เมามายที่ 23
เซฟโซนของน้อง
สองร่างกอดรัดพัวพัน ผลัดกันหอม ผลัดกันจูบ ซุกไซ้จมูกคลอเคลียกันไม่ห่าง ดื่มด่ำไปกับความคิดถึงที่โอบรัดทั้งคู่ไว้หลังจากศึกอุ่นเตียงได้จบลง
“ครานี้เจ้าไม่ได้หลับไปหลังจากที่เราร่วมรักกัน”
พูดพลางใช้ฝ่ามืออีกข้างลูบลงบนศีรษะอย่างอ่อนโยน แค่มีนางนอนอยู่ในอ้อมแขนชีวิตนี้เขาก็ไม่ต้องการสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว
ซือเย่หยักยิ้มพลางซุกใบหน้าลงกับแผงอกของปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก นางชอบคำว่า ‘ร่วมรัก’ เพราะให้ความรู้สึกถึงเกียรติที่มอบให้กับคู่นอนของตนเอง
“น้องจะสลบก็ต่อเมื่ออาการกำเริบเจ้าค่ะ หากได้รับการปลดปล่อยความกระสัน ความทรมานก็จะทุเลาลงจนหลับไป แต่หากน้องไม่ได้รับการปลดปล่อยก็จะทุกข์ทรมานจนหมดสติ ดังนั้นการร่วมรักธรรมดาจึงไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ”
หญิงสาวเล่าด้วยรอยยิ้มคล้ายกับไม่ยี่หระในสิ่งที่เป็น แต่ช่างตีเหล็กกลับกอดกระชับนางให้แน่นขึ้นราวกับต้องการปลอบประโลม
โรคที่นางเ
