ร่วมเตียง

1229 คำ

ร่วมเตียง นิวยอร์กยามค่ำคืน ปุยหิมะยังโปรยปรายลงมาเป็นสายบางเบา กลางโถงของบ้านหลังใหญ่ที่ไฟสีอำพันส่องสว่าง ภาสกรยืนสงบนิ่งอยู่ข้าง ๆ อินทัช เขาน้อมรับกับความผิดนั้น จากการที่ตัดสินใจพาอลินดาหนีออกมาจากงานเลี้ยง ภาณุภัทรจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าด้วยแววตาแสนเย็นเยียบ สลับกับมองหน้าอินทัชที่ยืนตีหน้าขรึมอยู่ข้าง ๆ คล้ายกับจับได้ว่าทั้งสองรู้เห็นเป็นใจกัน บรรยากาศแสนอึมครึมและอึดอัด เพราะไม่รู้เลยว่า ภายใต้ใบหน้าหล่อร้ายที่แสนราบเรียบ เจ้าตัวคิดอะไรอยู่ภายในใจ ไม่มีคำพูดใด ๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเจ้านาย แววตาสองคู่มองคนที่เดินเลี่ยงจากไปอย่างเงียบ ๆ สองหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก บรรยากาศผ่อนคลายลงไปบ้าง "ถ้าคนนั้นไม่ใช่นาย ป่านนี้คงสมองกระจายไปแล้ว" อินทัชสบตากับภาสกรที่ยังคงยืนนิ่ง เขาคิดว่าพอจะเดาออก เชื่อในเซ้นส์ของตัวเอง "นายไม่ได้คิดอะไรกับลินใช่ไหม" ใบหน้าที่สุขุม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม