‘ขอบใจมากนะลูก แม่รักหนูนะ’ เสียงของแม่ยังคงแจ่มชัดในความทรงจำแม้ว่ามันควรจะลางเลือนไปมากแล้วก็ตาม
‘หนูก็รักแม่ค่ะ’
หลังจากนั้นเพียงสองเดือนแม่ของเธอก็จากไปด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้าย ทุกอย่างมันรวดเร็วเหมือนโกหก อริสาตั้งตัวไม่ทันเลยกับเรื่องราวที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น ถึงแม้ตอนนี้จะผ่านมาหลายปีแล้ว ทว่าเธอก็ยังอดคิดถึงผู้ให้กำเนิดไม่ได้
คิดถึงแม่จังเลย อยากให้แม่กลับมาเจอหนูตอนนี้ หรือจะให้หนูกลับไปหาแม่ก็ได้ ทุกวันนี้หนูไม่มีความสุขเลยตอนที่ต้องอยู่ในบ้านของเรา บ้านที่ไม่มีแม่อยู่กับเธอ
...กลับมาได้ไหมคะ
อริสาสะดุ้งเฮือกตื่นจากภวังค์เมื่อรู้ตัวว่าไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว ก่อนจะทำหน้าตกใจและอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าใครกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอในตอนนี้
“…พี่ …คุณมาได้ไงคะ” เธอถามขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นชายหนุ่มคนที่เธอเฝ้าฝันตลอดมายืนอยู่ตรงหน้า เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครเป็นห่วงหรือแคร์ความรู้สึ
