คิมหันต์ไม่รู้ตัวเลยว่าสรรพนามที่เขาเรียกตนเองกับเด็กสาวตรงหน้านั้นเปลี่ยนไปแล้ว มันอ่อนโยนจนเพียงขวัญรู้สึกได้ มันนุ่มนวลน่าฟังมากกว่าคำว่าฉันและเธอ
ทั้งสองคนเสร็จจากห้างก็ปาเข้าไป6โมงเย็นแล้วจึงพากันกลับบ้าน ลุงก้านต้องนอนโรงพยาบาลป้าแก้วต้องนอนเฝ้าสามี คิมหันต์กับเพียงขวัญจึงกินข้าวนอกบ้านมาเรียบร้อย เนื่องจากเป็นวันศุกร์แห่งชาติ รถจึงติดมากเพียงขวัญทนไม่ไหวนั่งหลับคอพับไปพับมา คิมหันต์มา รถจอดติดไฟแดงอยู่นาน เพราะต้องระบายรถอีกฝั่งจึงติดกว่าสามนาที
เขาหันไปมองดูคนตัวเล็กที่คอเอียงไปขอบประตูก็เอื้อมมือไปรองหัวไว้ จากนั้นก็โอบเธอไว้ค่อยๆคลำสลักเลื่อนเบาะไปด้านหลัง เอนเบาะให้เธอนอนสบาย เด็กสาวหันหน้ากลับมาจมูกรั้นโด่งชนปลายจมูกเขาพอดี แต่สาวน้อยหลับอยู่
คิมหันต์อดใจไม่ไหวจึงแนบริมฝีปากลงไป เพียงขวัญขัดใจบ่นงึมงำคนตัวสูงเลยได้โอกาสสอดลิ้นร้อนชื้อของตนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเรียวนุ่ม เพียงขวั
