บทที่ 4 จูบแรก
1059 คำ
บทที่ 4
จูบแรก
@CONDO D
“คุณต้นเป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมเงียบไป...” น้ำหวานเอ่ยถามด้วยความแปลกใจตั้งแต่ที่อยู่ที่คลับแล้วเพราะเขานิ่งไม่พูดกับเธอเลย
“เปล่า” คนตัวสูงเอ่ยเสียงเรียบทำท่าจะเดินหนีคนตัวเล็กที่เดินเข้าไปหา
“ไม่จริง โกรธอะไรหนูเหรอคะ”
“เปล่า” เสียงเข้มเอ่ยย้ำอีกครั้งพลางถอนหายใจและเดินไปที่ห้องครัวเพื่อหลบคนตัวเล็ก
คนตัวเล็กเดินตามคนตัวโตไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเดินไปดักทางด้านหน้าเพื่อที่จะคาดคั้นเอาคำตอบให้ได้
เธอไม่ได้ทำอะไรผิด เขาจะมาเย็นชากับเธอแบบนี้ไม่ได้
“คุณเป็นอะไรก็บอกหนูมาสิคะ หนูทำอะไรให้คุณไม่พอใจคุณถึงได้เย็นชากับหนูแบบนี้”
“นี่! เธอคิดว่าเธอเป็นใคร! ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉันไม่ต้องมาสนใจ”
“แล้วจะไม่ให้หนูสนใจได้ยังไงกัน ก็อยู่ๆ คุณก็ไม่ยอมคุยกับหนูแถมยังทำท่าทางเหมือนโกรธหนูอีก”
“ก็ฉันบอกว่าเปล่า”
“หนูไม่เชื่อ”
“ไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ ฉันจะกลับแล้ว!”
“คนนิสัยไม่ดี! ขี้งอนเป็นเด็กๆ เหมือนที่คุณตั้มบอกไว้เลยชิ!” เสียงเล็กกอดอกบ่นใส่คนตัวโตเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินหนีเธอไป
“เธอว่ายังไงนะ!” เมื่อได้ยินเธอเอ่ยเขาก็สาวเท้าตรงมายังร่างบางด้วยอารมณ์โกรธจัด
“อ๊ะ คุณต้น...” ร่างบางถอยหลังหนีด้วยความกลัวเพราะคนตรงหน้าประชิดใกล้ตัวเธอแถมยังบีบที่ต้นแขนเธอไว้แน่นอีก
“ไอ้ตั้มมันไปเล่าอะไรให้เธอฟัง!!”
“หนู...”
“พูดมา! เป็นใบ้รึไง”
“ปะ...เปล่า...”
“พูด!”
“คุณตั้มแค่บอกว่าคุณต้นขี้งอนแค่นั้นเอง”
“ชอบมันนักรึไง!”
“มะ...ไม่ใช่...ไม่ใช่ฮึก” เสียงเล็กเอ่ยพร้อมกับเสียงสะอื้น
เมื่อเห็นน้ำตาของสาวน้อยทำให้คนตัวโตชะงักและได้สติ เขาไม่ควรโมโหใส่เธอขนาดนี้
“ฉะ...ฉัน”
“ฮึกฮือ”
“ฉันขอโทษ”
“ฮึก...”
“เด็กน้อย เลิกร้องได้แล้วฉันขอโทษเลิกร้องนะ” เสียงนุ่มเอ่ยปลอบคนตัวเล็กพร้อมกับลูบที่เรือนผมเธอเบาๆ
“ฮึกคุณต้นใจร้าย”
“ว่าฉันใจร้ายอีก”
“ก็จริงนี่คะ” เสียงเล็กเอ่ยพร้อมกับปาดน้ำตาออก เธอไม่ได้โกรธอะไรเขาหรอกเพียงแค่ตกใจที่เขาโมโหใส่เธอโดยไม่มีสาเหตุแค่นั้น
“ยัยเด็กบ้าเอ๊ย” ร่างสูงขำออกมาเล็กน้อยเพราะเอ็นดูกับความไร้เดียงสาของเธอ
“แล้วคุณต้นโกรธอะไรหนูคะ บอกหนูได้มั้ยคะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามพร้อมกับเงยหน้ามองที่คนตัวโตอย่างเอาคำตอบ
แต่ในขณะที่อีกฝ่ายดันไม่สนใจกับคำพูดของเธอเลยสักนิดเพราะเขากลับเผลอจ้องมองที่ริมฝีปากบางเป็นกระจับของเธอแทน
ในตอนนี้ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าร่างกายกำลังแนบชิดกับมากเพียงใด
“...”
“คุณต้นคะ” เมื่อเห็นคนตัวโตเงียบร่างบางยิ่งขยับใบหน้าให้เข้าใกล้กับเขามากขึ้นด้วยความสงสัยที่จู่ๆ เขาก็นิ่งไป
“...”
“คุณต้น...อ๊ะ...อื้อ!” คนไม่ได้สติดันร่างบางให้แนบชิดกับขอบเคาน์เตอร์ก่อนจะจับล็อกใบหน้าหวานไว้และบดริมฝีปากลงทาบทับที่ปากบางของเธอ
ทันทีที่กายสัมผัสกันราวกับไฟที่ถูกราดด้วยน้ำมันทำให้เขาเผลอไผลไม่ได้สติยังคงดูดดื่มกับริมฝีปากรสหวานหอมไม่ห่าง
“อืม” เสียงเข้มคราวในลำคออย่างพอใจกับรสชาติของสาวน้อย
“อื้ออออ” ร่างบางตกใจพยายามดันคนตัวโตออกห่างแต่ไม่เป็นผลเพราะยิ่งผลักเขามากเท่าไหร่เขาก็จับแขนเล็กล็อกไว้ด้านข้างและบดจูบเธอแรงขึ้น
มือหนาลูบไล้ไปที่กายสาวก่อนจะหยุดที่หน้าอกสาวน้อยที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดตัวบาง มือร้ายสอดประสานมือเขาไปสัมผัสเนื้อเนียนที่มีขนาดใหญ่เกินตัวของเธอก่อนจะบีบเคล้นมัน
“อืมมม”
“อ๊ะ อื้อ!” เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เริ่มเลวร้ายเธอน้องประท้วงขึ้นด้วยความตกใจทันที
“ฮึ่ม อือ” คนตัวโตถอนหายใจออกมาด้วยความขัดใจเพราะคนตัวเล็กดื้อดึงที่จะขัดขวางการกระทำของเขา
“อื้อ อ๊ะคะ...คุณต้น...”
“หือ...” เขาปล่อยให้ปากนุ่มเป็นอิสระไม่นานเขาก็บดจูบซ้ำลงไปอีกครั้งโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“อื้ออออ”
ครืด ครืด ครืด
“s**t!” ราวกับเสียงสวรรค์ช่วยชีวิตเสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้นทำให้เขาสบถด่าออกมาอย่างหนัก
แต่เมื่อจะมีเสียงรบกวนจากโทรศัพท์ก็ไม่ทำให้เขาหยุดการกระทำลงเลยสักนิด
“อื้อ คะคุณ...”
“ฮึ่ม” คนตัวโตยอมผละริมฝีปากออกจากร่างบางอย่างอ้อยอิ่ง ทันทีที่เธอเป็นอิสระเธอรีบสูดหายใจเข้าออกอย่างหนักแถมมือน้อยยังเกาะที่ไหล่กว้างของเขาไว้ไม่ให้ต้นเองล้มลงกับพื้น
การจูบไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอขาอ่อนไม่มีแรงแม้แต่จะยืนสู้หน้าเขา
“คะ...คุณ...คุณต้น...”
“หืม ว่าไง” เมื่อได้สติคนตัวโตผละออกจากร่างนุ่มเล็กน้อยและหันหน้าออก
นี่เขาทำอะไรลงไป เขาเผลอจูบยัยเด็กนี่งั้นเหรอ…
“คะ...คุณ...”
“ฉันขอโทษ ฉัน...”
“...” ร่างบางก้มหน้าลงพลางคิดอะไรบางอย่าง เธอสับสนไปหมดกับการกระทำของเขา แล้วแถมนี่ยังเป็นจูบแรกของเธออีกด้วย
“ฉันขอโทษ ฉัน…ฉันเอ่อ...ฉันขอตัวกลับก่อน” คนตัวโตหันหลังพร้อมกับเดินหนีคนตัวเล็กโดยทันทีขายาวก้าวอย่างรวดเร็วไปหยิบกุญแจรถและเดินออกจากห้องไปทิ้งให้คนตัวเล็กยืนนิ่งสับสนในสิ่งที่เขาทำ
เขาทำแบบนี้ต้องการอะไร...
ใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างไม่ทราบสาเหตุแถมยังโกรธตัวเองที่ปล่อยให้เขาล่วงเกินเธอได้นานขนาดนี้
“น้ำหวาน...แกมันบ้า...ทำไมแกถึงปล่อยให้เขาจูบได้!”
- ผู้เขียน
