ท่านอ๋องกับชายาหมี

            หลังจากมีราชโองการให้องค์ชายเก้าอภิเษกสมรสกับองค์หญิงซู่ลี่แห่งแคว้น หมิง บรรดาผู้คนในเมืองหลวงล้วนแต่ฮือฮากัน ภัตตาคารบึงหงส์ที่ปกติก็มีคนมีฐานะเข้าออกกันอยู่เรื่อยๆ กลับมาคึกคักคล้ายตลาดนัดทันตาเห็น             จินวั่งซูก็เป็นอีกผู้หนึ่งที่เร่งรุดไปตั้งแต่ประตูร้านบานแรกเพิ่งเปิดเพื่อจองโต๊ะด้านหน้าระเบียงติดทางเข้า แน่นอนว่า...ตำแหน่งนั้นไม่ว่าผู้ใดจะผ่านไปมา ย่อมเห็นเขาก่อนเพื่อน และเพื่อให้ทุกคนพร้อมจะหยุดยืนคุย คุณชายจินจึงแต่งกายด้วยชุดสีส้มสะดุดตาเป็นพิเศษ             ‘นี่มันใช่ สีที่คุณชายควรใส่ไหมหนอ?’ แม้หลายคนจะรำพึงรำพันเช่นนั้นในใจ แต่เมื่อชุดสีส้มอยู่บนเรือนร่างสูงโปร่ง ผิวพรรณผุดผ่อง ใบหน้านวลเนียน ของจินวั่งซูผู้รูปงามติดอันดับหนึ่งในยี่สิบของเมืองหลวง กลับชวนให้พิศแล้วพิศอีก             “เจ้ารู้เรื่องนั้นหรือยัง?....” เรื่องที่คนผู้นั้นอยากเล่าให้เราฟัง ล้วนขึ้นต้นด้วยประโยคนี้เสมอ             จากนั้นพวกเขาก็ซุบซิบนินทากันสนุกปาก ที่สนุกอย่างยิ่งก็คือ ข่าวลือที่ว่า องค์หญิงซู่ลี่มีรูปโฉมตามคำจำกัดความว่า “งาม-ล่ม-เมือง” นั้น แท้จริงเป็นเพื่อกลลวงของแคว้นเว่ย องค์ชายหานจินเลี่ยงรัชทายาทแคว้นเว่ยกลับนำเพียงหมีขาวเพศเมียตนหนึ่งมาส่งยังวังหลวงแคว้นหมิงเพื่อให้องค์ชายเก้ากลายเป็นราชบุตรเขย             ยิ่งคุยเรื่องล้มเหลวของชาวบ้านก็ยิ่งสนุก เรื่องนี้จึงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ในยามเย็นที่จินวั่งซูกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดธรรมดาออกไปนั่งยังร้านน้ำชา ‘นกกระจิบ’ ที่ชาวบ้านร้านตลาดนิยมไปส่งข่าวสารกัน เรื่องนี้ก็สนทนาสนุกปากไม่ต่างจากภัตตาคารบึงหงส์             “เรื่องสอดรู้ของผู้คน ล้วนมีอยู่ทุกหย่อมหญ้า” จินวั่งซูได้ทีสั่งสอนจินฉิงอีน้องสาวคนเล็กที่สวมชุดบุรุษออกไปด้วย             “พี่วั่งซู ท่านว่า องค์หญิงหานซู่ลี่แท้จริงนางเป็นหมีขาวหรือคนกันแน่” จินฉิงอียิ่งฟังก็ยิ่งนึกฉงน จินวั่งซูถึงกับส่ายหน้า เรื่องเช่นนี้น้องสาวเขาก็ถามออกมาได้             เรื่องราวฮือฮานั้นซาลงเมื่อมีสมรสพระราชทานของจวิ้นอ๋อง หมิงจิ้นเหอกับฟ่านซิ่วอิงที่จัดงานอย่างยิ่งใหญ่จนกลายเป็นงานที่คนทั้งเมืองหลวงล้วนร่วมเฉลิมฉลอง เป็นเพราะหมิงจิ้นเหอ คือ แม่ทัพผู้เกรียงไกร ห้าวหาญ โหดเหี้ยมแห่งแคว้นหมิงที่ปราบทุกแคว้นที่คิดจะบุกเข้ามา หรือแม้กระทั่งเหล่ากบฏที่หวังจะสร้างความวุ่นวายให้กับบัลลังก์มังกร             คุณหนูฟ่านที่เป็นบุตรีของใต้เท้าฟ่าน เสนาบดีฝ่ายซ้ายชั้นผู้ใหญ่ และยังเป็นหลานสาวของฮองไทเฮานับเป็นผู้ที่เคยถูกนินทาทุกหย่อมหญ้ามาก่อน เมื่อครั้งจวิ้นอ๋องเคยปฏิเสธการหมั้นหมาย แต่ภายหลังเมื่อพบว่า นางนั้นรูปโฉมปานหยาดฟ้า ความสามารถทุกด้านล้วนเลิศล้ำ จวิ้นอ๋องจึงเทียวไล้เทียวขื่อที่คฤหาสน์ของสกุลฟ่านจนได้แต่งงานกับนาง             ระยะนั้น แม้เรื่องขององค์ชายเก้าจะเงียบลง แต่ก็ไม่ได้จางหายไป             “ได้ยินหรือไม่ว่า คุณหนูจวนท่านเจ้ากรมคลัง ถึงกับไม่เป็นอันกินอันนอนเมื่อได้รู้ข่าวองค์ชายเก้า”             “ทำไมเล่า?” ผู้ฟังเองก็แสร้งถาม             “คุณหนูจวนใต้เท้าเหิงอีกเล่า? เลิกตีโพยตีพายเรื่ององค์ชายเก้าแล้วหรือ?”             เรื่องซุบซิบเกี่ยวกับไข้ใจของบรรดาคุณหนูตระกูลใหญ่ถูกนำมาพูดเบาๆ ในวงน้ำชา วงสุราอาหาร ไม่เว้นแต่ละวัน องค์ชายเก้านับว่าอยู่หนึ่งในสิบอันดับแรกของหนุ่มโสดที่หล่อเหลาสมบูรณ์แบบแห่งเมืองหลวง             “เอาเถิดน่า พวกท่าน ยังมีองค์ชายสิบ องค์ชายสิบเอ็ด และองค์ชายสิบสองอีก” แม้จะมีคำปลอบใจมากมาย แต่องค์ชายเก้าที่มีรูปร่างสูงสง่ากว่าใครในบรรดาหนุ่มโสด เครื่องหน้าอันเลอเลิศ คิ้วกระบี่ นัยน์ตาคมปลาบ วิทยายุทธ์สูงส่ง ความร่ำรวยที่ได้รับการสืบทอดจากครอบครัวมารดานับว่าล่อตาล่อใจพอๆ กับฐานันดรศักดิ์ความเป็นองค์ชาย จะมีเพียงข้อเดียวที่เหล่าคุณหนูทั้งหลาย ไม่สามารถย่างกรายเข้าไปหาได้โดยง่าย นั่นคือ ความร้ายกาจของพระมารดา  ถึงกระนั้นก็ยังมีชายารองและชายาเอกที่ถูกตบแต่งด้วยความเห็นชอบของพระมารดา เมื่อไม่ได้ยินข่าวว่า ชายาทั้งสองได้รับความโปรดปราน  หญิงสาวทั่วเมืองหลวงต่างยังคงใฝ่ฝันถึงตำแหน่งพระชายาเอกของบุรุษผู้มีคุณสมบัติโดดเด่นผู้นี้             ในอาณาเขตวังอินทรีอันกว้างใหญ่ พระมารดาขององค์ชายเก้าอยู่เรือนใหญ่ใกล้เรือนโถงกลางซึ่งตั้งอยู่บนที่ดินปีกซ้ายของวัง  ถัดไปด้านในเป็นเรือนของชายาทั้งสอง ส่วนปีกขวาเลยลึกไปด้านในเป็นอาณาเขตหวงห้ามที่มิให้ผู้ใดล่วงล้ำ             “ข้าเคยเข้าไปในตำหนักขององค์ชายเก้า” จินวั่งซูเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง             “ท่านเล่าหน่อย?”             “เช่นนั้น อาหารมื้อนี้เจ้าจ่าย” หน้าตาของจินวั่งซูดูเหนือกว่า คนทั้งโต๊ะจึงยินดีจะจ่ายเพื่อได้ฟังเรื่องในวัง             “ตำหนักองค์ชายเก้าแปลกมากๆ มีต้นไม้ปิดบังโดยรอบ มีเสียงคล้ายเสือร้องคำราม หมาป่า หรือหมาจิ้งจอกลอบดูจากในสวน อย่าเรียกว่าสวนเลย ข้าอยากจะเรียกว่า ป่า มากกว่า มีเสียงแมลงร้องระงมทั่ว มิน่า! เหล่านางกำนัลถึงไม่มีแม้สักคน มีแต่องครักษ์”             “ที่ว่า ไม่ค่อยโปรดปรานชายาทั้งสองเล่า?”             “คืนอภิเษกสมรสกับชายาก็ยังมีข่าวว่า ไม่เสด็จเข้าหอด้วยนะ”             “เช่นนั้นเชียว”             ยิ่งพูดยิ่งฮืออา เรื่องซุบซิบนินทาในมุ้งก็ยังกระจายออกมาได้             “หรือว่า?” แต่ละคนทำตาเลิกลั่ก คันปากกันยิบๆ             “หรือว่า แท้จริงแล้ว พระองค์เป็นพวกชอบตัดแขนเสื้อ สังเกตสิ เวลาเสด็จล้วนไปเฉพาะกับองครักษ์ ที่สำคัญแต่ละคนหน้าตาระดับชายงามทั้งสิ้น” ในที่สุดก็มีผู้กล้าปล่อยความในใจของทุกคนออกมา             เรื่องพวกนี้ไม่เคยรอดหูรอดตาชาวเมืองที่ฐานะดีและว่างงานไปได้ ในเมื่อเหล่าบ่าวไพร่บริวารของแต่ละวัง จวนอำมาตย์ หรือคฤหาสน์ผู้ดี ก็ล้วนแล้วแต่ตาโตเมื่อเห็นเงินอีแปะทีละหลายๆ พวง             “หากพวกท่านไม่คิดเสียดายเงิน....จะเต้าข่าวลึกแค่ไหนก็ย่อมได้” จินวั่งซูจอมยุแยงได้กล่าวไว้ และเพราะการสู่รู้สารพัดพวกนี้ ทำให้เขาไม่อาจจะเก็บงำความลับใดไว้ในท้องได้ ที่ระบายก็คือ พระชายาเอกวังสามพยัคฆ์ สหายโฉดคู่ใจ             “เจ้าสืบเรื่องในวังอ๋องเก้าหรือยัง?”             หลังพิธีอภิเษกสมรสของหมิงจิ้นเหอ หรือชินอ๋องพระองค์ใหม่ไปไม่นานนัก องค์ชายเก้าก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็น จวิ้นอ๋อง อีกพระองค์หนึ่งตามหลังองค์ชายสิบสองไป แต่คนทั้งเมืองเรียกองค์ชายสิบสองว่า “จวิ้นอ๋อง” กันไปแล้ว จึงเรียกองค์ชายเก้าว่า “อ๋องเก้า” เพื่อให้ชัดเจนว่าเอ่ยถึงผู้ใด             เมื่อแฝดสี่แห่งวังสามพยัคฆ์กำเนิดได้ล่วงเดือนที่สี่ จวิ้นอ๋อง หมิงเฉินกงก็แอบเดินทางไปยังแคว้นจิน ล่วงเข้าเดือนที่หกของอายุทารกทั้งสี่ กลับเกิดข่าวลือระลอกใหญ่             “องค์หญิงหานซู่ลี่ขอให้ฮ่องเต้หมิงเร่งการสมรสพระราชทานให้เร็วยิ่งขึ้น” ข่าวนี้แรงเกินกว่าจะเป็นข่าวซุบซิบ ทั้งภัตตาคารบึงหงส์ และร้านน้ำชานกกระจิบ ไม่ว่าโต๊ะใดล้วนแล้วแต่พูดเรื่องนี้กันทั้งนั้น ชาวบ้านต่างร่ำลือกันถึงความใจร้อนขององค์หญิงที่อยากจะครอบครองท่านอ๋องเก้า ในขณะที่องค์หญิงหานซู่ลี่เจ้าของต้นตอข่าว กลับร้อนใจยิ่งกว่าใคร “ฮ่องเต้หมิงทำไมชักช้าเยี่ยงนี้ ไม่รู้หรือไรว่า เงินทองของเปิ่นกงหร่อยหรอลงไปทุกวัน จะอย่างไรก็ควรอภิเษกได้แล้ว”    ------------------------------------------------------------------------------------- 1.     เปิ่นกง คำใช้เรียกแทนตัวองค์หญิง *************************** ไรท์แนะนำ.....นิยายซีรี่ย์นี้มีทั้งหมด 6 ภาคด้วยกัน (เขียนถึงต้นสิงหาคม 2564) ซึ่งแต่ละเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ เพียงแต่ตัวละครจะรู้จักหรือเป็นญาติกันคะ่ เรื่องที่ 1 "ท่านอ๋องอย่าคิดหนี" เรื่องที่ 2 "ท่านอ๋องเป็นของข้า" พระเอกคือ หมิงเฉินกง เป็นน้องชายของพระเอกภาค 1 เรื่่องที่ 3 "ท่านอ๋องกับชายาหมี" พระเอกคือ ท่านอ๋องเก้า เป็นน้องชายของพระเอกภาค 1 เรื่องที่ 4 "ท่านหญิงจีจอมพลัง" พระเอก คือ ฟ่านหลี่เจี๋ย เป็นพี่ชายของนางเอกภาค 1 เรื่องที่ 5 "ซือซือ ฮองเฮาพันโฉม" พระเอกคือ ฮ่องเต้หมิง พี่ชายของพระเอกภาค 1 เรื่องที่ 6 "สายลับจับอ๋องใหญ่" พระเอกคือ องค์ชายจินเสวี่ยหลงพี่ชายของนางเอกภาค 2 ทุกเล่มมี EBOOK จำหน่ายค่ะทางเว็บไซต์ขายอีบุ๊กหลายเว็บนะคะ.....ติดตามข้อมูลนิยายของไรท์ได้ทางเฟสบุ๊กจ้า https://web.facebook.com/Chaomuangtawanok