@เช้าวันต่อมา
วันนี้เป็นวันหยุดจึงทำให้นักศึกษาฝึกงานที่ไปทำงานจนดึกยังคงนอนพักผ่อนอยู่บนเตียง แต่กลับสะดุ้งตื่นตกใจเมื่อมีใครมาเคาะประตูห้อง ลุกเดินไปเปิดด้วยความงัวเงีย
แต่ต้องเบิกตากว้างขึ้นเมื่อพบว่าเป็นใบหน้าที่เธอไม่ได้เจอกว่าหนึ่งสัปดาห์เต็ม ดีอกดีใจกอดคออีกคนกระโดดโลดเต้น ไม่คิดว่าคนที่เธอคิดถึงมากจะมายืนอยู่ตรงหน้านี้แล้ว อาการงัวเงียแทบหายเป็นปลิดทิ้งเลย
ก่อนจะค่อยๆ ผละออกเมื่ออีกคนดูนิ่ง มองใบหน้าบึ้งตึงของเขาด้วยความไม่เข้าใจ
"มาหานาราเหรอคะคุณเคน" หญิงสาวส่งยิ้มบางๆ เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์" เขาเปิดประเด็นที่ค้างคาใจทันที พอมาเห็นว่าเธอยังอยู่สบายดีเขาโคตรโล่งใจ แต่บอกเลยว่าหัวเสียมากที่เขาทุรนทุราย แต่นารากลับดูปกติดีเสียอย่างนั้น
"โทรศัพท์?" นาราเดินกลับไปเอาโทรศัพท์มือถือที่ยังคงชาร์จไฟไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ถอดปลั๊กออกแล้วเปิดเค
