บทที่ 2 ประมูล (1)
1133 คำ
บทที่ 2
ประมูล (1)
“อื้อ” คนตัวเล็กใต้ผ้าห่มผืนหนาขยับตัวเล็กน้อยเนื่องจากแสงแดดสาดส่องเข้ามาทำให้คนที่นอนหลับใหลรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
เมื่อขยับตัวก็รู้สึกว่าร่างกายตัวเองนั้นเปลือยเปล่าและยังมีแขนของใครคนหนึ่งกอดรั้งเอวบางของก็เอาไว้ด้วย
ดวงตากลมโตตวัดมองไปที่เจ้าของแขนแกร่งนั้นด้วยความตกใจ หากแต่ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คนที่เหมาเธอมานั่นแหละ คิดแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ดีที่เมื่อคืนเธอหนีเขาหลับไปซะก่อนไม่งั้นคงได้โดนเขาจับกินเป็นแน่
“จะมองอีกนานมั้ย ก็มองขนาดนั้นทำไมไม่ปล้ำฉันเลยล่ะ!”
เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทั้งที่ยังหลับตาอยู่ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจรีบหันหน้าหนี
“ปะ...เปล่านะ หนูแค่ตกใจ”
“ฮึ ก็นึกว่าอยากเอาฉันซะอีก”
“แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เมื่อคืนไม่ได้ทำอะไรหนู”
“ก็เธอหนีหลับไปก่อนจะให้เอายังไงล่ะ”
“คุณจะไปส่งหนูตอนไหนคะ” ร่างบางเอ่ยถาม เธอตัดสินใจแล้วยังไงโชคชะตาก็ลิขิตให้เธอมีชีวิตแบบนี้เธอก็จะไม่ฝืน เธอจะยอมขายตัวเธอจะไม่หนีอีกแล้วล่ะ
“อยากขายตัวแล้วว่างั้น?”
“ก็หนูไม่มีทางเลือก ยังไงหนูก็หนีไม่พ้นอยู่ดี” ร่เธอยิ้มหยันอย่างยอมรับชะตากรรม ก็เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ จะให้เธอทำยังไงละก็ต้องยอมรับชะตากรรม
“คิดได้แบบนี้ก็ดี ไปอาบน้ำซะส่วนเสื้อผ้าเดี๋ยวไปหาให้” ร่างบางหยิบผ้าขนหนูมาคลุมกายก่อนจะเดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“เสร็จแล้วก็ออกมาข้างนอกนะ” พูดจบคนตัวโตก็เดินออกจากห้องเพื่อไปจัดการตัวเองให้เสร็จที่ห้องนอนส่วนตัวของเขาทันที
เมื่อร่างบางทำธุระส่วนตัวของตัวเองเสร็จเธอก็เดินออกจากห้องนอนไปที่ห้องนั่งเล่นซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน โดยห้องที่เธออยู่นั้นคล้ายกับคอนโดซึ่งอยู่ชั้นบนของคลับไม่ต้องกังวลว่าจะวุ่นวายเพราะออกแบบมาไม่มีเสียงเล็ดลอดจากเพลงในคลับที่เปิดแน่นอน
หญิงสาวนั่งลงที่โซฟาตัวยาวโดยสายตามองไปรอบๆ ห้องซึ่งทั้งหมดถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงสีเทาเข้มสไตล์โมเดิร์นข้าวของจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
“อ้าว...เด็กไอ้ต้นเหรอนึกว่ากลับไปแล้วซะอีก” เสียงเข้มร้องทักขึ้นทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปยังต้นเสียง
“จะกลับได้ยังไงหนูก็รอคุณอยู่นั่นแหละ”
“รอฉัน? รอทำไม?” คนตรงหน้ามองเธอด้วยความแปลกใจ
“ทำหน้างงอีก ถ้าคุณช้ากว่านี้โดนปรับไม่รู้ด้วยนะ”
“ฮึ...งั้นเหรอสาวน้อย” คนตัวโตสาวเท้าเดินที่ร่างเล็กด้วยความเจ้าเล่ห์ สงสัยว่าคนตัวน้อยนี้จะไม่รู้ว่าเขาน่ะเป็นน้องชายฝาแฝดกับคนที่เธอมาด้วยแน่ๆ
“นี่คุณ! หนูไม่เล่นนะ!” ร่างบางผลักคนตัวโตออกห่างพร้อมกับหน้ายู่ใส่
“ฮ่าๆ เด็กน้อยฉันได้ยินว่าไอ้ต้นเหมาเธอมาทั้งคืนเธอนี่แสบใช่ย่อยนะ”
“คุณพูดอะไรของคุณ?”
“ไอ้ตั้ม มึงทำอะไรกับเด็กนั่น” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทำให้ทั้งสองคนมองไปยังต้นเสียงพร้อมกัน
“เห้ย...คุณ!” ร่างบางตกใจอย่างหนัก
ทำไม...ทำไมเขาสองคนหน้าเหมือนกันล่ะ?
“มึงไม่ได้บอกน้องเขาไงว่ามึงมีแฝด?”
“แล้วจะบอกเพื่อ”
“ฉันชื่อตั้มเป็นน้องชายฝาแฝดของมัน แต่ฉันหล่อกว่ามันเยอะ”
“เอ่อ...แล้วเมื่อกี้...” เธอเผลอไปวีนใส่เขาหลายรอบเลยน่ะสิ
“สายมากแล้ว ไปกันเถอะ” คนตัวโตพูดแทรกก่อนจะดึงแขนเล็กของเธอให้ลุกขึ้น
“ค่ะ...” เสียงเล็กตอบเบาๆ ก่อนจะเดินตามคนตัวโตไปเงียบๆ
ใช่สิ เธอต้องเผชิญหน้ากับมันเพราะโชคชะตากำหนดให้เธอเป็นแบบนี้
“แล้วมึงจะพาน้องเขาไปไหน”
“เอาไปคืนดิ”
“นี่เธอทำงานอยู่ที่อาบอบนวดเสี่ยพลงั้นเหรอ”
“เออ! มีอะไรจะถามอีกมั้ย กูรีบ”
“ไปเลยรีบไปเลยมึง”
ร่างบางเดินตามร่างสูงออกจากห้องด้วยความเงียบเธอถอนหายใจออกมาหนักๆ ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
คนตัวโตขับรถออกไปด้วยความเร็วปกติภายในรถถูกปกคลุมด้วยเงียบของทั้งคู่ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าทั้งคู่นั้นคิดอะไร
“ที่นั่นเป็นอาบอบนวดเหรอคะ?” เธอเพิ่งจะรู้ก็ตอนที่เขาพูดกับน้องชายเขานั่นแหละ
“อืม”
“แบบนี้คือหนูก็ต้องนวดให้ลูกค้าก่อนใช่มั้ยคะ”
“เธอไม่รู้จักอาบอบนวดรึไง”
“ก็ไม่เคยไปสักครั้งนี่คะ”
“แล้วผู้หญิงอย่างเธอจะเคยไปได้ไงเล่า มันเป็นที่ที่ผู้ชายชอบไป”
“อ๋อค่ะ...”
“กลัวมั้ย” เสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างบางเงียบไป
“กลัวค่ะ” เมื่อได้ยินคำตอบนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรได้เพียงแต่เงียบและตั้งใจขับรถต่อไปยังจุดหมายปลายทาง
ไม่นานก็ขับมาถึงจุดหมายร่างสูงจอดรถด้านหน้าทั้งคู่เดินลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในพร้อมกันโดยมีลูกน้องของที่นั่นคอยดูแลไม่ห่าง
“เอาเด็กมาส่ง”
“ครั้งนี้มาส่งเองเลยเหรอคะเฮีย แต่ว่ามาส่งช้ากว่ากำหนดนะครับ”
“จะปรับเท่าไหร่ก็ว่ามา”
“แหม่...ลูกค้าวีไอพีอย่างเฮียต้น ผมไม่ปรับหรอกครับ”
“แล้วยัยนี่จะเริ่มทำงานวันนี้เลยรึเปล่า”
“ใช่ครับเฮีย สวยๆ แบบนี้ลูกค้าชอบ พวกมึงเอาน้องเขาไปเตรียมตัวทีฝากให้เจ๊นิดจัดการด้วย”
ลูกน้องสองคนพาตัวของร่างบางไปโดยที่ร่างบางมองตามคนตัวโตไม่วางตาสายตาคู่นั้นมองเขาไม่ห่างพร้อมกับมีน้ำตาคลอ
“งั้นกูกลับละ”
“ครับเฮีย ถ้าเฮียติดใจเด็กคนนั้นอีกคืนนี้ก็มาประมูลได้นะครับ”
“ประมูล?”
“ครับ ผมจะเปิดประมูลเห็นลูกค้าหลายคนเขาเรียกร้องอยากได้เด็กวัยใสกันเยอะ”
“อืม...ไปละ” คนตัวโตเดินออกมาพร้อมกับคิดในใจ นี่เขาปล่อยเด็กนั้นไปเจอกับอะไรวะเนี่ย นึกแล้วก็สงสารจับใจที่คืนนี้เธอจะโดนประมูลไม่ต่างอะไรกับสิ่งของ…
- ผู้เขียน
