ตอนที่ 3
1309 คำ
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ต๊าย ตายแล้วคุณน้อง ตื่นก่อนคะ ตื่น เมื่อคืนไปทำวีรกรรมอะไรไว้ ตื่นมาบอกพี่ทีซิ พี่มินนี่จะเป็นลม”
มินนี่เดินถือหนังสือพิมพ์บันเทิงฉบับหนึ่งเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนอยู่ก่อนจะทำท่าเป็นลมล้มลงไปบนที่นอน
“มีอะไรคะ มาปลุกเรแต่เช้าเลย อื้ม เรยังง่วงอยู่เลยนะพี่มินนี่”
เธอพูดพร้อมทำท่าจะหลับต่อ
“ติ๊งต๊องๆๆๆ”
เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น
“เอ๊ะใครมาแต่เช้าเนี่ย อย่าบอกนะนักข่าว ตายๆๆๆแต่นักข่าวเข้ามาไม่ได้นี่”
มินนี่บนกับตัวเองก่อนจะเดินไปเปิดประตู ก็เจอเข้ากับร่างเล็กน่ารักของ เอมิกา หรือ เอม ยืนอยู่หน้าห้อง
“อ่าว ยัยเอม มาแต่เช้าเลยนะยะ เรื่องข่าวเหมือนกันละสิ”
มินนี่พูดพลางเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวต้นเรื่องโดยมีเอมิกาเดินตามหลังมาติดๆ
“นี่ ยัยเรยังไม่ตื่นอีกเหรอคะ เป็นข่าวขึ้นหน้าหนึ่งขนาดนี้แล้วยังไม่รู้เรื่องอีก”
เอมิกาบ่นออกมาเมื่อยังเห็นเพื่อนนอนอยู่
“เสียงดังอะไรกันคะเนี่ย เรยังไม่อยากตื่นเลย วันนี้อุตสาได้พักผ่อนนะ”
เธอบ่นออกมาพลางลืมตาขึ้นมองคนที่มารบกวนการนอนของเธอแต่เช้า
“อ่าว ยัยเอม พี่มินนี่ มีอะไรกันคะ มาแต่เช้าเลย”
เธอเอ่ยทักขึ้นก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วมองมาทางสองคนที่ยืนจ้องเธออยู่ก่อนที่มินนี่จะโยนหนังสือพิมพ์ไปให้เธออ่าน
“โหว รูปนี้เรสวยมากเลยคะพี่มินนี่ใครน้าช่างเลือกได้ดีจริงๆ”
เธอว่าพลางขำออกมา
“แหมยังจะมาขำ ฉาวไปทั่วบ้านทั่วเมืองละอ่านดูดีดีสิยะ”
มินนี่พูดกัดเข้าให้
เรยาเงียบอ่านข่าวของตนสักพักก็ถอนหายใจออกมา เธอไม่รู้หรอกว่าข่าวพวกนี้หลุดไปได้ยังไงและเธอก็ไม่ได้สนใจด้วย
“จะอะไรนักหนาก็แค่หอมแก้ม ไม่ได้พากันขึ้นคอนโดเสียหน่อย”
เธอพูดออกมาหน้าตาเฉย
“แต่แกเสียหายนะ ถึงแม้มันจะเป็นแค่การหอมแก้มแต่แกก็รู้ว่าคนอ่านเขาคิดกันไปถึงไหนต่อไหน”
เอมิกาพูดออกมารู้สึกโมโหแทนเพื่อนที่มีข่าวไม่ดีออกไป
“ฉันเข้าใจ แต่จะให้ทำยังไงละ ก็มันเป็นข่าวแล้ว และฉันกับคิวก็เป็นแฟนกันเรื่องแค่นี้ฉันไม่สนหรอกแก”
เธอไม่รู้จะสนใจไปทำไมเพราะเธอเป็นดาราดังทุกคนจึงจ้องจะเล่นข่าวเธออยู่แล้วไม่ว่าเธอจะทำอะไร
“อย่าไปซีเรียสสิคะ ทั้งสองคนเลย ข่าวนี้มันอาจจะทำให้เรเสียหายก็จริง แต่คอยดูสิคะ เรจะมีทั้งอีเวนท์ ละคร หนังใหญ่ รายการต่างๆโทรมาเชิญให้ไปร่วมงานยิ่งงานคู่กับคิวนะค่าตัวเรยิ่งเพิ่ม มีแต่ได้กับได้ ยังไงเรก็เป็นตัวร้ายนะคะ มีข่าวกับพระเอกระดับต้นๆของวงการบันเทิง คิดดูซิคะพี่มินนี่ว่างานจะเข้าเรอีกตั้งเท่าไหร่”
เรยาอธิบายออกมายาวเหยียดให้ทั้งสองคนเข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ค่อยซีเรียสกับข่าวนี้ แล้วอันที่จริงใครๆก็รู้ว่าเธอกับอิคคิวกำลังคบหาดูใจกันเรื่องแค่นี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดา
“เออมันก็จริงอย่างที่เรพูดนะ งั้นก็ยิ่งดีนะสิยะเงินจะได้ไหลมาเทมา แม่ตัวเงินตัวทองของพี่มินนี่”
พี่มินนี่พูดพลางจับแก้มเธอส่ายไปมา
“พอคะพี่มินนี่ เรเจ็บคะ”
เธอห้ามออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บที่แก้มโดยไม่ได้สังเกตหน้าของเพื่อนอีกคนที่มีท่าทีสลดลง
เฮ้อ มันก็จริง เขาทั้งสองเป็นแฟนกัน แค่หอมแก้มกันก็เป็นเรื่องธรรมชาตินี่น่า
เอมิกาคิดในใจคนเดียว
“เงียบ แกรู้สึกผิดอะดิที่มาปลุกฉันห๊ะยัยตัวเล็ก กล้ามากนะรู้ไหมกว่าฉันจะมีวันว่างแบบนี้มันยากขนาดไหนห๊ะ”
เรยาบ่นออกมาพลางเอาหมอนมาปิดหน้าไว้ทำท่าจะนอนต่อเมื่อเรื่องสงบลงแล้ว
“ตื่นได้แล้วคะคุณน้องสายแล้ว เราออกไปช็อปปิ้งกันเถอะนะคะ ว่างทั้งที นะนะ”
มินนี่ชวนออกไปเพราะเธออยากไปซื้อกระเป๋าที่พึ่งออกมาใหม่นั่นเอง
“อื้อก็ได้ๆ เรขออาบน้ำสัก 10 ชั่วโมงนะ”
เรยาแกล้งพูดออกไป
“นี่ถ้าอกจะอาบนานขนาดนั้นก็ไปนอนต่อเถอะไป”
เอมิกาพูดออกมาพลางผลักหัวเรยาให้นอนลงเหมือนเดิม
“ฮะฮะฮะ ล้อเล่นน่า ไปรอข้างนอกไปทำอาหารเช้าให้ด้วย จะไปอาบน้ำ”
พูดเสร็จเธอก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว
ครึ่งชั้วโมงผ่านไป
เรยาเดินออกมาหาทั้งสองคนที่นั่งคุยกันอยู่ตรงหน้าทีวี
“เรพร้อมแล้ว ไปกันเถอะค่า”
เรยาเดินออกมาพร้อมกับเดินออกไปที่ประตูทันทีโดยมีมินนี่กับเอมิการีบเก็บของเดินตามมา โดยวันนี้เรยาสวมใส่แค่เสื้อยืดเก่าๆกับกางเกงยีนส์สีซีด โดยปกติแล้วถ้าไม่มีงานอะไร ดาราสาวมักจะแต่งตัวเซอร์ๆเพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจเพราะเธอรำคาญนักข่าวนั่งเอง
ทั้งสามเดินมาถึงห้างสรรพสินค้าก่อนจะพากันเดินเลือกของร้านโน้นออกร้านนี้กันอย่างสนุกสนาน
โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งคอยมองการเคลื่อนไหวของทั้งสามอยู่ห่างๆ
เอริกที่มาทานข้าวเที่ยงกับคู่ขาคนใหม่กำลังมองดูดาราสาวที่เดินซื้อของร้านนั้นร้านนี้อย่างสนุกสนาน
“เอริกคะ สนใจลินลี่หน่อยสิคะ คุณมองอะไรคะเอริก เอริก”
ลินลี่คู่ควงคนใหม่ของเอริกเรียกชายหนุ่มจนเขาได้สติกลับมาหลังจากเฝ้ามองเรยาซื้อของอย่างเพลิดเพลิน
“อะ อะไรนะ เมื่อกี้ว่ายังไง”
เอริกเอ่ยถามออกไป
“คุณไม่สนใจลินลี่เลย เอาแต่มองอะไรก็ไม่รู้แล้วยิ้มอยู่คนเดียว”
เธอพูดออกมาพลางใส่จริตงอนๆ
“อืม ผมอิ่มแล้วล่ะ แล้ววันนี้ผมไม่มีอารมณ์ไปต่อกับคุณแล้วนะ เอาไว้ครั้งหน้าผมจะให้เลขานัดไปอีกที ส่วนนี่ค่าเสียเวลา”
เขาพูดก่อนจะหยิบเช็คใบหนึ่งออกมาส่งให้หญิงสาว
“แต่เอริกคะเรายัง...เอริก เอริก!”
ชายหนุ่มเดินออกไปโดยไม่หันมามองเสียงเรียกของลินลี่ที่ดังตามหลังออกมา
เขาเดินตามสามร่างที่ยังพากันซื้อของจนแทบจะไม่มีมือถือแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดซื้อ
เนี่ยน้าผู้หญิงกับการช็อปปิ้ง
เขาคิดก่อนจะส่ายหน้าออกมาเบาๆพร้อมกับยิ้มบางออกมา
นี่เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอแค่เพียงเห็นร่างบางเดินซื้อของไปยิ้มไปหัวเราะไปทำไมเขาถึงรู้สึกมีความสุขตามเธอไปด้วยนะ วันนั้นที่ร้านอาหารเขารู้สึกสนใจเธอตั้งแต่เห็นเธอเดินเข้ามาในร้าน พอเห็นเธอลุกจากโต๊ะเขารีบลุกขึ้นเดินตามออกไปทันที ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำสักพักเธอก็เดินออกมาชนเข้ากับเขา ด้วยความสนใจที่มีในตัวหญิงสาวทำให้เขาลากเธอเข้าไปในมุมๆหนึ่งก่อนจะล่วงเกินเธออย่างอดไม่ได้
- ผู้เขียน
