่านี้ หากแต่ว่าไม่มีเสียงตอบกลับมาจากหญิงสาวที่เธอกำลังพูดด้วย
ความผิดปกติเริ่มคืบคลานเข้ามาในห้อง หญิงสาวเริ่มสัมผัสได้ถึงความประหลาดของรูมเมท ถึงแม้ว่าโอ๋จะดูประหลาดก็เถอะ แต่ทุกครั้งที่เมย์พูดด้วย ไม่ว่าจะยังไงโอ๋ต้องสนทนากับเธอทุกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับมีบางอย่างที่ทำให้เธอต้องเดินไปยังต้นเสียงนั้น ห้องล๊อกเกอร์อีกฟาก
ทันทีที่หญิงสาวเดินเข้ามาในบริเวณนั้น เสียงประหลาดนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าอีกไม่ไกลเธอจะได้เจอกับต้นตอของเสียงประหลาดนั้น ซึ่งเมื่อทันทีที่เธอเดินมายังหัวโค้งของห้อง มีบางอย่างที่ทำให้หัวใจของเธอเกือบจะหยุดเต้น
รอยเลือดสีแดงที่เปรอะเต็มพื้นห้องถูกลากยาวผ่านเก้าอี้ไปยังตู้ล๊อกเกอร์หนึ่งที่ปิดอยู่ .... มือไม้เริ่มสั่นเทาบวกกับเม็ดเหงื่อที่เริ่มซึมออกมาแม้ว่าจะเพิ่งอาบน้ำมากตาม แต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า ถ้าเป็นคนที่ใจไม่แข็งพอคงจะหมดสติไปแล้ว แต่กับเมย์นั้นเธอค่อยข้างที่จะกล้าหาญพอสมควร
หญิงสาวพยายามรวบรวมสติก่อนที่จะค่อย ๆ ก้าวเท้าไปตามรอยเลือดนั้น น้ำตาเริ่มผุดออกมาจากดวงตาทั้งสองของเธอ เสียงสะอื้นก้องกังวานไปทั้งห้อง
อ ... โอ๋ เธอพยายามเรียกชื่อเพื่อนสาวที่เธอเห็นเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเธอมาหยุดที่หน้าล็อกเกอร์นั้น เสียงประหลาดกับดังอยู่ในตู้นั้นเช่นกัน
มือที่เริ่มจะหมดแรงค่อย ๆ เอื้อมไปเปิดตู้นั้นอย่างช้า ๆ ทันทีที่ภาพตรงหน้าปรากฏ เธอถึงกับกรีดร้องก่อนที่จะผงะไปกระแทกกับตู้อีกด้านจนเกือบล้มลงมา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!! เสียงกรีดร้องของหญิงสาวก้องไปทั่วก่อนที่ยามที่ดูแลอาคารชมรมสองนายรีบวิ่งเข้ามายังต้นตอของเสียงนั้น ทันทีที่พวกเขาเข้ามาเห็นภาพตรงหน้า ยามนายหนึ่งรีบหยิบวิทยุสื่อสารเพื่อแจ้งตำรวจในละแวกใกล้เคียงทันที
เสียงประหลาดที่เมย์ได้ยินนั้น แท้จริงแล้วคือเสียงโทรศัพท์ของโอ๋ที่ดังอยู่ภายในล๊อกเกอร์ เฉกเช่นเดียวกับร่างที่ถูกลากมา ... ช่วงแขนและขาพับหงิกงออยู่ภายในตู้ราวกับลูกบอล กระดูกในร่างกายหักออกเป็นชิ้น ๆ ใบหน้านั้นบ่งบอกได้ถึงความทรมานที่เหยื่อได้รับก่อนที่จะเสียชีวิต เลือดที่เปรอะเต็มตัวและล๊อกเกอร์ยืนยันคำตอบนี้ได้ดี ... นั่นคือร่างของโอ๋ที่ถูกยัดเอาไว้ในล๊อกเกอร์ภายในชมรม ท่ามกลางความตื่นตระหนกของทุกคนที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ สายตาของหญิงสาวกลับเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างในมือของหล่อน
ภาพถ่ายสมัยเด็กของพวกเธอที่ถ่ายคู่กับใครคนหนึ่งที่หายสาบสูญไป .... ภาพรวมของพวกเธอและจ๋า!!!
- ผู้เขียน
