เมียอุปถัมภ์รัก

ตอนที่ 5 ทำไมต้องทำตัวสวย

@เช้าวันต่อมา

วันนี้นารามีเรียนสิบโมงเช้า ทุกครั้งหากว่าเป็นวันพฤหัสนาราจะรู้สึกสบายใจตลอด เพราะไม่ต้องนั่งรถไปกันสองคนกับผู้ปกครองให้อึดอัด

อีกอย่างเหตุการณ์เมื่อคืนนั้นมันยังไม่จางลงไปมาก เชื่อไหมว่ากว่าเธอจะข่มตาให้หลับลงได้ก็ปาไปครึ่งคืน เมื่อยล้าไปเฉยๆ ถึงหลับไปเอง

อีกอย่างเธอยังไม่พร้อมเผชิญหน้าเขาในตอนนี้ด้วย ให้นั่งรถไปด้วยกันสองคนเธอคงทำตัวไม่ถูก

พอก้าวเดินลงจากบันไดมาเรื่อยๆ กลับทำเอาขาเรียวชะงักไปกับภาพที่เห็นตรงหน้า

เมื่ออีกฝ่ายกำลังนั่งจิบกาแฟดูอะไรบางอย่างในจอไอแพดตรงโซฟา ทันความคิดคือขาเรียวกำลังจะก้าวเดินไปอีกทาง แต่รู้ว่ามันเป็นมารยาทที่ไม่ควรจึงหยุด

นาราคิดว่าเขารู้ว่าเธอมา แต่ในเมื่ออีกฝ่ายนิ่งเฉยเธอก็จะทำเป็นไม่รู้เดือดรู้ร้อนเหมือนกัน ผ่านมาแล้วผ่านไป!

เธอไม่อยากแกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้ว่าเขารอ ก็ในเมื่ออีกฝ่ายอยู่ในชุดที่พร้อมออกไปทำงานขนาดนี้ เขาจะรอใครถ้าไม่ใช่รอเธอ

เคนละสายตาออกจากจอไอแพดเงยหน้าขึ้นมองคนที่เขานั่งรอไปส่งเธอที่มหาลัย แต่ภาพอะไรบางอย่างทำให้เขาขมวดคิ้วมองอย่างแปลกใจ

"ทำไมวันนี้ใส่กระโปรงสั้น" เคนมองกระโปรงทรงเอรัดรูปที่วันนี้สั้นเหนือเข่าขึ้นมาถึงหนึ่งคืบด้วยความแปลกตา

"ปกตินาราก็ใส่แบบนี้นะคะ" เธอก้มลงมองตัวเองเพียงนิดก็พบว่ามันปกติ

เขาไม่ได้โง่ ก็เห็นกันอยู่ทุกวัน เธอเดินขึ้นรถลงรถเขาก็พอจะสังเกตได้ว่ามันปกติหรือไม่ปกติ

แต่ทุกวันพฤหัสบดีที่เธอมีเรียนสาย แล้วเขาไม่ได้ไปส่งเธอเข้าเรียน..

"เดินมานี่ดิ๊" เคนเอ่ยเสียงเข้มปนหงุดหงิด วางไอแพดลงไปกับโต๊ะกระจกแล้วนั่งกอดอกมองอีกฝ่ายสายตาดุๆ เขาคิดว่าไม่ใช่แค่กระโปรงที่สั้นแล้วล่ะ

เพราะเสื้อนักศึกษาก็รัดติ้วจนกระดุมแทบปริออกมา เขาเพิ่งรู้ว่าเด็กในปกครองของตัวเองที่แต่งตัวเรียบร้อยไปเรียนทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่ใช่

แล้วทุกครั้งวันพฤหัสที่เขาออกจากบ้านไปก่อน กลับถึงบ้านก็มืดค่ำแทบไม่ได้เจอกัน คงจะแต่งแบบนี้จนเคยชินสินะ

นาราเดินเข้ามาใกล้อีกฝ่ายโดยยืนห่างเขาเพียงหนึ่งเมตรอย่างรู้ชะตากรรม

"จะไปเรียนหรือไปทำอะไรทำไมถึงได้แต่งตัวแบบนี้ ไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าหรือไง" เคนเงยหน้าสบตากับอีกคนเมื่อทำใจให้เธอออกไปในสภาพนี้ไม่ได้ นับวันยิ่งจะปีกกล้าขาแข็ง

"อย่าให้เห็นใส่แบบนี้อีก ขึ้นไปเปลี่ยน" เคนบอกเสียงดุ

"คุณเคน..แต่ปกตินาราก็ใส่แบบนี้นะคะ" นาราทำสีหน้าเง้างอด อีกอย่างเธอมีแค่ห้าชุด รีดไว้วันละชุดก็พอดี

"ปกติคือ..?"

นาราเงียบไม่ตอบ

"แสดงว่าจงใจใส่?"

"นาราจัดเอาไว้แบบนี้ค่ะ ปกตินารามีแค่ห้าชุด หากไปเปลี่ยนชุดใหม่แล้วพรุ่งนี้จะใส่อะไรล่ะคะ" หญิงสาวรีบอธิบายยาวเหยียดให้เขาเข้าใจ

"ก็แล้วทำไมตอนไปซื้อไม่ซื้อให้มันเท่ากัน!" เคนถามด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ใช่เด็กที่จะไม่รู้จุดประสงค์

วันพฤหัสที่เขาไม่ได้ไปส่ง และเขาจะไม่เรียกนาราไปหาที่บริษัทเพราะมีประชุมทุกเย็น ให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ นอกจากเธอจงใจ แล้วจะใส่ไปอวดใครก็ไม่รู้

ตามจริงเธอก็ไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่วันนั้นไปเดินห้างแล้วมิวให้เธอพาเข้าไปเลือกชุดตัวใหม่ เธอก็เลยขอเจ้าของร้านลองใส่กระโปรงยาวสิบหกเซนติเมตรไง แล้วเธอก็ใส่สวย เจ้าของร้านก็ชมมา มิวก็ชมเหมือนกัน

แต่จะให้ซื้อแค่กระโปรงตัวเดียว แล้วเสื้อที่บ้านตัวโคร่งก็ไม่ไปในแนวเดียวกัน เธอก็เลยจัดมาครบเซตกับเข็มขัดสีน้ำตาลเข้มอันหนึ่ง เรียกได้ว่าทุกวันพฤหัสนาราจะแต่งตัวถูกระเบียบน้อยที่สุดแล้ว

"งั้นฉันก็จะได้รู้เอาไว้!" เคนบอกคนที่นิ่งไปไม่อธิบาย ก่อนจะลุกเดินออกจากบ้านไปด้วยความหงุดหงิด

นาราถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วรีบเดินตามอีกฝ่ายออกไปทันที นึกว่าจะให้เธอกลับขึ้นไปเปลี่ยนให้ได้เสียแล้ว

เอาจริงมั้ย พอเธอไม่ยอมเขาแบบนี้เขาก็บังคับเธอไม่ได้นะ เพราะที่ผ่านมาคือเธอยอมเขามาตลอดไง แล้วหากต่อแต่นี้ไปเธอจะสู้คนขึ้นมาบ้าง ไม่งั้นถ้าเขาบอกให้เธอใส่กระโปรงยาวเท่าข้อเท้าไปเรียนคงได้ทำตาม

จนกระทั่งคนทั้งสองขึ้นมานั่งอยู่บนรถกัน

ความประหม่าเกิดขึ้นจากฝั่งของนาราที่มากกว่าทุกครั้ง ก็ในเมื่อวันนี้เธอจงใจใส่กระโปรงสั้น พอต้องมานั่งข้างเขาแล้วกระโปรงมันเลิกขึ้นมามากกว่าทุกครั้ง กระเป๋าแบรนด์เนมใบเล็กที่อีกฝ่ายซื้อให้ไม่ได้ช่วยปกปิดอะไรสักอย่าง

ซึ่งปกติแล้วหากให้คนที่บ้านไปส่ง เธอจะได้นั่งข้างหลังไงล่ะ ไม่รู้ว่าที่เขายอมเธอเพราะแบบนี้ไหม เสียเหลี่ยมจริงๆ!

เคนกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา

"เลิกเรียนไปหาฉันที่บริษัทนะ เดี๋ยวให้คนมารับ"

"ไปทำไมเหรอคะ"

"เดี๋ยวนี้ไม่เชื่อฟังกันแล้ว?" เพราะเมื่อก่อนเขาบอกให้เธอไปเธอก็จะไปไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

"เชื่อค่ะ แต่ปกติคุณมีประชุมนี่คะวันนี้" จะให้เธอไปรอทำไมกัน

"ประชุมแค่แป๊บเดียว เดี๋ยวกลับพร้อมกัน"

"ค่ะ เดี๋ยวเลิกเรียนนาราจะรีบไปหาค่ะ" จำยอมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจง่ายๆ เมื่อมันไม่ได้หนักหนาอะไร

ผ่านมายี่สิบนาทีรถของเขาก็มาหยุดลงที่หน้าคณะของหญิงสาวอย่างเช่นทุกครั้ง

"ขอบคุณค่ะ" นาราหันไปไหว้ขอบคุณเขาแล้วทำท่าจะเปิดประตูลงไป แต่ตัวเธอกลับลอยขึ้นไปนั่งอยู่บนตักของอีกฝ่ายอย่างไม่ทันตั้งตัว โดยส่วนขาของเธอวางเอาไว้ตรงที่นั่งตัวเองในท่าวาบหวิว

"อื้อคุณเคน!" หญิงสาวแทบตะครุบกระโปรงตัวสั้นเอาไว้ไม่อยู่เมื่อมันเลิกขึ้นมาสูง แต่กลับต้องตกใจมากกว่าว่าเขามาทำแบบนี้ในรั้วมหาวิทยาลัย ซึ่งนี่ก็เป็นหน้าคณะของเธอ

นารามองคนที่เดินผ่านไปมาด้านนอกด้วยหัวใจที่เต้นเร็ว เบิกตากว้างขึ้นเมื่อเพื่อนสนิทเองก็มองมาทางนี้ด้วย พวกนั้นจะมองเข้ามาเห็นไหมเนี่ย!

"ฟิล์มรถฉันมันมืด นั่งมาเกือบทุกวันไม่รู้หรือไง" เคนบอกชิดใกล้ใบหน้าเนียนสวย ประคองสะโพกกลมกลึงเอาไว้หลวมๆ ด้วยมือทั้งสองข้าง ได้กลิ่นความหอมจางๆ ที่ลอยออกมาจากผิวกายของเธอ กลิ่นคล้ายกันกับของเขาเพราะแบรนด์เดียวกัน แต่ของเธอเป็นกลิ่นผู้หญิง ของเขาเป็นกลิ่นผู้ชาย

นาราสบายใจลงไปในเมื่ออีกฝ่ายว่าอย่างนั้น แต่พอก้มลงมองกระโปรงตัวสั้นอีกรอบ มันเลิกขึ้นมาจนเห็นกางเกงในสีดำที่โผล่พ้นออกมา พยายามตะเกียกตะกายลงจากตักของเขาให้ได้ แต่เขากลับรัดเธอแน่นขึ้น

เคนมองลงด้านล่างกระโปรงที่เลิกขึ้นมาเอง ก็พบว่านาราไม่ได้ใส่ซับใน

"คุณเคนปล่อยนาราค่ะ!" หญิงสาวพยายามขืนตัวออก แต่เคนไม่ยอมปล่อย ทำให้คนที่ดิ้นจนเหนื่อยยอมนิ่งลงไปเฉยๆ

"ใส่แบบนี้แค่ก้าวขึ้นบันไดก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วไหม" เคนเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด

"ตึกเรียนนารามีลิฟต์ค่ะ" เธอก็ระวังตัวเองอยู่หรอก ใครจะไปเดินให้คนอื่นส่องขนาดนั้น แล้วคนบ้าที่ไหนจะมานั่งส่องกางเกงในคนอื่นกัน

"แล้วเวลานั่งเรียนล่ะ" แบบนี้หากมีเรียนวิชากับอาจารย์ผู้ชาย ไอ้นั่นมันคงได้เลือดกำเดาไหลแน่นอน

"ก็นั่งไขว่ห้างไงคะ"

"ดื้อ!" เขาก็ไม่รู้จะจัดการนาราอย่างไรดี อีกอย่างทำอะไรตอนนี้ได้ไม่มาก เพราะอีกยี่สิบนาทีจะถึงเวลาเข้าเรียนของอีกคนแล้ว

จึงได้รั้งใบหน้าสวยหวานให้หันมาหาแล้วจูบหนักๆ ลงที่ริมฝีปากเพื่อเป็นการทำโทษแทน ได้กลิ่นพีชจากลิปมันเปลี่ยนสีหอมหวานจางๆ เมื่อคืนรสจูบแสนหวานยังคงตราตรึงในโพรงปาก จนอดไม่ได้เมื่อมีโอกาสเขาจะฉกชิงอีกครั้ง

เคนค่อยๆ ถอนจูบออกเมื่อพบว่าอีกฝ่ายนิ่งไม่ได้มีท่าทางขัดขืนอย่างทีแรกจนตัวเองแปลกใจ แต่แทนที่เขาจะหยุด เคนกลับโอบรัดอีกคนแน่นขึ้น

มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปที่ท้ายทอย รั้งใบหน้าสวยหวานให้เงยหน้าขึ้นรับจูบที่มากขึ้น มืออีกข้างหนึ่งเลื่อนลงมาบีบขย้ำเต้าอวบกลมกลึงที่เมื่อคืนไม่ได้สัมผัสมัน

นาราใส่เป็นชั้นในตัวบางไร้โคลงปราศจากฟองน้ำหนาดันทรง จึงทำให้มือหนาสัมผัสมันได้เต็มที่ ใหญ่มาก อวบสุด เต็มไม้เต็มมือดี นิ้วชี้สะกิดยอดปทุมถันจนอีกคนอ่อนระทวย

"อื้อ.." นาราอ่อนไหวเป็นขี้ผึ้งรนไฟ อาจเพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอค้างคาตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้พอถูกกระตุ้นหน่อยเดียวกลับเป็นฝ่ายเอนกายเข้าหาเขาเอง เขาสัมผัสเธอด้านบน แต่ด้านล่างกลับเริ่มแฉะ

คนที่รู้ว่าสถานที่นี้มันไม่ควรอย่างเคนค่อยๆ เป็นฝ่ายละจูบออกอย่างแสนเสียดาย เขามองริมฝีปากอวบอิ่มที่เลอะน้ำลายของคนทั้งคู่ผสมปนเปกันไป ไหนจะลิปมันเปลี่ยนสีที่เลอะออกตามขอบปากอีกคน ใช้หัวแม่มือเช็ดออกให้

มองลงไปส่วนที่เขาเพิ่งขย้ำยับยู่ยี่ เคนกระตุกยิ้มตรงมุมปาก

นาราที่ได้สติกลับมามองตามสายตาของเขาก็ทำเอาใบหน้าหวานมุ่ยลง เธอไม่น่าปล่อยตัวตามอารมณ์ของเขาเลย ไหนจะด้านล่างที่เปียกชื้น ให้อยู่ยังไงถึงจะสบายตัว

"เลิกเรียนจะให้คนมารับ" เคนบอกเสียงแหบพร่า เกลี่ยปอยผมที่ตกลงมาบดบังใบหน้าสวยหวานออกให้ ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งสวยมาก ยิ่งโตก็ยิ่งสวย

ก็ไอ้ที่มันดันกางเกงของเขาขึ้นมาจนปวดหนึบ ทำให้อยากรีบออกไปจากตรงนี้ ถึงแม้ว่าตามจริงเขาอยากวนรถกลับไปที่บ้าน แล้วจับอีกคนกดลงบนเตียงนอนแล้วกระแทกเข้าไปลึกๆ แค่ไหนก็ตาม

แต่ด้วยหน้าที่อะไรบางอย่างของคนทั้งสองในเวลานี้เคนจึงต้องหักห้ามใจ เขามีประชุมสิบโมงครึ่ง ก่อนจะอุ้มอีกคนให้ลงไปนั่งด้านข้างอย่างเก่าด้วยความจำใจ

"ดูความเรียบร้อยก่อนค่อยลงไป" และเขาเองที่ต้องขยับร่างกายตามเพราะปวดหนึบ

นาราก็เอากระจกสีชมพูอันเท่าฝ่ามือในกระเป๋าออกมาส่องดูความเรียบร้อยของใบหน้า ก่อนจะหยิบลิปมันเปลี่ยนสีแท่งเดิมออกมาแต่งแต้มริมฝีปากใหม่ให้ดูสดใสเหมือนเดิม

เคนหันไปชำเลืองมองกับท่าทางของอีกคน ปาดลิปสติกลงบนริมฝีปากล่างอวบอิ่มแล้วทำท่าเม้มปากเข้าหากัน จะยั่วไปไหนวะ!

"ลงไปได้แล้ว ทาอะไรมากขนาดนั้น" เคนรีบตำหนิ มาเรียนแล้วทำไมต้องทำตัวสวย

นาราเก็บมันลงในกระเป๋าอย่างเดิม ก่อนจะหันมายกมือไหว้ขอบคุณเขาอีกครั้งแล้วเปิดประตูเดินลงจากรถไป

เคนมองตามหลังรูปร่างสมส่วนอรชร ก้นเด้งกับขาขาวเรียว ชุดที่เธอว่าใส่เป็นปกติแล้วมันยังไง แต่มันก็ทำให้ผู้ที่มองเดาได้ไม่ยากว่าสัดส่วนด้านในของผู้สวมใส่มีขนาดเท่าใดนี่สิ น่าตีจริงๆ

แต่ดีว่าเธอไม่ใส่รองเท้าส้นสูงให้เขาอกแตกตาย

แต่นารากลับสวมใส่เป็นคัทชูสีเนื้อส้นเตี้ย! ซึ่งมันขับกับผิวขาวๆ ของเธอให้เป็นไปในโทนเดียวกัน ล่อสายตาผู้ชายให้ชวนมองชะมัด ไม่ดีสักอย่าง!

แล้วถ้าได้ใกล้ชิดแบบเขาเมื่อคืนล่ะจะขนาดไหนกัน เขายิ่งอยากเร่งอะไรบางอย่างให้เร็วขึ้นเลย เห็นทีว่าคงปล่อยนาราเอาไว้อย่างนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว