Finally we meet up in person (ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน) #3
854 คำ
“ผมจะไม่บอกใครเรื่องวันนี้สบายใจได้ครับ”
“ขอบคุณมากๆ นะคะ คุณแม่จะส่งคนตามติดฉัตรตลอดเลยค่ะ ถ้าท่านรู้ ฉัตรอยากใช้ชีวิตปกติแบบคนทั่วไป”
“เรื่องดินเนอร์อย่ากังวลเลยครับ เดี๋ยวผมสั่งอะไรง่ายๆ มาทาน ผมว่าคุณทานอาหารอ่อนดีกว่า”
“เอาข้าวต้มกุ้งก็ได้ค่ะ เอ่อ… คุณเทมส์ออกไปก่อนได้ไหมคะ”
“ทำไมครับ”
“พอดีฉัตรอยากเข้าห้องน้ำค่ะ ถ้าเป็นไปได้อยากอาบน้ำด้วย จะได้สบายตัว ไอเค็มจากน้ำทะเลทำให้รู้สึกเหนียวตัวค่ะ”
“ผมจะพาคุณเข้าห้องน้ำเอง อายเหรอครับ”
“ก็อายค่ะ เราเพิ่งเจอกันวันแรกเองนะคะ”
“ไม่ต้องอายครับ ไปครับ ผมบอกตรงๆ ว่าไม่กล้าปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวครับ เดี๋ยวผมไปผสมน้ำอุ่นให้ ถ้าได้แช่น้ำอุ่นน่าจะดี”
“จะดีเหรอคะ ฉัตรอายค่ะ”
“ถ้างั้นผมอาบเป็นเพื่อนดีไหมครับ”
“ไม่เอาค่ะ ใครจะกล้ากันเล่า”
“ผมนี่แหละ”
“ได้ทีแล้วเอาใหญ่นะคะ”
“โอกาสมาถึงแล้วนะ I want to complete your mission.
“รอให้ครบสามสิบวันก่อนนะคะ ตอนนี้ No ค่ะ”
“ใจแข็งจริงนะครับ ไม่เห็นเหมือนคนที่เขียนจดหมายน้อยหาผมทุกวันเลย”
“ไม่ได้อยู่ต่อหน้าจะเขียนอะไรก็ได้นี่ค่ะ”
คุณานนต์เดินไปเปิดน้ำใส่อ่างให้เธอก่อนจะโรยเกลือลงไป พร้อมกับเท Bubble Bath ที่ทางโรงแรมจัดหาไว้ให้จนกลิ่นอบอวลไปทั้งห้องน้ำ
“มาครับน้ำพอแล้ว คุณจะได้สบายตัว”
คุณานนต์เข้าไปประคองเธอลงจากเตียงนอน เธออยู่ในแพนตี้ลูกไม้ตัวน้อยสีขาวเข้าชุดกับที่ใส่ ว่าจะไม่คิดอะไรนะ แต่จิตใจด้านดำมืดของเขาก็อดไม่ได้ อยากเอามือไปลูบไล้ตามเรือนร่างของเธอดูเหลือเกินว่ามันจะนิ่มแค่ไหน
“หันหลังไปสิคะ อย่าแอบมองนะ”
คุณานนต์หันหลังไปตามที่เธอบอก แต่เธอคงลืมไปว่าห้องน้ำนี้มีกระจกอยู่ตรงส่วนหน้า ต่อให้เขาหันหลังก็เห็นอยู่ดี แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะทักท้วงออกไป ได้แต่ยืนแข็งเป็นตอไม้ พร้อมกับมองไปที่กระจกอย่างอยากรู้อยากเห็น สวยสุดใจไปเลยเธอทำได้ยังไงนะ ไม่มีขนสักเส้นบนร่างกายเธอ โดยเฉพาะตรงนั้น อดใจไม่จับเธอปล้ำได้ เห็นทีเขาต้องไปออกบวชแล้วล่ะ คุณานนต์ได้แต่สวดมนต์ภาวนา ให้เธอลงไปในอ่างเร็วๆ เพราะร่างกายที่แสนยั่วยวนของเธอ พร้อมทั้งกลิ่นหอมทีโชยมา เขาใกล้จะทนไม่ไหวแล้วนะ ความโป่งพองขยายตัวจนคับหน้าขาไปหมดตอนนี้ เห็นที Mission นี้เขานี่แหละจะเป็นคนปฏิบัติภารกิจเอง เธอก้าวขาลงไปในอ่างแล้ว เฮ้อ… หน้าอกของเธอสวยขนาดพอเหมาะ สรุปเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ‘Fucking hell!! I want you badly’ (ระยำ!! เอ๊ยผมต้องการคุณเป็นบ้าเลย)
“ฉัตรผมหันไปได้หรือยัง”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวผมเตรียมผ้าเช็ดตัวไว้ให้นะครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนที่พูดออกไปจนตัวเองก็ยังแปลกใจ ว่าทำไมถึงได้รู้สึกอยากทำทุกอย่างเพื่อให้เธอประทับใจ
“ขอบคุณค่ะ”
“ใน… โพรไฟล์บอกว่าคุณทำอาหารเก่งมาก”
“ก็พอกินได้ครับ ทำไมคุณอยากชิมอาหารฝีมือผมเหรอครับ”
“ก็อยากค่ะ” ตอบออกไปเสียงเบา
“เดี๋ยวกลับไปกรุงเทพผมจะทำให้ทาน”
“ขอบคุณค่ะ ที่ฉัตรพูดเรื่องนี้ออกมา มันเกี่ยวกับ Mission ค่ะ”
“ทำไมเหรอครับ”
“เพราะฉัตรทำอาหารโคตรห่วย เรียกว่าทำไม่เป็นจะดีกว่าค่ะ ขนาดทอดไข่ยังดำจนขม”
“คุณจะบอกว่าคุณไม่เก่งงานบ้านงานเรือน”
“ค่ะ ฉัตรไม่ได้เรื่องด้านนี้ค่ะ”
“ผมจะพิจารณาดูอีกทีนะครับ ว่าผมจะหักคุณกี่คะแนน”
“ฉัตรคงจะมีดีแค่ทำงานเก่งค่ะ เพราะเรื่องอื่นห่วยแตกถึงขั้นติดลบ”
“เอาไว้ให้ผมเรียนรู้เองจะดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมจะบอกคุณเอง ว่าคุณห่วยแตกจริงหรือเปล่า”
“หันหลังกลับไปได้แล้วค่ะ ฉัตรจะล้างตัว”
“ครับ” หันไม่หันผมก็แข็งเป็นเหล็กแล้วล่ะตอนนี้ คุณานนต์เรียกหาพระเจ้าไปแล้วหลายรอบ คิดว่าท่านคงรำคาญเขาแล้วตอนนี้ ‘Goddamn’ ชายหนุ่มได้แต่สบถด่าตัวเองอยู่ในใจคนเดียว ยิ่งได้ยินและเห็นน้ำไหลผ่านตัวเธอยิ่งทำให้เขามีอารมณ์ ให้ตาย แค่คิดว่าตัวเองกำลังลูบไล้เนื้อครีมบนตัวเปลือยเปล่าของเธอแล้วมันช่างรู้สึกดีจนหาคำบรรยายไม่ได้
“ยื่นผ้ามาเลยค่ะ เสร็จแล้ว” ชายหนุ่มยื่นผ้าไปให้เธอโดยไม่หันไปมอง เธอรีบใช้ผ้าพันตัวให้แน่นหนา ก่อนจะมองหาผ้ามาเช็ดผมต่อ
- ผู้เขียน
