เมามายที่ 25
คุณชายเล็กแห่งสกุลเซี่ย
“กลับมาได้แล้วเหรอ ข้านึกว่าเจ้าจะลืมไปแล้วว่าที่นี่คือบ้าน มีพ่อ มีแม่ มีพี่ชายของเจ้ารออยู่”
ประมุขสกุลเซี่ยเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นบุตรชายคนเล็กย่างกรายเข้ามาในตระกูล สิบสองปีที่ผ่านมาเขาต้องคอยสืบข่าวคราวจากคนอื่น จ้างนักสืบหาข้อมูลของบุตรชายตัวเองอย่างยากลำบาก ไม่เคยได้รับการติดต่อใดๆ จากบุตรชายคนเล็กเลยสักครั้ง
แล้วดูสิ...
ทันทีที่มาเหยียบแคว้นฮุยผิง เจ้าลูกชายนอกคอกก็ตรงไปหาหลิวซือเย่ อีกทั้งยังไปสร้างเรื่องกับสำนักทวงหนี้ถงยี่และทำร้ายร่างกายเถ้าแก่สกุลจง เพียงเพราะผู้หญิงที่ไม่เหลืออะไรคนนั้น
ใฝ่ต่ำ!
เซี่ยฉางอายหยักยิ้มที่มุมปากน้อยๆ โค้งคำนับบิดา โค้งคำนับมารดา และหันไปโค้งคำนับพี่ใหญ่ พี่รอง พี่สาม ก่อนจะยืนตัวตรงเต็มความสูง ยิ้มกว้างสดใสราวกับดอกทานตะวันผลิบาน แล้วจึงเอ่ยถามบิดาด้วยน้ำเสียงทะเล้น
“นี่คือถ้อยคำที่บิดาต้อนรับบุตรชายหรือขอรับ
