ทางด้านเอริกพอเข้ามาถึงห้องเขาก็เดินตามหา เรยาจนทั่ว กลับมานั่งหอบเหนื่อยอยู่บนโซฟา
ตอนนี้เองเขาพึ่งคิดว่าห้องที่ตนเองอาศัยอยู่นั้นมีขนาดใหญ่เกินไปเมื่อมาเดินตามหาเรยานี่แหละ
ไม่น่าทิ้งคีย์การ์ดไว้ให้เลย วุ้ย ทำไงดีเนี่ย ลองไปหาที่ห้องเธอไง
เอริกนั่งโมโหตัวเองในใจก่อนจะคิดได้ว่าห้องหญิงสาวอยู่ชั้นล่างนี่เอง
เขารีบขึ้นลิฟต์ลงไปยังชั้นที่เรยาอยู่ทันทีก่อนจะเดินไปกดออดหน้าห้อง แต่ก็ไม่มีคนมาเปิด
“หรือว่าโกรธเราวะ”
เขาพูดออกมาเบาๆก่อนจะกดออดอีกรอบ
เงียบ
เงียบไม่มีเสียงตอบรับ เขามั่นใจว่าเธอต้องอยู่ในห้องแน่นอนเพราะมินนี่น่าจะยังไม่กลับมาเห็นบอกไปต่างจังหวัดน่าจะกลับพรุ่งนี้
ชายหนุ่มกดออดอีกรอบ ก่อนจะหมดความอดทนเลยเคาะประตูหน้าห้องเสียเลย
“ปัง ปัง ปัง เร เปิดเดี๋ยวนี้นะ ผมรู้ว่าคุณอยู่ในห้อง เร ปัง ปัง ปัง”
เอริกยืนเคาะประตูสลับกับกดออดอยู่อย่างนั้นเพราะคิดว่าหญิงสาวอยู่ในห้องแต่ไม่ย
