การเดินทางเป็นไปด้วยความรวดเร็ว แทบจะไม่ได้พักม้าเลยแม้แต่นิด เพื่อที่จะมุ่งหน้าเข้าเขตของแคว้นเฉิงหนาน
ตะวันคล้อยลง ท้องฟ้าเบื้องหน้าแลสีเหลืองทองอร่าม นกน้อยก็บินตามจ่าฝูงเพื่อกลับรังที่พักอาศัย การเดินทางแม้จะเหน็ดเหนื่อยแต่ก็มิมีอุปสรรคใดๆ ในการเดินทาง เว้นแต่หญิงสาวที่ถูกผู้หนึ่งมองตลอดการเดินทาง และแนบชิดกันในช่วงที่ศีรษะขนานกับฝ่าเท้าร่วมอาทิตย์
ฉีเทียนเหล่ยไม่เอ่ยสิ่งใดกับนาง ส่วนนางก็มิได้อยากถามสิ่งใดกับเขา ส่วนคนอื่นมิกล้าจะเอ่ยปากถามเรื่องราวระหว่างสองคน เพราะก่อนหน้าทั้งสองมักมีปากเสียงกัน แต่หลังจากคืนก่อนที่พักแรมในป่า ทั้งคู่ก็สนทนากันเบาขึ้นหรือไม่ก็ไร้สุ่มเสียง
ยิ่งยามที่สองคนอยู่ในรถม้า จู่ๆ รถม้าก็สั่นไหว โอนเอียง หลินโคว่เอ๋อรับแรงกระแทกของรถม้า ส่วนฉีเทียนเหล่ยนั่งปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาย่อมรู้ว่ารถม้าเหยียบเข้ากับหินก้อนใหญ่ แต่หินก้อนนั้นกลับทำให้ล้อรถม้า
