3 วันผ่านไป ที่บ้านสวน
วันเกิดคุณตา
วันนี้เป็นวันเกิดของคุณตาครับ สมาชิกในครอบครัวทั้งฝั่งของนาบีและฝั่งของผมก็มารวมตัวกันพร้อมเพรียง แต่ปีนี้แปลกมากเลยครับเพราะปกติคุณตาจะชวนญาติๆและเพื่อนๆของคุณตามาด้วย แต่วันนี้คนที่มาร่วมงานกลับมีแค่พวกเรา 2 ครอบครัวเท่านั้น
"แม่ครับ..ทำไมปีนี้คุณตาไม่เห็นชวนญาติๆกับเพื่อนๆของคุณตามาร่วมงานวันเกิดเลยละครับ..?"
"คุณตาบอกว่าไม่อยากจัดใหญ่โต เพราะมันสิ้นเปลืองนะ.."
"แต่ผมว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับไม่วุ่นวายดี."
ผมช่วยแม่จัดอาหารใส่จานและก็ช่วยกันยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะอาหาร โดยมีนาบีนั่งทานของว่างอย่างดูเอร็ดอร่อย
"นี่ไม่คิดจะช่วยกันบ้างเลยหรือไง มัวแต่กินแรงคนอื่นอยู่ได้.."
"ก็วันนี้ทั้งวันเค้าเป็นคนจัดงานนี้แล้วนะ พี่นั่นแหละยังไม่ได้ทำอะไรก็ยกไปเองซิ.."
"ขี้เกียจก็บอกมาเถอะ "
"ใครขี้เกียจ เค้าไม่ได้ขี้เกียจนะพี่นั่นแหละที่ขี้เกียจ"
"เอาอีกแล้วนะ 2 คนนี้ ทะเลาะกันอีกแล้ว..เผลอเป็นไม่ได้เลยจริงๆ.."
อาอรคุณแม่ของนาบีเดินเข้ามาบ่นพวกเรา
"ก็พี่จ้ามาหาเรื่องนาบีก่อนนี่คะแม่.."
"พี่จ้าเขาพูดถูกนะ นาบีจะนั่งกินเฉยๆแล้วนั่งดูพี่เขายกอาหารคนเดียวหรือไง.?"
"แม่คะ.."
ผมสะใจจริงๆที่นาบีโดนคุณอาดุ
"ลุกขึ้นไปช่วยพี่เขายกไปจะได้เสร็จไวๆ.."
"ก็ได้ค่ะ.."
นาบีลุกขึ้นหน้าตากระฟัดกระเฟียดผมมองตามเธอเดินเข้าไปในครัวด้วยความสะใจ แล้วพอหันกลับมามองหน้าอาอรก็สะดุ้งโหยง
"ผมขอตัวไปช่วยนาบียกอาหารก่อนนะครับ."
"จ่ะ.."
เรา 2 คนช่วยกันยกอาหารมาวางลงบนโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อย และทุกคนก็มานั่งร่วมรับประทานอาหารด้วยกันอย่างพร้อมเพียง
...
เวลา 3 ทุ่ม
เวลาก็เริ่มดึกมากแล้วพวกเราจึงเอาเค้กออกมาเซอร์ไพรส์คุณปู่ พวกเราทุกคนช่วยกันร้องเพลง Happy birthday ให้คุณปู่โดยพร้อมเพรียง จนเมื่อเราร้องจบคุณปู่ก็หลับตาอธิษฐานก่อนที่ก้มหน้าลงไปเป่าเค้ก
"ว๊าย.!"
"คุณพ่อครับ.."
"คุณปู่คะ.."
พวกเราทุกคนตกใจมากที่จู่ๆคุณปู่ก็ฟุบลงกับเก้าอี้ จนคุณพ่อของฉันต้องรีบวิ่งเข้าไปพยุง
"ปู่ไม่เป็นอะไร แค่หน้ามืดนิดหน่อย.."
"ผมพาพ่อไปส่งที่ห้องดีไหมครับ.?"
"เดี๋ยว..ขอพ่อเป่าเค้กก่อนนะ.."
"แต่ว่า.."
"พ่ออยากจัดการทุกอย่างให้เสร็จก่อน.."
"ก็ได้ครับ.."
"นาบี เอาเค้กเข้ามาให้คุณปู่เป่าเร็ว.."
"ค่ะคุณปู่ ."
คุณปู่ยังฝืนพยายามที่จะเป่าเค้กของตัวเอง ฉันจึงรีบนำเค้กมายื่นให้คุณปู่ตรงหน้า แล้วคุณปู่ก็พยายามเป่าเทียนจนมันดับหมด
"มีความสุขมากๆนะคะคุณปู่ คุณปู่ต้องแข็งแรงแล้วก็อยู่กับนาบีไปนานๆนะคะ.."
"ปู่จะแข็งแรงเพื่ออยู่ให้ถึงวันที่หลานสาวของปู่ได้เข้าพิธีแต่งงานนะ.."
"สัญญาแล้วนะคะ..คุณปู่ต้องอยู่ให้ถึงวันนั้นนะคะ.."
"จ่ะ..ปู่ให้สัญญา.."
ฉันรักคุณปู่ที่สุดในโลกเลย
"จ้า มาหาตาหน่อย.."
"ครับคุณตา.."
คุณปู่หันไปเรียกพี่จ้าให้เดินเข้ามาหา พี่จ้าก็เดินเข้ามาแล้วนั่งคลุกเข่าข้างๆคุณปู่
"จ้า.."
"ครับ.."
"วันเกิดของตาปีนี้ตาอยากจะขออะไรจ้าอย่างนึงได้ไหม..?"
"คุณตาอยากได้อะไรบอกผมได้เลยครับผมจะจัดการตามที่คุณตาขอทุกอย่างเลยครับ..?"
คุณปู่ยิ้มดีใจใหญ่ที่พี่จ้าพูดประจบออกมาแบบนั้น เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆ คอดจะมาแย่งความรักของคุณปู่เค้าไปหรอ ฝันไปเถอะนะพี่จ้า
"ตาเองก็ไม่มีหลานชาย มีแค่นาบีเป็นหลานสาวคนเดียว..ตาอยากจะมีหลานชายสักคนจ้าจะมาเป็นหลานชายให้ตาได้ไหม..?"
"คุณปู่.."
ฉันตกใจมากที่ได้ยินคุณปู่พูดกับพี่จ้าแบบนี้ จึงเรียกคุณปู่ด้วยน้ำเสียงน้อยใจแต่ท่านก็ไม่สนใจฉันเลย
"ได้ซิครับ..แต่จริงๆแล้วทุกวันนี้ผมก็เป็นหลานชายของคุณตาอยู่แล้วนะครับ...คุณตาไม่เห็นต้องขอผมเลย."
"ตาไม่ได้หมายถึงแบบนั้น.."
"แล้วแบบไหนละครับ..?"
"..."
ที่คุณปู่พูดหมายความว่าอะไร ขอพี่จ้ามาเป็นหลานแล้วฉันละนี่ฉันเริ่มน้อยใจคุณปู่แล้วนะ
จู่ๆคุณปู่ก็ยื่นมือไปจับมือของพี่จ้าข้างนึง แล้วหันมาจับมือฉันอีกข้างไปให้พี่จ้ากุมเอาไว้
ฉันว่ามันเริ่มรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล
"คุณปู่ทำอะไรคะเนี่ย..?"
"นาบีฟังปู่ก่อนนะ.."
"..."
"..."
คุณปู่มองจ้องฉันแล้วก็หันไปจ้องหน้าพี่จ้า
"ที่ตาพูดว่าอยากให้จ้ามาเป็นหลานของตา ก็เพราะตาต้องการให้จ้าแต่งงานกับนาบี.."
"อะไรนะครับ..?"
"คุณปู่.."
.....