เมามายที่ 14
ก้าวแรกของการเป็นแม่ค้า
หลิวซือเย่เดินทางต่อไปยังที่ทำการบริหารส่วนการค้าขายของเมืองฮุยผิง เพื่อขอติดต่อเช่าแผงค้าขายยามค่ำคืน โดยจะเริ่มขายตั้งแต่ช่วงเวลายามโหย่ว[1]ถึงยามห้าย[2] ซึ่งช่วงเวลานี้ถนนสายทองคำของเมืองฮุยผิงจะเต็มไปด้วยโคมไฟระย้าดารดาษ ผู้คนออกมาดื่มกินหาความสำราญให้กับตนเอง
ถนนสายทองคำนี้มีทั้ง โรงน้ำชา โรงเตี๊ยม โรงพนัน โรงมหรสพ และร้านรวงอีกมากมายให้ได้จับจ่ายใช้สอย ซือเย่เล็งพื้นที่ติดถนนหน้าโรงพนัน อยู่ตรงกันข้ามกับโรงมหรสพ นับว่าเป็นทำเลทองสำหรับกิจการของนาง ซึ่งเป็นเพียงแผงเล็กๆ ขนาดราวแปดฉือ[3]เท่านั้น
‘ซุ้มยาดอง’ ของนางยังเป็นของแปลกใหม่สำหรับคนที่นี่ ส่วนผสมระหว่างสมุนไพรและเหล้าดีกรีแรง ดื่มเพียงน้อยนับเป็นการรักษา หากดื่มมากนับเป็นของมึนเมา
นางตั้งใจจะขายวันเว้นวัน ไม่ได้ขายทุกวันเพราะต้องการให้เป็นของที่พิเศษและไม่ได้มีขายจนเฟ้อ
“เจ้าจะขายเครื่
