หลงรักเมียเด็ก

ไม่สนใจ

คอนโด แอท สาทร

เวลา 4 ทุ่ม

"หิวจัง..เมื่อตอนเที่ยงกินข้าวไปนิดเดียวเอง"

หลังจากที่ฉันนอนคุยโทรศัพท์กับพี่กัปตันเป็นชั่งโมง ก็ไปอาบน้ำกำลังจะเตรียมตัวเข้านอนแต่จู่ๆฉันก็รู้สึกหิวขึ้นมา ออกไปหาอะไรกินในครัวสักหน่อยดีกว่า

"แม่งเอ๋ย.!"

"พี่จ้ายังไม่นอนหรอเนี้ย.."

ฉันพยายามค่อยๆเดินลงมาที่ชั้นล่างช้าๆ ก็เห็นพี่จ้าใส่หูฟังนั่งเล่นเกมส์อยู่ที่โต๊ะคอม

"ดึกแล้วยังจะมานั่งเล่นเกมส์อยู่อีก.."

ฉันเดินผ่านเขาไปโดยที่เรา 2 คนไม่ได้สนใจอะไรกัน พี่จ้าไม่สนใจฉันเพราะเอาแต่จ้องอยู่ที่หน้าจอ ส่วนฉันก็เดินไปค้นหาอะไรในตู้เย็นนั่งกินคนเดียว ก็เห็นข้อความจากพี่กัปตันส่งมาหา

Line จากพี่กัปตัน

กัปตัน : หลับหรือยัง.?

นาบี " ยังค่ะ

กัปตัน : แล้วอาบน้ำเสร็จหรือยัง..?

นาบี : เสร็จแล้วค่ะ ตอนนี้นาบีลงมาหาอะไรกินนะคะ หิวมากเลย

กัปตัน : กินตอน 4 ทุ่มเนี้ยนะ.?

นาบี : เมื่อตอนเที่ยงกินไปนิดเดียวเองค่ะ เลยรู้สึกหิวนะคะ

กัปตัน : กินเสร็จแล้วก็รีบเข้านอนนะ

นาบี : ค่ะ

กัปตัน : พี่จะเข้านอนแล้ว เลยมาบอกฝันดี

นาบี : ค่ะ ฝันดีนะคะ

ฉันละจากหน้าจอมือถือตัวเองด้วยใบหน้าที่มีความสุข นี่ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆใช่ไหม ฉันกับพี่กัปตันเป็นแฟนกันแล้วจริงๆหรอเนี้ย

"นั่งยิ้มอะไรอยู่ได้คนเดียว บ้าป่ะเนี้ย.?"

"พี่จ้า.."

ฝันฉันสลายเลยเมื่อมีเสียงรบกวนจากคนกวนประสาท

"ยุ่ง.."

"ก็ไม่อยากยุ่งนักหรอก เห็นนั่งยิ้มเป็นคนบ้ากลัวน้ำลายเธอจะยืดเลอะโต๊ะกินข้าว..สกปรกกันพอดี."

"เค้าไม่ได้เป็นหมาบ้านะที่จะนั่งน้ำลายยืดนะ"

"เอ้า ! ก็นึกว่าเป็น 555"

"ไอ้พี่จ๋าบ้า กวนประสาทชะมัด"

ฉันรีบกินแล้วก็รีบพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะได้เดินหนีเขาขึ้นห้อง ขืนอยู่ต่อไปมีหวังทะเลาะกันบ้านแตกแน่ๆ

"แล้วพรุ่งนี้เธอจะไปเรียนไหม.?"

"..."

ฉันเดินผ่านหน้าเขาไปช้าๆแล้วจู่ๆพี่จ้าก็ถามขึ้น

"อาจจะลาสัก 2 วันนะ เดินไปเรียนแบบนี้คงไม่ไหวแน่ๆ.."

"ก็ดี..ฉันจะได้ออกไปทำธุระข้างนอก"

"ธุระของพี่คงไม่ใช่การไปนอนกับผู้หญิงจนกลิ่นน้ำหอมติดตัวมาอีกนะ."

"ถูกต้องนะครับ..แต่พรุ่งนี้ไม่ใช่กลิ่นเดิมแล้วนะ เพราะเปลี่ยนคนใหม่.."

"ทุเรศ น่าเกลียดที่สุด.."

"ก็เธออยากถามเองทำไม..แค่นี้ก็รับไม่ได้ มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายผู้หญิง..เดี๋ยวเธอคบกับแฟนเธอไปเรื่อยๆเธอก็ต้องมีเหมือนกันแหละนะ.."

ฉันพยายามเดินหนีเขาขึ้นมาห้องแต่ก็ได้ยินทุกคำพูดที่เขาพูดตามหลังมา มันก็จริงอะนะที่ผู้ชายกับผู้หญิงจะต้องมีอะไรกัน งั้นถ้าฉันคบกับพี่กัปตันไปเรื่อยๆฉันกับพี่กัปตันก็คงต้อง..

"ไม่ได้ซิ..เราจะมีอะไรกับพี่กัปตันไม่ได้ เราต้องรอเรียนจบก่อน เราต้องห้ามใจตัวเองไว้.."

...

วันรุ่งขึ้น

เวลา 9 โมง

"ปวดหัวจัง"

นี่ฉันนอนตื่นสายมากขนาดนี้เลยหรอเนี้ย สงสัยเมื่อคืนกินยาแก้อักเสบเข้าไปแล้วยาคงแรงไปหน่อยถึงได้หลับนานขนาดนี้

"พี่จ้า.."

ฉันเดินออกมาจากห้องช้าๆก็ตะโกนเรียกชื่อพี่จ้า แต่ก็ไม่มีเสียงเขาตอบรับ

"หรือว่าจะออกไปแล้ว.."

ฉันพยายามพยุงตัวเองเดินลงมาที่ชั้นล่างเมื่อเห็นอะไรบางอย่างตรงหน้าก็เข่าแทบทรุดเลย

"นี่มันอะไรกันเนี้ย..?"

สภาพห้องที่เน่าเละเทะของกระจัดกระจายเต็มพื้น ทั้งห่อขนม ทั้งจานข้าว แก้วน้ำ กระป๋องเบียร์เต็มพื้นห้องไปหมด

"ทำไมสภาพห้องถึงได้เละแบบนี้เนี่ย.."

ฉันโมโหมากที่ตื่นขึ้นมาแล้วต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ จึงรีบกดโทรศัพท์ไปหาไอ้พี่จ้าทันที

กริ๊งงง กริ๊งงง >>

Miss call จากนาบี

"ฮัลโหล.."

(ไอ้พี่จ้า พี่ทำบ้าอะไรกับห้องเนี่ยทำไมมันถึงได้เละเทะขนาดนี้..?)

"เธอก็เก็บกวาดไปซิ จะบ่นทำไม"

(เก็บบ้าเก็บบออะไรละ พี่ก็รู้นี่ว่าที่เค้าลาป่วยเพราะเค้าเจ็บข้อเท้า แล้วนี่อะไรพี่ทำห้องเละเทะไปหมดแบบนี้ได้ยังไง..)

"เธอเป็นเมียนะ หน้าที่เมียคือเก็บกวาดบ้านไง.."

(ไม่ใช่ เค้าไม่ใช่เมียพี่นะ..พี่อยู่ไหนรีบกลับมาเก็บห้องเลยนะ เค้าไม่ทำหรอกนะ พี่ทำเละพี่ก็มาเก็บกวาดเองแล้วกัน)

"ฉันคงกลับไปไม่ได้แล้วละ.."

(ทำไม ทำไมถึงกลับไม่ได้..?)

"ฉันมาเที่ยวทะเลกับเพื่อน 2 วันนะ ขอโทษนะนาบี เดี๋ยวฉันจะเที่ยวเผื่อแล้วกัน แค่นี้นะ.บาย)

"เดี๋ยว อย่าเพิ่งวางนะ..ไอ้พี่จ้า"

ตู๊ดดดดดด

"วางสายไปแล้วหรอ ไอ้พี่จ้าบ้า.."

ฉันกดกลับไปอีกครั้งด้วยความโมโหเมื่อรู้ว่าเขาหนีฉันไปเที่ยวทะเล

(หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..)

"ปิดเครื่องหนีเลยหรอ..?"

ไอ้พี่จ้าบ้า ไอ้บ้า ทุเรศที่สุด ฉันลาป่วย 2 วันเพราะเจ็บข้อเท้า แต่ตัวเองกลับไปเที่ยวกับเพื่นได้หน้าตาเฉยเนี่ยนะ แล้วก็ยังทิ้งภาระไว้ให้กับฉันอีก

"ไอ้คนเฮงซวย.."

....

พี่จ้าเอ้ย ไม่สนใจน้องเลยนะ