“โกหก! ฮูหยินน้อยเดินไม่ได้ จะเข้าไปขโมยไข่มุกสวรรค์ได้อย่างไร?”
เหย้าหลีพยายามกัดริมฝีปากตนเองอีกครั้ง นางไม่อยากเล่าความลับของฮูหยินน้อยออกมา ทว่าต้วนชางกลับยั่วเย้าด้วยการไล้นิ้วไปตามริมฝีปากนาง หญิงสาวสะดุ้ง
“เอามือท่านออกไปเดี๋ยวนี้!”
“น้องหญิง เจ้ากับข้าก็เท่ากับเป็นสามีภรรยากันแล้ว แค่สัมผัสนิดๆ หน่อยๆ คงไม่เป็นอันใด ตอบมา ฮูหยินน้อยเดินได้อย่างไร?”
เหย้าหลีนั่งนิ่ง ต้วนชางหน้าตึง เขาไม่พอใจที่นางกำลังพยายามขัดขืนจึงหันไปเทสุราเปิดใจมาอีกหนึ่งจอกแล้วจับกรอกปากนางลงไป
“สตรีอย่างเจ้า คงต้องดื่มให้หมดขวดจึงจะพูดความจริงทั้งหมดออกมา” ต้วนชางกรอกสุราให้เหย้าหลีดื่มอีก กระทั่งหมดขวด
ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ นางเริ่มรู้สึกเมา มองใบหน้าของว่าที่สามีตนเองซ้อนกันเป็นหลายๆ หน้า เหย้าหลีพยายามสะบัดหน้าเรียกสติ
“พูดมา เหย้าหลี เหตุใดฮูหยินน้อยจึงเดินได้?”
เหย้าหลีที่พยายามเดินลมปราณเพื่อให
