“แต่งงานเลี้ยงคืนนี้มันก็ดึกมากเลยนะถ้ายังไงเดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่หอพักเอง”
“ขอบคุณมากนะคะท่านประธาน อรต้องขอขอบพระคุณท่านประธานเป็นอย่างมากที่อุตส่าห์พาออนออกมานอกสถานที่แล้วก็ยังต้องรบกวนให้ท่านประธานไปส่งอรที่หอพักอีก”
“ผมไม่ถือว่าเป็นการรบกวนหรอกนะ แต่ว่ามันเป็นหน้าที่เพราะว่าผมน่ะเป็นคนชวนคุณออกมางานเลี้ยงเองเพราะฉะนั้นผมก็ต้องรับผิดชอบ”
รับผิดชอบอย่างนั้นเหรอ...ประโยคนั้นทำให้อิงอรนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง มันเป็นความคิดที่วาบเข้ามาในสมองอย่างปัจจุบันทันด่วน หล่อนยิ้มกับเขาทว่าก็แอบซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในความคิดของตัวเองที่มันกำลังแล่นไหล
“ขอบคุณท่านประธานมากเลยนะคะ ว่าแต่วันนี้น่ะอร สังเกตเห็นว่าพี่นุ่นยังหน้าตาไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ไม่รู้ว่าพี่นุ่นยังไม่สบายอยู่หรือเปล่า”
“เขาหายแล้วกระมัง ก็คงไม่เป็นอะไรมากหรอก”
พูดจบเขาก็รินเหล้าใส่แก้วแล้วกระดกเข้าปากอีก อิงอรสังเกตว่าเจตต์มี
