เมามายที่ 10
ฝ่ามือที่ร้อนแรง
อ๊าก!
พลังแห่งแรงถีบขาคู่อัดเข้าที่กลางอกจนคนเมาล้มหงายไม่เป็นท่า ยังไม่ทันได้โวยวายโอดครวญก็เห็นฝ่าเท้าน้อยๆ กระทืบลงบนใบหน้าเต็มแรง
อั๊ก!
“ครอบครัวข้าทนเจ้ามานานเกินไปแล้ว และจะไม่ทนอีกต่อไป ไอ้แมลงโสโครก!”
เผียะ!
ซือเย่กระชากร่างคนเมาให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะใช้ฝ่ามือตบลงไปบนใบหน้าจื่อฉวนจนถึงกับหันไปตามแรงตบ รูปหน้าผ่ายผอมปรากฏริ้วได้เป็นรอยมือชัดเจน
“นะ...นังสารเลว นี่เจ้ากล้าทำร้าย...”
เผียะ!
ยังพูดไม่ทันจบหญิงสาวก็สะบัดฝ่ามือแล้วตบซ้ำลงไปที่ใบหน้าอีกครั้ง บิดามารดาและน้องชายของนางถึงกับยืนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ด้วยรู้ดีว่าซือเย่หาใช่คนสู้คน นางเป็นคนที่พร้อมจะประณีประนอมทุกสิ่ง อะไรยอมได้ก็ยอม ไม่มีปากเสียง และมักเก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่บอกให้ใครรับรู้ว่ากำลังคิดอะไร
ทว่าภาพที่ซือเย่กำลังตบหม่าจื่อฉวนนั้นราวกับเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง
“ข้าไม่มีทาง
