พระอาทิตย์เกือบตกดินแล้ว ตอนที่พุดพิชญารีดเสื้อทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย ระหว่างนั้นเธอละจากงานรีดผ้ามาทำอาหารให้เขาครบทุกมื้อตามเวลาอาหารท้องถิ่นโดยที่ไอแซคโกไม่ต้องสะกิดเรียกอีก แต่เธอก็ไม่ทำอาหารให้ตัวเองเลย
ชายหนุ่มพยายามบอกตัวเองว่าเขาไม่ได้กระวนกระวาย ไม่ได้เฝ้ารอให้ผ้ากองนั้นหมดไปเสียที และที่เขาไปอาบน้ำอีกหนแล้วเดินมาหยิบเสื้อจากกองที่ไม่ได้รีดมาสวม ก็ไม่ใช่เพราะเขาอยากให้เธอทำงานเสร็จเร็วๆ หรอก
แต่มันเกะกะขวางทางเดินต่างหากละ!
กระทั่งพุดพิชญารีดผ้าทั้งหมดเสร็จสิ้นเสียที เธอกำลังพับโต๊ะ รีดผ้าแล้วหันรีหันขวาง เขาเห็นแล้วรำคาญเลยบอกที่เก็บให้
“เอาไปเก็บไว้ชั้นสาม ห้องเก็บของ ประตูสีแดง”
พุดพิชญาหันกลับมาทางเขา แต่ดวงตาคู่สวยหลุบลงมองพื้น ขณะตอบ
“ค่ะ นายท่าน”
แต่แค่ยกโต๊ะรีดผ้าลอยขึ้นจากพื้น เธอก็ซวนเซล้มตึงลงตรงหน้าเขาแล้วแน่นิ่งไป ไอแซคโกพบว่าตัวเองยื่นมือออกไปเกือบจะรั้งตัวเ
