ผมนั่งนิ่งค้างอยู่ตรงนั้นนานหลายนาทีหลังจากที่ได้ยินคำตอบของหม้อแกง ไอ้เพนเฮาส์มันจะไปด้วยงั้นเหรอ นี่วันๆมึงไม่ทำงานทำการตามตูดเฝ้าน้องต้อยๆอย่างเดียวเลยหรือไงวะเนี้ย เห้อออ เอาไงต่อดีวะเนี้ยไปไม่เป็นเลยอ่ะ ปรึกษาคนฉลาดอย่างไอ้แบร์รี่ดีกว่า ว่าแล้วก็กดโทรหามันทันที
ตู๊ดดดดดดดดดดด
(ว่าไงไทเกอร์)
"แบรี่มึงช่วยกูหน่อยสิ ทำไงก็ได้ให้ไอ้เพนเฮาส์มันไม่ตามเพ้นตี้ไปเกาะมึงอ่ะ มึงช่วยกูน้าเพื่อนเลิฟ น้าแบร์รี่นะ"
ผมพยายามอ้อนวอนมันสุดๆ ถึงแม้จะรู้ว่ามันริบหรี่ก็เถอะนะ
(กูจะช่วยมึงได้ยังไงเนี้ย เอางี้เดี๋ยวกูจะให้ลูกน้องสืบให้ว่าไอ้เพนเฮาส์มันมีแฟนหรือเปล่า บางทีอาจจะทำอะไรได้บ้าง)
" แฟนมันเกี่ยวไรกับเรื่องกูวะ"
(ควายนะมึงถ้าเรารู้ว่าแฟนมันเป็นใครมึงก็ขอให้แฟนมันช่วยดิวะ)
"เออเนาะ แหะๆ ขอบใจครับเพื่อนแบร์"
(เออแค่นี้แหละ)
ผมกดวางสายแล้วก็ยิ้มออกทันที ผมนอนพิงโซฟาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อน
