‘แล้วแกจะเอาไงต่อ’ นิคโคโลถาม ‘จะอยู่รอส่งต่อคนไข้ให้แม่เด็ก หรือจะกลับบ้านเลย ป่านนี้เอเลนาคงห่วงแกแย่แล้ว’
เลโอลูบผมเด็กชายขณะครุ่นคิด และดูเหมือนจะตอบไม่ตรงคำถาม
‘ฉันถูกชะตากับเด็กคนนี้จังนิค บอกตรงๆ นะ ถ้าหากว่าเด็กคนนี้ไม่มีญาติที่ไหนอีก นอกจากพ่อของแกที่ตายไป ฉันจะเลี้ยงแกให้เป็นลูกของฉันเอง’
‘อ้อ’ นิคโคโลมีสีหน้าครุ่นคิด ‘ฉันได้ข่าวอยู่เหมือนกัน ที่ว่าแกเพิ่งรับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมเมื่อปีที่แล้ว ชื่อ... อะไรนะ?’
เลโอยิ้มอย่างภูมิใจในตัวลูกชายบุญธรรมที่เขารับเข้าตระกูลมอสโคนีอย่างเป็นทางการได้เกือบครบหนึ่งปีแล้ว
‘ลอเรนโซ’
‘อ้อ ใช่ เห็นวงในเขาลือกันว่าเด็กนั่นเป็นอัจฉริยะเรื่องยา... เลโอ ฉันรู้ว่าแกเสียใจที่เสียลูกของแกไปในอุบัติเหตุ แต่ไม่ว่าแกจะรับเด็กกี่คนมาเลี้ยง ก็ไม่มีใครแทนที่ลูกแกได้หรอกนะ หรือแกอยากให้เด็กพวกนี้ สืบทอดบริษัทของแก? ถ้าฉันเดาไม่ผิด แกคงเล็งให้ลอเรน
