ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

ความพ่ายแพ้ของไฮด์

มนุษย์ก็เปรียบเสมือนขวดโหลที่บรรจุมานาเอาไว้ และปริมาณมันนั้นก็คงที่แบบนั้นไปตลอด แม้จะถูกดูดซับหรือใช้ออกไป มันก็จะค่อยๆ ฟื้นฟูกับมาเท่าเก่า

ไฮด์นั้นสามารถดูดซับมานาคนอื่นไปใช้ได้เพียงชั่วคราวในการเพิ่มขนาดของมันเท่านั้น ไม่ได้คงอยู่ถาวรอะไร สุดท้ายก็จะหดเล็กลงสู่ขนาดปกติ

ตึ่กกก!

ตึกกก!

ตึกก!

เสียงหมัดของอสูรกายยักษ์กระแทกดัง จนดิสจมไปในพื้นดินริมแม่น้ำ เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลน

ไฮด์ร้องคำรามขนาดมันค่อยๆ หดเล็กลงมาเท่าเก่า เท่ากับรถบัสแค่ 1 คัน ไม่ใหญ่มหึมาเหมือนก่อนหน้า แต่นั่นก็มากพอในการต่อสู้แล้ว

ไฮด์เหวี่ยงโยนร่างดิสลงแม่น้ำ ก่อนจะหอบหายใจมองรอบๆ คนที่มันปะทะด้วยนั้นมีพละกำลังและความเร็วที่หน้าเหลือเชื่อ แต่นั่นไม่มากพอที่จะสู้กับมันได้หรอก

สุดท้ายก็พ่ายแพ้….

อสูรกาย 4 แขนยกยิ้มน่าขยะแขยง หมัดที่มีพละกำลังขนาดนั้นยังสู้กับความอึดของมันไม่ได้

ระดับ S นั้นไม่ใช่แค่ตัวอักษรที่ใช้เอาเท่ มันคือระดับที่แตกต่างและวัดความสามารถของผู้มีพรสวรรค์

และสำหรับตัวไฮด์เองนั้น ก็มีระดับมานาที่มากถึง 2 เท่าถ้าเทียบกับผู้มีพรสวรรค์ปกติ

มันค่อยๆ เดินลงไปในแม่น้ำ ยังไงมันก็ต้องเอาตัวดิสขึ้นมา แมรี่ต้องการตัวไอ้หนุ่มคนนี้เป็นๆ

แต่ในขณะนั้นกลับมีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เสียงกระพรือปีกดังขึ้นพร้อมร่างอสูรกายอีกตัวที่ปรากฏอยู่เหนือพื้นด้านหลังมัน

ไฮด์หันมองพญาครุฑที่ลอยอยู่กลางอากาศ มันหรี่ตาก่อนจะกล่าวเสียงเรียบ “มอนเตอร์งั้นเหรอ?”

เสียงที่ถูกกล่าวนั้นเป็นภาษาอังกกฤษ แต่พญาครุฑกับสีหน้าเรียบเฉยราวกับฟังออก

พญาครุฑหันมองสายน้ำเชี่ยว ก่อนจะหันมากล่าวกับอสูรกาย 4 แขนตรงหน้า

เจ้าไม่คู่ควรที่จะฆ่า… ไม่ว่าข้าหรือเขา

แล้วสุดท้ายคำพูดก็ถูกกล่าวออกมาด้วยภาษาเดียวกัน

ไฮด์คำรามดัง กรรรร! ก่อนจะกล่าวตอบ ด้วยความสมองกล้ามมันไม่ได้สงสัยอะไรทั้งนั้น “เป็นแค่มอนเตอร์จะมายุ่งทำไม ออกไปจากที่นี่ มันธุระของคนไม่ใช่สัตว์!”

ไฮด์ไม่รู้หรอกไอ้มอนเตอร์นี่โผล่มาจากไหน และไม่สนใจด้วย ถ้ามาขวาง มันจะขย้ำอีกฝ่ายจนเละเหมือนกับดิสที่กำลังจมอยู่ในแม่น้ำ

พญาครุฑเลิกคิ้วมองเมื่อได้ยินแบบนั้น รังสีความกดดันถูกแผ่ขยายออกกว้างจนไฮด์ชะงัก มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ครุฑโผล่มา

เขาจับตาดูดิสมาโดยตลอด… ดิสนั้นคู่ควรที่จะประหารเขา ส่วนไอ้ลิงยักษ์ตรงหน้านี้ไม่ใช่

และดิสจะยังเป็นอะไรไม่ได้หากเขายังไม่ตาย…

เองชักพูดมากเกินไปแล้วไอ้เดรัจฉาน

ครุฑพุ่งไปยืนตรงหน้าแล้วบีบคอเจ้าสัตว์ประหลาดด้วยแรงมหาศาล อีกฝ่ายนั้นพยายามจะทุบตีกลับแต่มอนเตอร์ แรงค์ S กลับไม่สะทกสะท้านเลย

ปากดีอีกสิ…..

ครุฑยิ้มเยาะ อีกฝ่ายนั้นตอบโต้อะไรเขาไม่ได้เลย ไฮด์ได้แต่ร้องคำรามและดีดดิ้นด้วยความพยายามที่จะดึงเอาคอตัวเองออกมาจากมืออีกฝ่าย

แต่ในขณะนั้นตรงกลางลำธาร น้ำก็ค่อยๆ เดือด พลังงานมานาสีทองนั้นแผ่กระจายจนน้ำโดยรอบกระเด็น

ดิสบินพุ่งขึ้นมาจากแม่น้ำก่อนจะล่วงตกลงมาที่พื้นสำลักไม่หยุด

เขาไร้เรี่ยวแรง เมื่อกี้เขาเกือบจมน้ำตายซะแล้ว

พญาครุฑปล่อยคอของไฮด์ก่อนจะหันมามองดิส อสูรกาย 4 แขนกุมคอตัวเองพร้อมกับหอบหายใจมองภาพที่เห็น

พอสำลักน้ำจนเสร็จดิสก็ยันร่างกายสะบักสะบอมลุกขึ้นยืนโซเซ เขานิ่งค้างกับภาพตรงหน้าที่เห็น เขาตกน้ำไปแป๊ปเดียว ที่นี่มีทั้งพญาครุฑและไฮด์เลยเหรอ!?

“แก… โผล่มาได้ยังไง”

ดิสพูดเสียงตะกุกตะกัก เขาปรับอารมณ์ไม่ถูกกับสถานการณ์นี้เลยจริงๆ เขายังสู้กับไฮด์ไม่จบ ก็กลับมีสิ่งที่น่ากลัวกว่าโผล่มา

มอนเตอร์หรี่ตามองชายที่ยืนอยู่ไม่ห่างนักก่อนจะยกยิ้มมุมปาก

แบบนี้สิ… ถึงจะคู่ควรกับการประหารข้า

‘มันพูดเรื่องนี้อีกแล้ว’

อั่กก!

ดิสกุมท้องตัวเองก่อนจะทรุดลงคุกเข่า ความเสียหายที่เขาได้รับมันมากมหาศาลเกินไป

อย่าว่าแต่ไฮด์และพญาครุฑเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสู้กับอะไรไหวบ้าง

เขากัดฟันแน่นกรอด เขาควรทำยังไงดีกับสถานการณ์แบบนี้….

พญาครุฑถอดถุงมือสีทองบนมือตนและโยนทั้งสองข้างไปตกอยู่ด้านหน้าดิส

นี่คือสิ่งที่พวกมนุษย์อย่างเจ้าเรียกว่าศาสตราทมิฬ……. นำมันไปใช้ซะ

ดิสขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เขาหันไปมองมอนเตอร์แรงค์ S ก่อนจะหยิบถุงมือนั้นขึ้นมาดู

“แกให้ฉันทำไม…”

อั่กก!

พอดิสว่าจบก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง…

พญาครุฑมองภาพนั้นอย่างสมเพชใจ เขาค่อยๆ กางปีกออกกว้าง ก่อนจะโบกสะบัดแล้วบินขึ้นด้วยแรงลมที่รุนแรงราวกับจะเกิดฝนฟ้าคะนอง

เจ้ามอนเตอร์บินค้างกลางอากาศก่อนจะมองดิสแล้วกล่าวพูด

เจ้านั้นช่างอ่อนแอ และถ้าเจ้ายังปวกเปียกต่อไปแบบนี้ข้าไม่มีทางได้ตายแน่…

จงใช้มันในการกระเสือกกระสนเพิ่มระดับให้มากกว่านี้ จงแกร่งขึ้นซะ

และนี้คือการช่วยเหลือครั้งสุดท้ายจากข้า หลังจากนี้ไปถ้าเจ้าอ่อนแออยู่แบบนี้….

ข้าจะถือว่าเจ้าไม่คู่ควรอีกต่อไป… แล้วเจ้าจะตายด้วยฝีมือของข้าผู้นี้

สิ้นคำพูดสุดท้ายพญาครุฑนั้นจ้องมองเข้าไปที่นัยน์ตาของดิส ชายหนุ่มไม่กล้าจะสบกลับทำได้แค่เพียงก้มหน้าลงเท่านั้น

หลังจากนั้นพญาครุฑก็ค่อยๆ บินหายไปบนท้องฟ้าสูง

นี่มันอะไรกันแน่ เขาไม่เข้าใจ… ที่มันช่วยเขาก็เพราะอยากถูกประหารแค่นั้นเองน่ะเหรอ?

การประหารมันคืออะไรกันแน่….. ทำไมมอนเตอร์ทุกตัวถึงเอาแต่พูดถึงเรื่องนี้

ความลับของดันเจี้ยนและผู้มีพรสวรรค์นั้นคืออะไรกัน เขาต้องเข้าใจมันให้ได้

แต่… ตอนนี้เขาต้องจัดการกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อน

ไฮด์มองพญาครุฑหายไปด้วยท่าทางหวาดกลัว มันเป็นธรรมชาติของสัตว์ที่ต้องกลัวสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งกว่า

ดิสมองถุงมือนั่นอย่างไม่เข้าใจ ‘มันคือศาสตราทมิฬ แล้วมันใช้ยังไงเนี่ย? ’

เขามองมันอย่างพินิจ มือของครุฑนั้นใหญ่กว่ามือมนุษย์อย่างเขา ถุงมือก็ย่อมใหญ่กว่าเช่นกัน

แต่ในขณะที่มอง ถุงมือก็ค่อยๆ ไหลรวมสวมให้กับมือของเขาได้อย่างพอดี ดิสผงะเล็กน้อยด้วยความตกใจ

ที่ต้องตกใจมากกว่านั้นคือเสียงฟ้าร้อง ดิสมองรอบๆ อย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้อยู่ๆ มันกลับมืดครึ้มคล้ายฝนจะตก

ถุงมือสีทองอร่ามมีประกายไฟแตกออกมาทำให้ดิสหันกลับไปมอง ไม่นานนักก็มีสายฟ้าสีทองลูกใหญ่ฝ่าลงมาที่ดิสด้วยความรุนแรงมหาศาลขนาดที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

เปรี้ยงงงงงง!

เสียงกำปนาทดังกึกก้อง อสนีบาตลูกยักษ์ฝ่าลงใส่ร่างของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่มันกลับไม่ได้ทำร้ายดิสเลยแม้แต่น้อย มันเยียวยาบาดแผลทั้งหมดที่เขามีจนหายสิ้นไปเลยต่างหาก

ไฮด์ยกมือทั้ง 4 บังแสงประกายนั้นก่อนจะร้องคำรามขู่ออกมา

กรรรรรรรรรร!

แต่ในขณะนั้ยสายฟ้าสีทองจากตัวดิสก็พุ่งเข้ากระแทกร่างมันกลิ้งไถลไปจมในลำธารลึก

แต่นั่นก็ไม่เพียงพอจะล้มไฮด์ มันว่ายน้ำขึ้นมาจนถึงฝั่งก่อนจะยกมือขึ้นทุบอก

มันกลัวพญาครุฑแต่มันไม่กลัวดิสหรอก

อ้ากกกกก!

กรรรรรรร!

มันร้องคำรามยกใหญ่ก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหาดิส

ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่านี่คือการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขาและอสูรกายร่างยักษ์ ในที่สุดสายฟ้าก็หยุดผ่า

พลังถุงมือนี่คือสายฟ้า เขารับรู้แล้ว และเขาสามารถบัญชามันได้

ถึงจะเป็นของมอนเตอร์ที่อันตรายและยังเป็นศัตรู แต่ก็ขอใช้มันสักทีเถอะ

สายฟ้าแตกกระจายแฝดเผาสิ่งที่อยู่รอบตัวเขาขณะบินพุ่งตรงไปหาไฮด์

จอมพลังทั้งสองเข้าปะทะกันด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีจนพื้นดินสั่นสะเทือน แต่ดิสนั้นได้เปรียบกว่า

ทันทีที่เข้ากระแทกกันอสนีีบาตลูกใหญ่ก็พุ่งเข้าปะทะไฮด์จนล้มกลิ้งไปกับพื้นอีกครั้ง

หลังจากนั้นดิสก็บินพุ่งขึ้นฟ้าสูง

“ถูงมือแม่งโคตรโกง!”

ดิสว่าก่อนจะเล็งถุงมือชี้ไปทางไฮด์ที่ค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นมาอีกครั้ง

“ตายห่าไปซะมึงอ่ะ!”

สายฟ้าสีทองอร่ามลูกใหญ่เขาปะทะกับร่างไฮด์อย่างรุนแรง

เปรี้ยงงงง!

มันรุนแรงมากกว่าทุกครั้ง มันรุนแรงซะจนน้ำทั่วลำธารนั้นเดือด รอบข้างถูกแผดเผาจนแทบจะมอดไหม้มันซะทั้งหมด

อ้ากกกกกกก!

ไฮด์ร้องออกมาอย่างทรมานก่อนจะค่อยๆ สลายหายหายไปเป็นธุรีผง

ดิสมองภาพนั้นก่อนจะยกถุงมือขึ้นมามอง “ทำไมถุงมือมันถึงได้เทพขนาดนี้เนี่ย….”

To be continued →